Żal – negatywny stan emocjonalny spowodowany doznaną stratą; także: skrucha po zrobieniu czegoś złego; ponadto: pretensja, rozgoryczenie.

  • Daremne żale – próżny trud,
    Bezsilne złorzeczenia!
    Przeżytych kształtów żaden cud
    Nie wróci do istnienia.
  • Gdyby bowiem przyszło nam opłakiwać każdą śmierć, każdą rzeź, od Iraku po Nikaraguę, od Papui-Nowej Gwinei po Nigerię, oszalelibyśmy z żalu. A jednak nie mogę oprzeć się wrażeniu, że to brak żałoby jest wyrazem szaleństwa.
  • Nie pomogą próżne żale…
    Ból swój niebu trza polecić –
    A samemu wciąż wytrwale
    Trzeba naprzód iść… i świecić!
    • Autor: Adam Asnyk.
    • Źródło: Słonko, [w:] Poezye, tom II, wyd. Gebethner i Wolff, Lwów 1898, s. 261.
  • Szlomo z Radomska przypominał nam: kiedy żałujesz za grzechy nie ze strachu przed karą, tylko z miłości do skrzywdzonego, wszystko będzie ci wybaczone. Co więcej: każdy grzech uznają na Sądzie za dobry uczynek.
  • – Żal to jest dziwna, zupełnie nieracjonalna emocja (…). Nic już nie zmieni. Niczego nie odwoła. Należy do tych daremnych i płonnych uczuć, z których nie ma żadnego pożytku.
    • Postać: dr Choi
    • Autor: Olga Tokarczuk, Transfugium, [w:] tejże, Opowiadania bizarne, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2018, s. 128.
Wikisłownik
Wikisłownik
Zobacz też hasło żalWikisłowniku