Wikicytaty

Ostatnie zdania dzieł literackich

lista w projekcie Wikimedia

Na tej stronie gromadzone są ostatnie zdania różnych dzieł literackich.

  • A rządził Adam, bo on był Królem. Aż do dnia, w którym wola, żeby być Królem, opuściła go. Wówczas padł, służąc za pokarm silniejszemu. Bo królem jest zawsze najsilniejszy, nie tylko dzięki samej sile, ale dzięki sile, sprytowi i szczęściu. Królem wśród szczurów.
  • Ale na gardle jego spoczęły ręce jednego z panów, gdy drugi tymczasem wepchnął mu nóż w serce i dwa razy w nim obrócił. Gasnącymi oczyma widział jeszcze K., jak panowie blisko, przed jego twarzą, policzek przy policzku, śledzili ostateczne rozstrzygnięcie. "Jak pies!" - powiedział do siebie. Było tak, jak gdyby wstyd miał go przeżyć.
  • Ale wszystko już było dobrze, wreszcie było dobrze; walka się skończyła. Odniósł zwycięstwo nad samym sobą. Kochał Wielkiego Brata.
  • Bakcyl dżumy nigdy nie umiera i nie znika, że może przez dziesiątki lat pozostać uśpiony w meblach i bieliźnie, że czeka cierpliwie w pokojach, w piwnicach, w kufrach, w chustkach i w papierach, i że nadejdzie być może dzień, kiedy na nieszczęście ludzi i dla ich nauki dżuma obudzi swe szczury i pośle je, by umierały w szczęśliwym mieście.
  • [...] Bo dzieło zniszczenia
    W dobrej sprawie jest święte, jak dzieło tworzenia:
    Bóg wyrzekł słowo stań się, Bóg i zgiń wyrzecze!
    Kiedy od ludzi wiara i wolność uciecze,
    Kiedy ziemię despotyzm i duma szalona
    Obleją, jak Moskale redutę Ordona:
    Karząc plemię zwycięzców zbrodniami zatrute,
    Bóg wysadzi tę ziemię, jak on swą redutę.
  • Dość. Na nas nie czas. Na nas teraz. Bywaj (jako że być, w pełni być, wiecznie być – na razie nie możesz). Bywaj zatem. I – do zobaczenia.
  • Dziad podniósł się, spędził psa, poprawił torebek i wsparłszy się na kulach rzekł:
    – Ostańcie z Bogiem, ludzie kochane.
  • I ja tam z gośćmi byłem, miód i wino piłem,
    A com widział i słyszał, w księgi umieściłem.
  • Jak całował mnie pod Mauretańskim murem i pomyślałam cóż może być tak samo dobrze on jak inny i wtedy poprosiłam go oczyma żeby poprosił znowu tak a wtedy on poprosił mnie czy ja tak powiem tak mój kwiecie górski i najpierw objęłam go ramionami tak i przyciągnęłam go w dół ku sobie tak że mógł uczuć moje piersi pachnące tak a serce biło mu jak szalone i tak powiedziałam tak chcę Tak.
  • Jednak przy odrobinie wysiłku zdołam może kiedyś zrozumieć, że ludzie zawsze przybywają punktualnie tam, gdzie są oczekiwani.
  • Milczy, patrząc w mroczne niebo, i pełnymi smutku oczami ogląda powolny taniec niezliczonych gwiazd.
  • Na grobie Ewy. ADAM: Gdziekolwiek była ona tam był Raj.
  • Pomyślę o tym wszystkim jutro, w Tarze. Zniosę to wtedy lepiej. Jutro pomyślę, jak go odzyskać. Mimo wszystko, życie się dzisiaj nie kończy.
  • (…) nieustannie szukam sposobu, żeby stać się taką, jaką chętnie chciałabym być i jaką mogłabym być, gdyby… na świecie nie mieszkali żadni inni ludzie.
    • Autor: Anne Frank, ostatni wpis z dziennika z 1 sierpnia 1944
  • Poczucie odzyskania sił sprawiło, że (…) pierwszy raz przedsięwziąłem skreślić moje wrażenia. Ale dla uspokojenia Cię, przyrzekam najuroczyściej, że to się nie powtórzy, choćby mi losy dozwoliły jeszcze oglądać nasze ukochane Tatry.
  • Poszedł Sokrates do Lykejonu, wykąpał się, potem dzień cały tak spędził, jak to zazwyczaj był czynił, a wieczorem poszedł do domu odpocząć.
  • Ten się śmieje, kto się śmieje ostatni.
  • Uniósł rękę ponad zrujnowaną ziemią i nakreślił w powietrzu znak dolara.
  • Zwierzęta w ogrodzie patrzyły to na świnię, to na człowieka, potem znów na świnię i na człowieka, ale nikt już nie mógł się połapać, kto jest kim.
Zobacz też
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Ostatnie_zdania_dzieł_literackich&oldid=591275”