Czekając na Godota

Czekając na Godota (fr. En attendant Godot, ang. Waiting for Godot) – sztuka napisana przez Samuela Becketta, reprezentująca tzw. teatr absurdu. W języku francuskim utwór został napisany pomiędzy październikiem 1948 i styczniem 1949.

Tłumaczenie Antoniego Libery

Ta sekcja ma chronologiczny układ cytatów.

• Oto właśnie cały człowiek, winę nogi zwala na but.
  • Voilà l’homme tout entier, s’en prenant à sa chaussure alors que c’est son pied le coupable. (fr.)
  • There’s man all over for you, blaming on his boots the faults of his feet. (ang.)
  • Postać: Vladimir
  • Źródło: akt I

• Jeden z łotrów został zbawiony. (Pauza) Przyzwoity procent.
  • Un des larrons fut sauvé. (Un temps.) C’est un pourcentage honnête. (fr.)
  • One of the thieves was saved. (Pause.) It’s a reasonable percentage. (ang.)
  • Postać: Vladimir
  • Zobacz też: zbawienie, Aureliusz Augustyn z Hippony

• Nic się nie dzieje, nikt nie przychodzi, nikt nie odchodzi, okropność.
  • Rien ne se passe, personne ne vient, personne ne s’en va, c’est terrible. (fr.)
  • Nothing happens, nobody comes, nobody goes, it’s awful! (ang.)
  • Postać: Estragon
  • Źródło: akt I

• VLADIMIR: Przecież nie możesz chodzić boso.
  ESTRAGON: Jezus chodził.
  VLADIMIR: Jezus! Co to ma wspólnego! Nie zamierzasz się z nim porównywać?
  ESTRAGON: Całe życie się z nim porównuję.
  VLADIMIR: Ale tam, gdzie on żył, było ciepło, sucho!
  ESTRAGON: Tak. I szybko krzyżowali.
  • Źródło: akt I

• VLADIMIR: To co, idziemy?
  ESTRAGON: Chodźmy.
  Nie ruszają się
  KURTYNA
  • VLADIMIR: Alors, on y va?
    ESTRAGON: Allons-y.
    Ils ne bougent pas.
    RIDEAU (fr.)
  • Źródło: zakończenie aktu I i II

• Długa cisza
  VLADIMIR: Powiedz coś!
  ESTRAGON: Próbuję.
  Długa cisza
  VLADIMIR (z udręką): Powiedz cokolwiek!
  ESTRAGON: Co robimy?
  VLADIMIR: Czekamy na Godota?
  ESTRAGON: A, racja.
  • Long silence
    VLADIMIR: Dis quelque chose!
    ESTRAGON: Je cherche.
    Long silence
    VLADIMIR (angoissé): Dis n’importe quoi!
    ESTRAGON: Qu’est-ce qu’on fait maintenant?
    VLADIMIR: On attend Godot.
    ESTRAGON: C’est vrai. (fr.)
  • Źródło: akt II

• (…) w tym miejscu i w danym momencie ludzkość cała to my, czy nam się podoba, czy nie.
  • (…) à cet endroit, en ce moment, l’humanité, c’est nous, que ça nous plaise ou non. (fr.)
  • (…) at this place, at this moment of time, all mankind is us, whether we like it or not. (ang.)
  • Postać: Vladimir
  • Źródło: akt II

• Wszyscy rodzimy się szaleni. Niektórzy już tacy pozostają.
  • Nous naissons tous fous. Quelques-uns le demeurent. (fr.)
  • We are all born mad. Some remain so. (ang.)
  • Postać: Estragon
  • Źródło: akt II

O utworze

• Arcydzieło, które będzie wywoływało rozpacz ludzi w ogóle, a dramatopisarzy w szczególności, musicalowy skecz Myśli Pascala, grany przez clownów Fratellini.
  • Autor: Jean Anouilh
  • Źródło: Marek Kędzierski, Samuel Beckett, Wiedza Powszechna, Warszawa 1990.

• Czekając na Godota jest wielkim arcydziełem: nic dziwnego, że nie widziało się nic lepszego na scenie francuskiej od dwudziestu lat.
  • Autor: Bernard Lalande, En attendant Godot. Beckett, Hatier, Paryż 1952.

• Gdybym to wiedział, powiedziałbym to w sztuce. / Gdyby Godot był Bogiem, to bym go tak nazwał.
  • Autor: Samuel Beckett
  • Opis: odpowiedzi na pytania kim jest Godot.
  • Źródło: program przedstawienia Czekając na Godota w Teatrze im. Jaracza w Olsztynie, 1986

• „Godot” nie powstał ani w „oparach egzystencjonalizmu” ani pod wpływem Kafki, jak utrzymują chętnie jego warszawscy recenzenci. Nie cała literatura pesymistyczna wywodzi się od Heideggera i Sartre’a, nie wszystkie sytuacje beznadziejne i absurdalne są pokrewne przygodom Józefa K., bohatera Procesu i Zamku, dwóch powieści gdzie Kafka wypowiedział się najpełniej, a które naznaczyły trwale piśmiennictwo europejskie lat ostatnich. „Kafkizm” był w powietrzu: Maurice Blanchot, zaliczający się do najciekawszych pisarzy francuskich, napisał przed dwudziestu laty jedną z najbardziej „Kafkowskich” powieści, jakie istnieją w literaturze, nie znając Kafki. Przykładów takich znalazłoby się więcej.
  • Autor: Julian Rogoziński, Spotkania z Beckettem, przekroj.pl
  • Zobacz też: Franz Kafka

• Mówią tak, jak Charlie Chaplin by mówił (…), gdyby nie miał nic do powiedzenia.
  • Autor: Jacques Audiberti, „Arts”, 15 stycznia 1953
  • Źródło: Dossier de presse En attendant Godot de Samuel Beckett (1952–1961), teksty zebrał André Derval, IMEC, Paryż 2007, s. 62.
  • Opis: o Vladimirze i Estragonie.

• Wielkie wrażenie wywiera na mnie sztuka Becketta En attendant Godot. Ogromny tragizm, który zmierza ku pesymizmowi. Rzecz jest abstrakcyjna i symboliczna, dzieje się wszędzie i nigdzie, na jakiejś pustej drodze, na której rośnie jedno drzewko. Dwaj włóczędzy, nędzarze, oczekują jakiegoś pana Godot. Gdy przyjdzie, wszystko się odmieni, będzie lepiej. On zbawi nędzarzy…
  • Autor: Jerzy Zawieyski, Kartki z dziennika 1955–1969
  • Opis: wpis z 19 kwietnia 1955.