Jean Anouilh (1910–1987) – francuski dramaturg.

  • Aż do dnia śmierci nie możemy być pewni swojej odwagi.
Jean Anouilh (1940)
  • Głos sumienia byłby lepszym doradcą, gdybyśmy mu tak często nie podpowiadali, co ma mówić.
  • Jesteśmy niewolnikami wskazówek zegara, więźniami kalendarzy, gońcami kont bankowych.
  • Kawaler żyje jak król, a umiera jak pies: żonaty żyje jak pies, a umiera jak król.
  • Kto miał szczęście w miłości, nie może mieć o niej żadnego pojęcia.
  • Lubię rzeczywistość – ona ma smak chleba.
    • J’aime bien la réalité, elle a un goût de pain. (fr.)
    • Źródło: La Foire d’empoigne (1962)
  • Miłość jest nade wszystko darem z siebie.
  • Miłość – kolejny problem, którego Marks nie rozwiązał.
  • Myślę, że jedyną przyczyną, dla której kocha się mężczyzn, jest chęć sprawienia im przyjemności.
  • Najdziwniejsze w miłości od pierwszego wejrzenia: że zdarza się ludziom, którzy widywali się codziennie od lat.
  • Niektórzy ludzie lubią zrobić sobie z życia mały ogródek i przechadzać się po jego ścieżce.
  • Nikt nie ma szczęścia u kobiet. Chodzi tylko o to, by nie robić z tego dramatu.
  • Śmierć to drobiazg. Trzeba zacząć od życia. To mniej zabawne i trwa dużo dłużej.
    • Źródło: „Dziennik Zachodni”, 7 września 1978
  • Życie składa się z wielu drobnych monet, a kto je podnosi, jest zamożny.
  • Życie składa się z wielu małych monet. Kto umie nimi obracać, posiada majątek.