Diabeł

nadnaturalna zła istota występująca w wielu religiach, kusiciel, oszczerca

Diabeł – w religiach zły duch, namawiający ludzi do grzechu.

A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

Święty Augustyn i Diabeł
(Michael Pacher)

A edytuj

  • A na deszczu diabły rosną, diabły sieje wiatr.
    Trzymaj mnie za rękę mocno, bo się skończy świat.
  • Anioł nigdy nie upada. Diabeł upada tak nisko, że nigdy się nie podniesie. Człowiek upada i powstaje.

B edytuj

  • Bądźcie trzeźwi! Czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, jak lew ryczący krąży szukając kogo pożreć.
  • Bóg dał człowiekowi pożywienie, a diabeł kucharzy.

C edytuj

  • Czasy nowożytne oblekły Diabła w patos pokonanego bohatera. Współczesny Diabeł jest równie fascynujący, jak przerażający był Diabeł średniowieczny; jest tak jasny i piękny, jak ponury i straszny był jego poprzednik. Nowy Diabeł zjednuje sobie tyle naszej sympatii i podziwu, ile stary Diabeł budził przerażenia i strachu w człowieku Średniowiecza.
    • Autor: Maximilian Rudwin, Diabeł w legendzie i literaturze, tłum. Jacek Illg, wyd. Znak, Kraków 1999.

D edytuj

  • Diabeł i inne złe duchy zostały przez Boga stworzone jako dobre z natury, ale same siebie zrobiły złymi.
    • Źródło: z tekstów IV Soboru Laterańskiego
  • Diabeł jako lew ryczący krąży, szukając, kogo by pożarł.
  • Diabeł nie śpi. Z byle kim.
    • Autor: Stanisław Jerzy Lec
    • Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.
  • Diabeł raduje się z humoru melancholicznego.
    • Gaudet melancholico humore Daemon. (łac.)
    • Autor: Paolo Zacchia, X, Quaestiones medico-legales, Amstelaedami MDCLI, s. 46.
  • Diabeł: wielki czarny znak zapytania.
  • Dlatego radujcie się, niebiosa i ich mieszkańcy! Biada ziemi i biada morzu – bo zstąpił do was diabeł, pałając wielkim gniewem, świadom, że mało ma czasu.

J edytuj

  • Jak stary młódkę bierze, diabeł się cieszy, bo profit z tego miał będzie.
  • Jeśli diabeł chce kogoś kopnąć, nie uczyni tego nigdy swym końskim kopytem, lecz swą ludzką nogą.
  • Jeśli w Jezusie diabeł został pokonany, to zwycięstwo Pana musi być jeszcze dobrowolnie przyjęte przez każdego z nas, do momentu całkowitego wyeliminowania zła. Walka ze złem wymaga zatem determinacji i nieustannej czujności. Ostateczne wybawienie od niego można dostrzec jedynie w perspektywie eschatologicznej (por. Ap 21,4).

K edytuj

  • Kto grzeszy, jest dzieckiem diabła, ponieważ diabeł trwa w grzechu od początku. Syn Boży objawił się po to, aby zniszczyć dzieła diabła.
  • Kto nie wierzy w diabła, nie wierzy w Ewangelię.
    • Źródło: [1], Tygodnik Katolicki „Niedziela” nr 47, 2010.
    • Zobacz też: Jan Paweł II
  • Kto ścierwem żył na świecie (…)
    Zostanie w piekle diabłu na wieki bigosem.
    • Autor: Wacław Potocki
    • Źródło: Mała księga cytatów, red. Halina Lipiec, op. cit., s. 28.

N edytuj

  • – Niech mnie diabli porwą!
    – Niech diabli porwą? To się da zrobić…
  • Nos jak haczyk, kurzą nogę
    I krogulcze ma paznokcie.

O edytuj

P edytuj

  • Pamiętaj o tym: jak jesteś w piekle, tylko diabeł może ci pomóc.
    • Źródło: Piła II
    • Postać: Jigsaw do jednej ze swych ofiar
    • Zobacz też: piekło
  • Pan unosi brew,
    pan apetyt ma na krew,
    bardzo proszę – podpis mój.
    Jasna rzecz, gra jest o skórę,
    nie o strój.
    No, jak tak to tak.
    Jest pergamin, sznur i hak,
    popatrz, diable prosto w twarz,
    graj va banque.
  • Po kiegóż diabła łaził na ten statek?
  • – Potrzebuję dla mojej ballady tytułu. Ładnego tytułu.
    – Może „Kraniec świata”?
    – Banalne (…) Hm… Niech pomyślę… „Tam, gdzie…” Cholera. „Tam, gdzie…”
    – Dobranoc – powiedział diabeł.
  • Przebiegłość diabła w tym najbardziej się objawia, że przekonuje ludzi o swym nieistnieniu.
    • Autor: Charles Baudelaire
    • Źródło: Mała księga cytatów, red. Halina Lipiec, op. cit., s. 28.

T edytuj

  • Tak mi usztywnił karku kręgi,
    Że mimo groźby i namowy –
    Ani kazanie, ani pręgierz
    Nie zdoła mi pochylić głowy.

W edytuj

  • Wśród diabłów, podobnie jak wśród aniołów, istnieje hierarchia stopni – najwyższym ich zwierzchnikiem jest Lucyfer, któremu wszystkie inne są podległe. W plastyczny sposób lud wyobraża to sobie w „jasełkach” urządzanych w okresie Bożego Narodzenia.

Z edytuj

Przysłowia o diable edytuj

  • Diabeł tkwi w szczegółach.
    • Opis: przysłowie polskie
    • Źródło: Przysłowia są… na wszystko, red. Dobrosława Świerczyńska, PWN, Warszawa 2003, ISBN 8301133082, s. 363.
  • Dlatego diabeł mądry, że stary.
    • Opis: przysłowie polskie
    • Źródło: Przysłowia są… na wszystko, red. Dobrosława Świerczyńska, op. cit., s. 363.
    • Zobacz też: mądrość, starość
  • Gdzie diabeł nie może, tam babę pośle.
    • Opis: przysłowie polskie
    • Źródło: Przysłowia są… na wszystko, red. Dobrosława Świerczyńska, op. cit., s. 363.
    • Zobacz też: baba
  • I diabeł był ładny, póki był młody.
    • Opis: przysłowie polskie
    • Źródło: Samuel Adalberg, Księga przysłów…, op. cit., s. 93.
    • Zobacz też: młodość, uroda
  • Modli się pod figurą, a ma diabła za skórą.
    • Opis: przysłowie polskie
    • Źródło: Przysłowia są… na wszystko, red. Dobrosława Świerczyńska, op. cit., s. 369.
    • Zobacz też: modlitwa
  • Najgorszy diabeł wtenczas, kiedy się modli.
    • Opis: przysłowie polskie
    • Źródło: Samuel Adalberg, Księga przysłów…, op. cit., s. 93.
    • Zobacz też: modlitwa
  • Nie taki diabeł straszny, jak go malują.
  • Potrzebny jak diabeł w Częstochowie.
    • Opis: pzysłowie polskie
    • Źródło: Przysłowia są… na wszystko, red. Dobrosława Świerczyńska, op. cit., s. 365.
  • Złego diabli nie wezmą.
    • Opis: przysłowie polskie
    • Źródło: Przysłowia są… na wszystko, red. Dobrosława Świerczyńska, op. cit., s. 152.

Zobacz też edytuj