Dżuma
powieść Alberta Camusa
Dżuma (fr. La Peste) – powieść parabola Alberta Camusa z 1947 roku; pierwszy przekład i wydanie polskie w 1957 (wszystkie cytaty w tłumaczeniu Joanny Guze).
A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż |
B
edytuj- Bakcyl dżumy nigdy nie umiera i nie znika (…) nadejdzie być może dzień, kiedy na nieszczęście ludzi i dla ich nauki dżuma obudzi swe szczury i pośle je, by umierały w szczęśliwym mieście.
- Zobacz też: bakcyl
- Był świadom tego, ile jest jałowości w życiu bez złudzeń.
- Zobacz też: złudzenie
C
edytuj- Całe nieszczęście ludzi płynie stąd, że nie mówią jasnym językiem.
- Zobacz też: nieszczęście
- Cierpienie dzieci jest naszym gorzkim chlebem, ale bez tego chleba dusza zginęłaby od głodu duchowego.
- Źródło: wyd. Krąg, Warszawa 1992, s. 172, tłum. Joanna Guze.
- Zobacz też: chleb, cierpienie, dusza, dziecko
- [Człowiek] nie potrafi ani cierpieć, ani być długo szczęśliwym. Nie jest więc zdolny do niczego, co się liczy.
- Źródło: wyd. Krąg, Warszawa 1992, s. 129, tłum. Joanna Guze.
- Zobacz też: szczęście
- Człowiek to jest idea i idea mizerna od chwili, kiedy odwraca się od miłości.
- Zobacz też: idea
D
edytujJ
edytuj- Ja nie mam powołania ani na bohatera, ani na świętego. Chciałbym po prostu być człowiekiem.
- Jest rzeczą równie rozsądną ukazać jakiś rodzaj uwięzienia przez inny, jak ukazać coś, co istnieje rzeczywiście, przez coś innego, co nie istnieje.
- Autor: Daniel Defoe
- Opis: motto powieści.
- Jesteśmy sami, nic nas nie usprawiedliwi.
K
edytuj- Każdy nosi w sobie dżumę, nikt bowiem nie jest od niej wolny. I trzeba czuwać nad sobą nieustannie, żeby w chwili roztargnienia nie tchnąć dżumy w twarz drugiego człowieka.
- Zobacz też: wolność
- Kiedy wybucha wojna, ludzie powiadają: „To nie potrwa długo, to zbyt głupie”. I oczywiście, wojna jest na pewno zbyt głupia, ale to nie przeszkadza jej trwać. Głupota upiera się zawsze, zauważono by to, gdyby człowiek nie myślał o sobie.
- Zobacz też: głupota
L
edytuj- Ludzie są raczej dobrzy niż źli.
- Zobacz też: dobro
M
edytuj- Miłość bowiem żąda odrobiny przyszłości…
- Zobacz też: miłość, przyszłość
- Może być wstyd, że człowiek jest sam tylko szczęśliwy.
- (…) il peut y avoir de la honte à être heureux tout seul. (fr.)
- Zobacz też: wstyd
- Może powinniśmy kochać to, czego nie umiemy pojąć.
- Myśląc o tym wyjściu, nie myślą już o tych, którzy mają wyjść (…). Widać z tego wreszcie, że nikt nie potrafi naprawdę myśleć o kim innym, nawet w najgorszym z nieszczęść. Myśleć bowiem rzeczywiście o kimś to myśleć o nim minuta po minucie, nie zajmując się niczym, ani gospodarstwem, ani przelatującą muchą, ani posiłkami, ani swędzeniem skóry. Ale zawsze są muchy i swędzenie.
N
edytuj- Najbardziej rozpaczliwym występkiem jest niewiedza, która mniema, że wie wszystko, i czuje się wówczas upoważniona do zabijania.
- (…) le vice le plus désespérant étant celui de l'ignorance qui croit tout savoir et qui s'autorise alors à tuer. (fr.)
- Najlepsi odchodzą. Takie jest życie.
- Na początku, kiedy wierzyli, że jest to choroba jak wszystkie inne, religia była na swoim miejscu. Ale kiedy zobaczyli, że to rzecz poważna, przypomnieli sobie o rozkoszy.
- Nic w świecie nie jest mniej efektowne niż plaga: wielkie nieszczęścia, już dzięki swemu trwaniu, są monotonne.
- Zobacz teź: plaga
- Nic w świecie nie jest warte, żeby człowiek odwrócił się od tego, co kocha.
- Nie było już losów indywidualnych, ale wspólna historia, to znaczy dżuma i uczucia, których doznawali wszyscy.
- Nie, dżuma nie miała nic wspólnego z wielkimi, pełnymi egzaltacji obrazami, które prześladowały doktora Rieux na początku epidemii. Przede wszystkim była przezorną i nienaganną, dobrze funkcjonującą administracją.
- Nie ma miłości, której nie przerasta miłość większa.
- Nie można liczyć na biura. Nie po to są, żeby rozumieć.
- Zobacz też: biuro
P
edytuj- Pewne jest jedynie, że należy zrobić wszystko, żeby nie być zadżumionym, i to tylko może nam dać nadzieję spokoju lub, w braku spokoju, nadzieję dobrej śmierci.
- (...) począwszy od chwili, kiedy nie zgodziłem się zabijać, skazałem się na ostateczne wygnanie. To inni stworzą historię.
- Powiadam tylko, że są na tej ziemi zarazy i ofiary i że trzeba, o ile to możliwe, nie zgodzić się na udział w zarazie.
- Przypisując zbyt wielkie znaczenie pięknym czynom, składa się pośrednio hołd złu. Pozwala się bowiem przypuszczać, że piękne czyny mają tak wysoką cenę, dlatego że są rzadkie, gdy niegodziwość i obojętność bywają znacznie częściej motorami działań ludzkich.
- Zobacz też: czyn
- Przyzwyczajenie się do rozpaczy jest gorsze niż sama rozpacz.
- Zobacz też: rozpacz
S
edytuj- Słońce dżumy gasiło wszystkie barwy i zmuszało do ucieczki każdą radość.
- Zobacz też: słońce
Ś
edytuj- Świat bez miłości jest martwym światem.
- Zobacz też: świat
T
edytuj- Trzeba tylko iść naprzód w ciemnościach, trochę na oślep i próbować czynić dobrze.
- Zobacz też: ciemność
- Trzeba walczyć w taki czy inny sposób i nie padać na kolana.
- Zobacz też: walka
W
edytuj- W nieszczęściu jest cząstka abstrakcji i irrealności. Ale kiedy abstrakcja zaczyna nas zabijać, trzeba się zająć abstrakcją.
- Zobacz też: abstrakcja
- Wiedzieli teraz, że jeśli istnieje coś, czego można pragnąć zawsze i osiągnąć niekiedy, to jest to czułość ludzka.
- Wiem, że człowiek jest zdolny do wielkich czynów, ale jeśli nie jest zdolny do wielkiego uczucia, nie interesuje mnie.
- Zobacz też: pogarda
- Wszystko, co człowiek może wygrać w grze dżumy i życia, to wiedza i pamięć.
- Wszystko, co pragnie przyspieszyć niewzruszony porządek, ustalony raz na zawsze, prowadzi do herezji.
Z
edytuj- Zawsze jest taka godzina za dnia i w nocy, kiedy człowiek jest tchórzem.
- Zawsze nadchodzi godzina w historii, kiedy ten, który ośmieli się powiedzieć, że dwa i dwa to cztery, jest karany śmiercią.
- (…) il vient toujours une heure dans l'histoire où celui qui ose dire que deux et deux font quatre est puni de mort. (fr.)
- Zobacz też: historia, kara śmierci
- Zaraza nie jest na miarę człowieka, więc powiada się sobie, że zaraza jest nierzeczywista, to zły sen, który minie. Lecz nie zawsze ów sen mija i od złego snu do złego snu to ludzie mijają.
- Zarazy są w istocie sprawą zwyczajną, ale z trudem się w nie wierzy, kiedy się na nas walą. Na świecie było tyle dżum co wojen. Mimo to dżumy i wojny zastają ludzi zawsze tak samo zaskoczonych.
- Zobacz też: wojna
- Zło na świecie płynie niemal zawsze z niewiedzy, dobra zaś wola może wyrządzić tyleż szkód co niegodziwość, jeśli nie jest oświecona.
- Le mal qui est dans le monde vient presque toujours de l'ignorance, et la bonne volonte peut faire autant de degats que la mechancete, si elle n'est pas eclairee. (fr.)