Wikicytaty

Charles Baudelaire

francuski poeta

Charles Baudelaire (1821–1867) – francuski poeta.

Charles Baudelaire (ok. 1862)
  • Cały spostrzegany świat jest tylko zbiorem obrazów i faktów.
  • Chwała Tobie, Szatanie, cześć na wysokościach Nieba, gdzie królowałeś, chwała w głębokościach Piekła, gdzie zwyciężony, trwasz w dumnem milczeniu!
    • Źródło: Modlitwa
  • Często muzyka chwyta mię jak morze!
    • La musique souvent me prend comme une mer! (fr.)
    • Źródło: Muzyka z tomu Kwiaty zła, tłum. Adam M-ski
  • Dla większości z nas, zwłaszcza dla ludzi interesu, w oczach których natura istnieje tylko o ile praktycznie wiąże się z ich zajęciami, realna fantastyka życia jest szczególnie silnie przytępiona.
    • Źródło: Zdzisław Kępiński, Impresjonizm, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1982, s. 20.
  • Dziwiłem się zawsze, że kobiety wpuszczano do kościołów. Jaką rozmowę mogą one prowadzić z Bogiem?
    • J’ai toujours été étonné qu’on laissât les femmes entrer dans les églises. Quelle conversation peuvent-elles tenir avec Dieu? (fr.)
    • Źródło: Moje obnażone serce
  • Jeśli gwałt i trucizna, ognie i sztylety
    Dotąd swym żartobliwym haftem nie wyszyły
    Kanwy naszych przeznaczeń banalnej, niemiłej,
    To dlatego, że brak nam odwagi – niestety!
    • Si le viol, le poison, le poignard, l’incendie,
      N’ont pas encor brodé de leurs plaisants dessins
      Le canevas banal de nos piteux destins,
      C’est que notre âme, hélas! n’est pas assez hardie.
    • Źródło: Przedmowa w: Kwiaty grzechu, tłum. Antoni Lange, wyd. Hieronim Cohn, Warszawa 1894, s. 16.
  • Kobieta jest zaproszeniem do szczęścia.
    • Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.
    • Zobacz też: kobieta
  • Kobieta nie umie oddzielić duszy od ciała. Jest istotą niezłożoną, jak zwierzęta.
  • Kochałabym was i zapewniłabym wam wielkość, gdybyście mnie przekonali, że idziemy naprzód mimo woli, nieuchronnie – śpiąc; zdejmijcie z nas odpowiedzialność, zakryjcie przed nami upokarzające porównania, ujmijcie historię w sofizmaty, a będziecie się mogli nazywać mędrcami mędrców.
    • Opis: sposób myślenia ludzi o autorytetach w sprawach religii wg Baudelaire’a.
  • Krytyk ma prawo być z wszystkiego niezadowolony z rozpaczy przez nieistniejące arcydzieło.
  • Miłość bardzo przypomina torturę albo zabieg chirurgiczny. (…) Ona albo on będzie wykonawcą, czy katem; drugie pacjentem, albo ofiarą.
  • Miłość chce wyjść poza siebie samą, wcielić się w swoją ofiarę, jak zwycięzca w zwyciężonego, a mimo to zachować przywileje zdobywcy.
  • Mimo cudowne(j) usługi oddawane(j) przez eter i chloroform, sądzę, że z punktu widzenia filozofji spirytualistycznej zasługują również na moralne potępienie wszelkie współczesne wynalazki, zmierzające do ograniczenia świadomej woli ludzkiej i nieodzownego cierpienia.
    • Źródło: Poemat o haszyszu, [w:] Poemat o haszyszu, tłum. Bohdan Wydżga, wyd. E. Wende i S-ka, Warszawa 1926, s. 99.
    • Zobacz też: cierpienie
  • Mogiła, powiernica snów moich tajemnych,
    (Bowiem mogiła zawsze poecie jest zwierna)
    W tych nocach, co nie znają snu – długich i ciemnych,

    Rzeknie: Cóż ci, miłości kapłanko niewierna,
    Żeś nie zaznała – za czem płaczą zmarłych oczy?
    I czerw ci jak serdeczny wyrzut – ciało stoczy.
  • Muzyka dziurawi niebo.
  • Największym podstępem szatana jest wmówienie ludziom, że nie istnieje.
  • Nareszcie! sam jeden! Słychać już tylko przetaczanie się kilku zapóźnionych i wymęczonych dorożek. Na niewiele godzin uzyskamy milczenie, jeśli nawet nie spokój. Nareszcie! znikła tyrania twarzy ludzkiej i cierpieć będę już tylko przez samego siebie.
  • Nie ma już starego Paryża… Kształt miasta zmienia się szybciej, niestety, niż serce śmiertelnika.
    • La vieux Paris n’est plus… La forme d’une ville change plus vite, hélas!, que le cœur d’un mortel. (fr.)
    • Zobacz też: Paryż
  • Nie należy sądzić, że diabeł kusi jedynie ludzi genialnych. Gardzi zapewne głupcami, ale nie lekceważy ich pomocy. Przeciwnie, pokłada w nich wielkie nadzieje.
  • Poeta jest podobny do tego chmur pana,
    Który burze wyzywa, który drwi z łucznika;
    Zaledwie gruntu ziemi stopą swą dotyka,
    Wnet chodzić przeszkadzają mu skrzydła tytana.
    • Le Poëte est semblable au prince des nuées
      Qui hante la tempête et se rit de l’archer;
      Exilé sur le sol au milieu des huées,
      Ses ailes de géant l’empêchent de marcher.       (fr.)
    • Źródło: Albatros w: Kwiaty grzechu, tłum. Antoni Lange, wyd. Hieronim Cohn, Warszawa 1894, s. 21.
  • Praca jest mniej nudna niż zabawa.
  • Praca natychmiastowa, nawet zła, warta jest więcej niż marzycielstwo.
  • Prawdziwi podróżnicy to ci tylko, którzy wyruszają, aby wyruszyć.
  • Prawdziwy postęp (tzn. moralny) może dokonać się w jednostce i dzięki jednostce.
  • Przyjemność oglądania teraźniejszości nie zależy tylko od piękna, które ją stroi, ale także od jej cechy zasadniczej – że jest teraźniejszością.
    • Źródło: Malarz życia nowoczesnego (1863), przeł. Joanna Guze
    • Zobacz też: teraźniejszość
  • Równie dumni i mroczni jesteście oboje:
    Człowieku, nikt nie zbadał dna twego tajnicy!
    Morze, nikt nie zna bogactw twych skrytej skarbnicy!
    Tak zawistnie strzeżecie tajemnice swoje.
  • Są pewne kobiety, które są podobne do wstęgi Ligi Honorowej. Nie pożąda się ich już więcej, ponieważ zbrudzili je pewni ludzie.
  • Są urzeczenia tak potężne, że mogą być tylko cnotami.
  • Trzeba być wciąż pijanym. To cały sekret; w tym tkwi wszystko. Żeby nie czuć straszliwego ciężaru Czasu, który miażdży wam barki i zgina grzbiet ku ziemi, musicie wciąż się upijać. Czym? Winem, poezją albo cnotą, wedle upodobania.
    • Il faut être toujours ivre, tout est là ; c’est l’unique question. Pour ne pas sentir l’horrible fardeau du temps qui brise vos épaules et vous penche vers la terre, il faut vous enivrer sans trêve. Mais de quoi? De vin, de poésie, ou de vertu à votre guise, mais enivrez-vous! (fr.)
    • Źródło: Paryski splin
  • Ukochane istoty są nieraz piołunowymi kielichami, które trzeba pić z zamkniętymi oczyma.
  • W miłości irytujące jest to, że jest ona zbrodnią, wymagającą wspólnika.
  • W miłości, jak we wszystkich niemal sprawach, zgoda serc jest wynikiem nieporozumienia.
  • Zabijam się, bo nie mogę już żyć, bo wyczerpanie związane z pójściem spać i wyczerpanie związane z budzeniem się są dla mnie nie do zniesienia. Zabijam się, bo wierzę, że jestem nieśmiertelny i mam taką nadzieję.
    • Opis: list samobójczy Baudelaire’a przed jego nieudaną próbą samobójczą.
    • Źródło: theguardian.com
  • Zazwyczaj spełnianie obowiązków odpędza strach.
  • Zmarszczka: fala na rzece czaru.
  • Życie jest szpitalem, w którym każdy pacjent jest opanowany chęcią zmiany swego łóżka. Są tylko trzy istoty godne szacunku: kapłan, wojownik, poeta. Wiedzieć, zabijać i tworzyć. Wszyscy inni są do obciosania i pańszczyzny, stworzeni do obory, czyli do wykonywania tak zwanych zawodów.
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Charles_Baudelaire&oldid=591247”