Adam Asnyk
polski poeta, dramaturg i nowelista
Adam Asnyk (1838–1897) – polski poeta i dramatopisarz.
- A roztopieni
W cichym błękicie
Tylko serc własnych,
Usłyszym bicie.
Adam Asnyk
- Ale nie depczcie przeszłości ołtarzy,
Choć macie sami doskonalsze wznieść:
Na nich się jeszcze święty ogień żarzy,
I miłość ludzka stoi tam na straży,
I wy winniście im cześć!- Źródło: Do młodych w: Poezye, tom II, wyd. Gebethner i Wolff, Lwów 1898, s. 59.
- Zobacz też: miłość, przeszłość
- Dla serc szlachetnych najwyższą rozkoszą, gdy drugim radość w niedoli przynoszą.
- Źródło: Poezja II
- Zobacz też: radość
- Gdybym był młodszy, dziewczyno,
Gdybym był młodszy!
Piłbym, ach, wtenczas, nie wino,
Lecz spojrzeń twoich najsłodszy
Nektar, dziewczyno!- Źródło: Gdybym był młodszy w: Poezye, tom I, wyd. Gebethner i Wolff, Lwów 1898, s. 88.
- Zobacz też: wino
- Jednego serca! tak mało mi trzeba,
A jednak widzę, że żądam – za wiele!- Źródło: Jednego serca… w: Poezye, tom I, wyd. Gebethner i Wolff, Lwów 1898, s. 90.
- Każda epoka ma swe własne cele
I zapomina o wczorajszych snach:
Nieście więc wiedzy pochodnię na czele
I nowy udział bierzcie w wieków dziele –
Przyszłości podnoście gmach!- Źródło: Do młodych w: Poezye, tom II, wyd. Gebethner i Wolff, Lwów 1898, s. 58.
- Zobacz też: cel, epoka, sen, młodość, przyszłość, wiedza
- Lecz się powracać myślą strzeż
Do niższej sfery bytu,
Ocknie się bowiem w tobie zwierz…
I spadniesz z marzeń szczytu!- Źródło: Haszumat w: Pisma, tom III, wyd. Księgarnia F. Hoesicka, Warszawa 1924, s. 196.
- Miejmy nadzieję!... nie tę lichą, marną,
Co rdzeń spróchniały w wątły kwiat ubiera,
Lecz tę niezłomną, która tkwi jak ziarno
Przyszłych poświęceń w duszy bohatera.- Źródło: Miejmy nadzieję! w: Pisma, tom III, wyd. Księgarnia F. Hoesicka, Warszawa 1924, s. 287–288.
- Zobacz też: nadzieja
- Między nami nic nie było!
Żadnych zwierzeń, wyznań żadnych!
Nic nas z sobą nie łączyło —
Prócz wiosennych marzeń zdradnych…- Źródło: Między nami nic nie było w: Poezye, tom III, wyd. Gebethner i Wolff, Lwów 1898, s. 111.
- Miłości! tyś zawsze wielką;
Wielką w twoich zwątpieniach, wielką w twojej wierze,
Jeszcze większą w żądaniach, największą w ofierze.- Źródło: Nie jedno ma imię. Aforyzmy o miłości, wyb. Kiejstut R. Szymański, Wrocław 1997.
- Na szczytach Tatr, na szczytach Tatr,
Na sinej ich krawędzi,
Króluje w mgłach świszczący wiatr
I ciemne chmury pędzi.
- Na własne mroki najlepszą pociechą zapalić światło pod ubogich strzechą.
- Nie baw się w bohatera!
Nadludzką nie błyszcz cnotą:
Kto w górę wciąż spoziera,
Ten łatwo wejdzie w błoto.- Źródło: Myśli ulotne, XIII w: Pisma, tom III, wyd. Księgarnia F. Hoesicka, Warszawa 1924, s. 237.
- Zobacz też: bohater, błoto
- Nie pomogą próżne żale…
Ból swój niebu trza polecić —
A samemu wciąż wytrwale
Trzeba naprzód iść… i świecić!
- Nie rozumiemy z ludzi nikogo
I właśnie dla tej przyczyny,
Swych bliźnich zawsze sądzimy wrogo
Myśli, uczucia i czyny.- Źródło: Myśli ulotne, V w: Pisma, tom III, wyd. Księgarnia F. Hoesicka, Warszawa 1924, s. 229.
- Zobacz też: bliźni, sąd
- Przypominam jeszcze teraz
Bladej twarzy alabastry,
Krucze włosy – a we włosach
Srebrne astry…
- Przestańmy własną pieścić się boleścią,
Przestańmy ciągłym lamentem się poić:
Kochać się w skargach jest rzeczą niewieścią,
Mężom przystoi w milczeniu się zbroić…- Źródło: Miejmy nadzieję!
- Szczęśliwe kwiaty! mogą patrzeć śmiele
I składać życzeń utajonych wiele,
I śnić o szczęściu jeden dzień słoneczny…
Zanim z tęsknoty uwiędną serdecznej.- Źródło: Posyłam kwiaty w: Poezye, tom III, wyd. Gebethner i Wolff, Lwów 1898, s. 85.
- Zobacz też: kwiat, tęsknota
- Szukajcie prawdy jasnego płomienia,
Szukajcie nowych, nieodkrytych dróg!- Źródło: Do młodych w: Poezye, tom II, wyd. Gebethner i Wolff, Lwów 1898, s. 58.
- Zobacz też: droga, prawda
- Ta łza, co z oczu twoich spływa,
Jak ogień pali moją duszę…
- Tacy poeci, jaka jest publiczność!
- Źródło: Poeci do Publiczności w: Poezye, tom I, wyd. Gebethner i Wolff, Lwów 1898, s. 21.
- Zobacz też: poeta, publiczność
- Tam, gdzie w sercach bezmyślność i bierność,
Krzewić się może jedna tylko mierność.- Źródło: Poeci do Publiczności w: Poezye, tom I, wyd. Gebethner i Wolff, Lwów 1898, s. 12.
- Zobacz też: bezmyślność
- Ten jest prawdziwie samotnym na ziemi,
Kto nawet współczuć nie umie z drugiemi.- Źródło: Myśli ulotne, III w: Pisma, tom III, wyd. Księgarnia F. Hoesicka, Warszawa 1924, s. 227.
- Zobacz też: samotność, współczucie
- Ten ma największe hojności porywy,
Komu fortuna odmówiła mienia;
A ten najbardziej bywa gadatliwy,
Co nie ma właśnie nic do powiedzenia.- Źródło: Myśli ulotne, XIV w: Pisma, tom III, wyd. Księgarnia F. Hoesicka, Warszawa 1924, s. 238.
- Zobacz też: gadatliwość
- Wszystkie żywota gorycze
Zamknąłem w sercu, jak w grobie:
Niech drzemią w nim tajemnicze,
Nie mówiąc światu o sobie.- Źródło: Ból zasnął w: Poezye, tom III, wyd. Gebethner i Wolff, Lwów 1898, s. 173.
- Zobacz też: gorycz
- Za moich młodych lat
Piękniejszym bywał świat,
Jaśniejszym wiosny dzień!
(…)
Za moich młodych lat
Wonny miłości kwiat
Perłowym blaskiem lśnił…- Źródło: Za moich młodych lat w: Poezye, tom III, wyd. Gebethner i Wolff, Lwów 1898, s. 171.
- Zobacz też: wiosna
- Żyć to nie znaczy iść przez róże,
Sięgać po laury, zbierać oklaski.
Żyć to znaczy przetrwać wszystkie burze
I dążyć tam, gdzie świecą ideałów blaski.
