Franz Kafka
austriacko-czeski pisarz
Franz Kafka (1883–1924) – austriacki pisarz.

DziennikiEdytuj
Karne zadanie (1910–1923)Edytuj
- Często człowiek, jeśli patrzy uważnie, poznaje siebie już po twarzy lokaja u drzwi.
- Zobacz też: człowiek
- Mieć uczucie, że się jest spętanym, a równocześnie inne uczucie, że po uwolnieniu z pęt byłoby jeszcze gorzej.
- Najczęściej ten, którego się szuka, mieszka tuż obok.
- Nigdy nie udało nam się rozstrzygnąć, czy są oni [paryżanie] uszczęśliwieni, kiedy robimy błędy we francuskim, czy też po prostu uważają, że błędy te są interesujące i warto ich posłuchać.
- Źródło: wpis z września 1911, cyt. za: Stephen Clarke, 1000 lat wkurzania Francuzów, Wydawnictwo WAB, Warszawa 2012, s. 448, tłum. Stanisław Kroszczyński.
- Osamotnienie niesie tylko kary.
- Zobacz też: kara
- Wszystko jawi mi się jako konstrukcja.
ProcesEdytuj
(tłum. Bruno Schulz, wyd. Club International del Libro S.A., Madryt 1999)
- Jeżeli namaluję tu jednego przy drugim wszystkich sędziów i pan będzie się przed tym płótnem bronił, więcej pan wskóra przed nim niż przed prawdziwym sądem.
- Źródło: s. 156–157.
- Z kłamstwa robi się istotę porządku świata.
- Źródło: s. 232.
InneEdytuj
- Cała wiedza, suma wszystkich pytań i wszystkich odpowiedzi zawarta jest w psie.
- Chrystus – to przepaść pełna światła… ten, kto w nią spojrzy, musi się w nią rzucić.
- Zobacz też: Jezus Chrystus
- Człowiek nie może żyć bez nieustannej ufności w coś niezniszczalnego.
- Człowiek przychodzi na ten świat z krwawiącą raną.
- Ile szczęśliwych myśli zostaje zaduszonych pod kołdrą, kiedy się samotnie śpi w swoim łóżku, i ile nieszczęsnych snów się nią ogrzewa.
- Istnieje cel, ale nie ma drogi: to, co nazywamy drogą, jest wahaniem.
- Istnieją dwa grzechy główne, z których wywodzą się wszystkie inne: niecierpliwość i opieszałość. Przez niecierpliwość ludzie zostali wypędzeni z raju, przez opieszałość nie powracają tam.
- Jedną z najbardziej skutecznych pokus zła jest wezwanie do walki.
- Jedynie uciekając od świata, można się nim cieszyć.
- Zobacz też: świat
- Jeśli się raz wchłonęło zło, to ono już nie żąda, by mu wierzono.
- Kat ma zawsze złą reputację.
- Kłamie się możliwie mało, kiedy się kłamie możliwie mało, a nie kiedy ma się ku temu niewiele okazji.
- Łaknienie śmierci jest pierwszą oznaką nadchodzącego zrozumienia.
- Źródło: Aforyzmy z Zurau, opracowanie Roberto Calasso, Kraków 2007, s. 25.
- Zobacz też: śmierć
- Najwyższej koncentracji obcy jest wysiłek.
- Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.
- Zobacz też: wysiłek
- Ofiary istnieją, bo istnieją kaci.
- Źródło: Leksykon złotych myśli, op. cit.
- Okazja do malutkiej rozpaczy.
- Pewnym nie można być nawet starych znajomych.
- Psy myśliwskie jeszcze igrają na dziedzińcu, ale zwierzyna im nie ujdzie, choć teraz tak szybko pędzi już przez lasy.
- Różnica pomiędzy siłą narodu a jednostki jest tak ogromna, że wystarczy, by naród z bliska ogarnął ulubieńca swym ciepłem, co będzie dla niego dostateczną ochroną.
- Zobacz też: siła
- Słuszna droga idzie po linie, która nie jest rozpięta wysoko, ale tuż nad ziemią. Ludzie, zdaje się, więcej się o nią potykają, niż po niej chodzą.
- Świat jest zły i jeszcze mu się to ułatwia.
- Twórczość jest zawsze tylko ekspedycją w kierunku prawdy.
- Zobacz też: prawda
- Tylko nasze pojęcie czasu pozwala nam mówić o sądzie ostatecznym. W gruncie rzeczy jest to sąd doraźny.
- W walce pomiędzy tobą a światem sekunduj światu.
- Został na nas nałożony jedynie obowiązek negacji; to, co pozytywne, zostało nam już dane.
- Zrozumieć szczęście, to jakby zrozumieć, że grunt, na którym stoisz, nie może być szerszy od dwóch stóp, które go pokrywają.
- Das Glück begreifen, daß der Boden, auf dem Du stehst, nicht größer sein kann, als die zwei Füße ihn bedecken. (niem.)
- Źródło: Betrachtungen über Sünde, Leid, Hoffnung und den wahren Weg (1917–19)
- Zobacz też: szczęście
- Zwierzenia byłyby najbardziej prawdziwe, gdyby się je potem odwoływało.
O Franzu KafceEdytuj
- „Godot” nie powstał ani w „oparach egzystencjonalizmu” ani pod wpływem Kafki, jak utrzymują chętnie jego warszawscy recenzenci. Nie cała literatura pesymistyczna wywodzi się od Heideggera i Sartre'a, nie wszystkie sytuacje beznadziejne i absurdalne są pokrewne przygodom Józefa K., bohatera Procesu i Zamku, dwóch powieści gdzie Kafka wypowiedział się najpełniej, a które naznaczyły trwale piśmiennictwo europejskie lat ostatnich. „Kafkizm” był w powietrzu: Maurice Blanchot, zaliczający się do najciekawszych pisarzy francuskich, napisał przed dwudziestu laty jadną z najbardziej „Kafkowskich” powieści, jakie istnieją w literaturze, nie znając Kafki. Przykładów takich znalazłoby się więcej.
- Autor: Julian Rogoziński
- Opis: o Franzu Kafce i „Czekając na Godota” Samuela Becketta.
- Źródło: Julian Rogoziński, Spotkania z Beckettem, przekroj.pl
- W młodości inspirował mnie Artur Grottger i tego typu malarstwo. Duży wpływ wywarł na mnie także Picasso, ale to nic oryginalnego. (…) Myślę, że o wiele większe znaczenie dla mojego malarstwa miała literatura, zwłaszcza utwory Franza Kafki, do którego nadal mam duży sentyment.
- Autor: Zdzisław Beksiński
- Źródło: Zdzisław Beksiński: malował swoje sny, „Konfrontacje”, 1989
- Zobacz też: Pablo Picasso