Czekając na Godota

Czekając na Godota (fr. En attendant Godot, ang. Waiting for Godot) – sztuka napisana przez Samuela Becketta, reprezentująca tzw. teatr absurdu. W języku francuskim utwór został napisany pomiędzy październikiem 1948 i styczniem 1949.

Tłumaczenie Antoniego Libery

Ta sekcja ma chronologiczny układ cytatów.

Oto właśnie cały człowiek, winę nogi zwala na but.
- Voilà l’homme tout entier, s’en prenant à sa chaussure alors que c’est son pied le coupable. (fr.)
- There’s man all over for you, blaming on his boots the faults of his feet. (ang.)
- Postać: Vladimir
- Źródło: akt I

VLADIMIR: Powinieneś był zostać poetą.
ESTRAGON: Byłem nim. (Wskazując na swoje łachmany.) Nie widać tego?
Cisza.
- Źródło: akt I

Jeden z łotrów został zbawiony. (Pauza) Przyzwoity procent.
- Un des larrons fut sauvé. (Un temps.) C’est un pourcentage honnête. (fr.)
- One of the thieves was saved. (Pause.) It’s a reasonable percentage. (ang.)
- Postać: Vladimir
- Zobacz też: zbawienie, Aureliusz Augustyn z Hippony

Nic się nie dzieje, nikt nie przychodzi, nikt nie odchodzi, okropność.
- Rien ne se passe, personne ne vient, personne ne s’en va, c’est terrible. (fr.)
- Nothing happens, nobody comes, nobody goes, it’s awful! (ang.)
- Postać: Estragon
- Źródło: akt I

VLADIMIR: Przecież nie możesz chodzić boso.
ESTRAGON: Jezus chodził.
VLADIMIR: Jezus! Co to ma wspólnego! Nie zamierzasz się z nim porównywać?
ESTRAGON: Całe życie się z nim porównuję.
VLADIMIR: Ale tam, gdzie on żył, było ciepło, sucho!
ESTRAGON: Tak. I szybko krzyżowali.
- Źródło: akt I

VLADIMIR: To co, idziemy?
ESTRAGON: Chodźmy.
Nie ruszają się
KURTYNA
- VLADIMIR: Alors, on y va?
  ESTRAGON: Allons-y.
  Ils ne bougent pas.
  RIDEAU (fr.)
- Źródło: zakończenie aktu I i II

Długa cisza
VLADIMIR: Powiedz coś!
ESTRAGON: Próbuję.
Długa cisza
VLADIMIR (z udręką): Powiedz cokolwiek!
ESTRAGON: Co robimy?
VLADIMIR: Czekamy na Godota?
ESTRAGON: A, racja.
- Long silence
  VLADIMIR: Dis quelque chose!
  ESTRAGON: Je cherche.
  Long silence
  VLADIMIR (angoissé): Dis n’importe quoi!
  ESTRAGON: Qu’est-ce qu’on fait maintenant?
  VLADIMIR: On attend Godot.
  ESTRAGON: C’est vrai. (fr.)
- Źródło: akt II

(…) w tym miejscu i w danym momencie ludzkość cała to my, czy nam się podoba, czy nie.
- (…) à cet endroit, en ce moment, l’humanité, c’est nous, que ça nous plaise ou non. (fr.)
- (…) at this place, at this moment of time, all mankind is us, whether we like it or not. (ang.)
- Postać: Vladimir
- Źródło: akt II

Wszyscy rodzimy się szaleni. Niektórzy już tacy pozostają.
- Nous naissons tous fous. Quelques-uns le demeurent. (fr.)
- We are all born mad. Some remain so. (ang.)
- Postać: Estragon
- Źródło: akt II

O utworze

Arcydzieło, które będzie wywoływało rozpacz ludzi w ogóle, a dramatopisarzy w szczególności, musicalowy skecz Myśli Pascala, grany przez clownów Fratellini.
- Autor: Jean Anouilh
- Źródło: Marek Kędzierski, Samuel Beckett, Wiedza Powszechna, Warszawa 1990.

Czekając na Godota jest wielkim arcydziełem: nic dziwnego, że nie widziało się nic lepszego na scenie francuskiej od dwudziestu lat.
- Autor: Bernard Lalande, En attendant Godot. Beckett, Hatier, Paryż 1952.

Gdybym to wiedział, powiedziałbym to w sztuce. / Gdyby Godot był Bogiem, to bym go tak nazwał.
- Autor: Samuel Beckett
- Opis: odpowiedzi na pytania kim jest Godot.
- Źródło: program przedstawienia Czekając na Godota w Teatrze im. Jaracza w Olsztynie, 1986

„Godot” nie powstał ani w „oparach egzystencjonalizmu” ani pod wpływem Kafki, jak utrzymują chętnie jego warszawscy recenzenci. Nie cała literatura pesymistyczna wywodzi się od Heideggera i Sartre’a, nie wszystkie sytuacje beznadziejne i absurdalne są pokrewne przygodom Józefa K., bohatera Procesu i Zamku, dwóch powieści gdzie Kafka wypowiedział się najpełniej, a które naznaczyły trwale piśmiennictwo europejskie lat ostatnich. „Kafkizm” był w powietrzu: Maurice Blanchot, zaliczający się do najciekawszych pisarzy francuskich, napisał przed dwudziestu laty jedną z najbardziej „Kafkowskich” powieści, jakie istnieją w literaturze, nie znając Kafki. Przykładów takich znalazłoby się więcej.
- Autor: Julian Rogoziński, Spotkania z Beckettem, przekroj.pl
- Zobacz też: Franz Kafka

Mówią tak, jak Charlie Chaplin by mówił (…), gdyby nie miał nic do powiedzenia.
- Autor: Jacques Audiberti, „Arts”, 15 stycznia 1953
- Źródło: Dossier de presse En attendant Godot de Samuel Beckett (1952–1961), teksty zebrał André Derval, IMEC, Paryż 2007, s. 62.
- Opis: o Vladimirze i Estragonie.

Wielkie wrażenie wywiera na mnie sztuka Becketta En attendant Godot. Ogromny tragizm, który zmierza ku pesymizmowi. Rzecz jest abstrakcyjna i symboliczna, dzieje się wszędzie i nigdzie, na jakiejś pustej drodze, na której rośnie jedno drzewko. Dwaj włóczędzy, nędzarze, oczekują jakiegoś pana Godot. Gdy przyjdzie, wszystko się odmieni, będzie lepiej. On zbawi nędzarzy…
- Autor: Jerzy Zawieyski, Kartki z dziennika 1955–1969
- Opis: wpis z 19 kwietnia 1955.