Wikicytaty

Grzech

złamanie zasad religii

Grzech – pojęcie występujące w niektórych religiach, oznaczające przekroczenie konkretnych norm moralnych i religijnych.

A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

A

edytuj
  • A na poduszce grzechu szatan Trismegista
    Nasz duch oczarowany kołysze powoli,
    I tak trawi bogaty kruszec naszej woli
    Trucizną swą ten stary, mądry alchemista.

B

edytuj
  • Ben Azaj powiada: Spełnij ochoczo dobre czyny, choćby najłatwiejsze, a uciekaj od grzechu, bo dobry czyn pociąga za sobą dobry czyn, a grzech pociąga za sobą grzech; nagrodą dobrego czynu jest dobry czyn, a karą za grzech jest [sam] grzech.

C

edytuj
  • Cierpienia fizyczne, moralne czy duchowe, jak choroba, plaga głodu, wojna, niesprawiedliwość, samotność, brak sensu życia, kruchość ludzkiego istnienia, bolesne doświadczenie grzechu, pokorna nieobecność Boga są dla wierzącego doświadczeniem oczyszczającym, które można nazwać nocą wiary.
  • Coś straciliśmy, gdy grzech zamienił się w winę.
    • Autor: Jürgen Habermas
    • Opis: ateistyczny marksista o zaniku religii w Europie, fragment przemówienia z 2001 wygłoszonego podczas odbierania Pokojowej Nagrody Księgarzy Niemieckich.
    • Źródło: Frans de Waal, Bonobo i ateista. W poszukiwaniu humanizmu wśród naczelnych, tłum. Krzysztof Kornas, Copernicus Center Press, Kraków 2014, s. 29.
    • Zobacz też: wina
  • Człowiek nie może godnie Boga wzywać, ani się modlić, jeżeli nie chce odstąpić od naumyślnych grzechów, ani się nie chce poprawić. Ku prawej modlitwie należy też szczera pokuta i wystrzeganie się grzechów przeciw sumieniu, tj. żeby człowiek nie dał się złym skłonnościom swoim, przeciw Boskiemu przykazaniu, umyślnie i z wiedzą.
    • Autor: Marcin Luter, Kazanie na drugą niedzielę adwentową; w: Postylla domowa (1544), przeł. Marcin Walter
  • Człowiek o żywym poczuciu religijnym odczuwa jako grzech nie tylko pewien rodzaj czynów, ale odczuwa również stan grzechu, stan trwałej „nieczystości” w sobie samym lub innych. Ten stan nie polega na trwałych dyspozycjach psychicznych do zbrodni – można popaść weń przez nieuwagę, przez pochodzenie, przez samo przyjście na świat. Wedle wierzeń i poczuć chrześcijańskich wszystkie noworodki, a nawet zarodki ludzkie są już od pierwszej chwili życia jednostkowego w stanie grzechu (pierworodnego).
  • Czterech rzeczy mamy więcej niż sądzimy: wrogów, długów, lat i przewinień.

G

edytuj
  • Grzech jest jedynym nieszczęściem na świecie i on jedynie może słusznie zasmucić człowieka.
  • Grzech przybrał ciało cnoty. Imponderabilia moralności spłowiały, a spod ich rysunku wyłoniły się (…) impoderabilia amoralności (…). Zło włączyło się w nasze kody etyczne i stało się dobrem. Fatalnym, rakowatym dobrem.
  • Grzechy są zgładzone śmiercią Chrystusową, przeto wiemy, że Bóg już się na nas nie gniewa, ale jest naszym przyjacielem, a nawet miłym Ojcem. Pojednanie to, jakiż obowiązek wkłada na nas? Oto ten, żebyśmy radowali się, iż mamy Boga tak łaskawego i dobrotliwego, który jest miłością, i chwalili go i w nim pokładali swe ufanie w każdym utrapieniu i pokuszeniu. Bo jeśli Bóg naszym przyjacielem, cóż może nam szkodzić, martwić i straszyć nas? (…) Chrystus siedzący na prawicy Ojca przyczynia się za nami. A chociaż nadejdzie śmierć i zdławi nas na jakiś czas, przecież wiemy, że Chrystus wzbudzi nas do żywota wiecznego.
    • Autor: Marcin Luter, Kazanie na Wielki Piątek; w: Postylla domowa (1544), przeł. Marcin Walter
  • Grzeszyć to nie znaczy czynić zło. Grzeszymy naprawdę, nie czyniąc dobra.

I

edytuj
  • (…) i spotkały się ich usta… Spotkały się jakimś bezgrzesznym pocałunkiem, jak bezgrzeszna jest sama miłość.

J

edytuj
  • Jedyni, którzy powinni rzeczywiście grzeszyć, to ludzie, którzy grzeszą uśmiechem.
  • Jeśli bowiem dobrowolnie grzeszymy po otrzymaniu pełnego poznania prawdy, to już nie ma dla nas ofiary przebłagalnej za grzechy.
  • Jeżeli jednak postępujesz źle, wtedy grzech niby demon (czyha) przy wrotach i pożąda ciebie. Ty jednak masz nad nim panować.

K

edytuj
  • Każde grzeszne stworzenie ma w sobie iskrę świętości.
  • Kościół zawsze nauczał, że każdy grzech, bez względu na to, jak jest ciężki, może być odpuszczony.
    • Autor: R.C. Broderick, The Catholic Encyclopedia, Nashville, Tennessee 1976, s. 554.
  • Kto stworzył ten labirynt niepewności, tę świątynię dufności, naczynie grzechu, pole usiane tysiącem zasadzek, przedsionek piekła, kosz po brzegi napełniony chytrością, truciznę słodką jak miód, łańcuch, który wiąże śmiertelnych z doczesnością – kobietę?

N

edytuj
  • Nie chcę być twoim grzechem
    Który wolisz z siebie zmyć…

O

edytuj

P

edytuj
  • Pierwszym naszym krokiem na drodze wyjścia z grzechu jest uznanie grzechu, uznanie go w jego strasznej powadze, przebudzenie się ze snu, w który wprowadziły nas „wyziewy” świata.
  • Prędzej i łatwiej jest zerwać z grzechem wewnątrz siebie niż z jego następstwy zewnętrznymi. Tu potrzeba tej siły duszy, jaką nie wszyscy posiadają.
  • Przecież gdybyś postępował dobrze, miałbyś twarz pogodną; jeżeli zaś nie będziesz dobrze postępował, grzech leży u wrót i czyha na ciebie, a przecież ty masz nad nim panować

S

edytuj
  • Samotność gorsza jest niż grzech. Od grzechu gorsza jest samotność.
  • Samotność jest gorsza niż grzech.
  • Szatan ma tylko jedną bramę, aby wejść do naszej duszy: wolę. Bramy ukryte nie istnieją. Nie ma żadnego grzechu, jeśli nie został on popełniony za zgodą woli. Skoro w grę nie wchodzi wola, to nie jest to grzech, a tylko słabość ludzka.
  • Szlomo z Radomska przypominał nam: kiedy żałujesz za grzechy nie ze strachu przed karą, tylko z miłości do skrzywdzonego, wszystko będzie ci wybaczone. Co więcej: każdy grzech uznają na Sądzie za dobry uczynek.

T

edytuj

W

edytuj
  • W głębi naszej istoty, w samym rdzeniu naszej duszy, czasami zupełnie przez nas nie uświadamiana, tai się i działa skrycie moc grzechu pierworodnego - moc ciemna, szalona i zła.

Z

edytuj
  • Z najwyższych wyżyn ducha
    W otchłani ciemną głąb
    Opada grzeszna dusza.
    Dlaczego? Dlaczego?
    Bo tylko grzeszna dusza
    Znów wznieść się może na wyżyny.
    • Machmes wos, machmes wos
      iz di neszome
      fun hechster hojch
      arop in tifstn grunt?
      – Dos faln trogt
      dem ojfkumen in zich…       (jid.)
    • Autor: Szymon An-ski, Dybuk, w: Włodzimierz Herman, Mój dybuk. W poszukiwaniu tożsamości: drogi, bezdroża, dygresje, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 2017, ISBN 9788373838505, akt 1, s. 23.
  • Zabicie wroga nie jest złem. Zabijanie wrogów to wojna. Zabicie przyjaciela to zbrodnia. Zabicie zdrajcy to sprawiedliwość. Ukrywanie prawdy to kłamstwo, oszustwo to zrobienie z kłamstwa prawdy. Robienie złych rzeczy dobrze jest wielkim grzechem.

Zobacz też

edytuj
 
Wikisłownik
 Zobacz też hasło grzech w Wikisłowniku
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Grzech&oldid=571948”