Pogarda – uczucie lekceważenia, głębokiej niechęci wobec kogoś lub czegoś, wynikające z przekonania o własnej wyższości i braku jakiejkolwiek wartości (zwłaszcza moralnej) ocenianych osób lub czynów.

  • A może dopiero w świecie, który nie zna grawitacji, będzie opadanie na dno godne pogardy?
  • Kto w czymkolwiek poniża własne ja, jest nieuczciwy, gdyż robi innym to, czym sam w sobie gardzi. Kto się dla innych upokarza, poniża innych, lekceważy ich, pogardza nimi, dając im z siebie nie to, w czym siebie szanuje.
  • Pogarda to policzek wymierzony na odległość.
  • Pogardzam nieoświeconym tłumem i trzymam się (od niego) z dala.
    • Odi profanum vulgus et arceo. (łac.)
    • Autor: Horacy
  • W ludziach więcej rzeczy zasługuje na podziw niż na pogardę.
  • Wiem, że człowiek jest zdolny do wielkich czynów, ale jeśli nie jest zdolny do wielkiego uczucia, nie interesuje mnie.
  • Wszyscy nosimy w sercu zbrodnię, lecz ludzie, którzy uciekają się do trucizny, nie zasługują nawet na pogardę.
  • Pogarda, wilczku, to przywilej ludzi światłych i rozumnych. W innych przypadkach jest przejawem zwykłego gówniarstwa i ciemnoty. Głęboko w rzyci mam twoją szczeniacką pogardę.
    • Autor: Baranina, Gra Wiedźmin