Samuel Beckett
irlandzki dramaturg, prozaik i eseista, noblista
Samuel Beckett (1906–1989) – irlandzki dramaturg i prozaik, noblista.
Czekając na Godota
edytuj Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Czekając na Godota.
- Jeden z łotrów został zbawiony. Przyzwoity procent.
- Źródło: akt I, tłum. Antoni Libera
- Zobacz też: zbawienie
- Oto właśnie cały człowiek, winę nogi zwala na but.
- Źródło: akt I, tłum. Antoni Libera
- (…) w tym miejscu i w danym momencie ludzkość cała to my, czy nam się podoba, czy nie.
- Źródło: akt II, tłum. Antoni Libera
- Wszyscy rodzimy się szaleni. Niektórzy już tacy pozostają.
- Źródło: akt II, tłum. Antoni Libera
Inne
edytuj- Każde słowo jest jak niepotrzebna plama na ciszy i nicości.
- Every word is like an unnecessary stain on silence and nothingness. (ang.)
- Źródło: Beckett wins a Nobel prize [w:] „Life” nr 19, rocznik 67, 7 listopada 1969, s. 93.
- Zobacz też: słowo
- Moje serce nie puka. Odgłosu, jak wydaje ta stara pompa należałoby szukać raczej w świecie hydrauliki.
- For it does not beat, not my heart, I’d have to refer you to hydraulics for the squelch that old pump makes. (ang.)
- Źródło: Molloy, Grove Press, 1994, s. 121.
- Musi być pan bardzo zmęczony.
- Opis: odpowiedź na zdanie „Czytam pana dzieła przez całe życie”.
- Źródło: Mel Gussow, Conversations With and About Beckett
- Pierw taniec, następnie myśl. Taki jest naturalny porządek.
- Dance first. Think later. It’s the natural order. (ang.)
- Psychiatra to facet, który zadaje ci wiele kosztownych pytań, jakie twoja żona zadaje ci za darmo.
- Tu leży ten. co zwiał z tak daleka,
że nie wcześniej niż teraz stąd ucieka.- Ci-gît qui y échappa tant. Qu’il n’en échappe que maintenant. (fr.)
- Źródło: Pierwsza miłość, tłum. Maria Ziębina
- z każdą inaczej i tak samo
z każdą brak miłości jest inny
z każdą brak miłości jest ten sam- Źródło: przychodzą… z cyklu Wiersze 1937–1939, tłum. Julia Hartwig
O Samuelu Becketcie
edytuj- Beckett jest z gruntu tragiczny. Tragiczny dlatego właśnie, że idzie mu o dolę człowieczą, o los ludzki w ogóle, a nie o człowieka takiego czy innego społeczeństwa, ani też o człowieka wyobcowanego i widzianego przez jakąś ideologię, która upraszcza, a zarazem amputuje historyczną i metafizyczną rzeczywistość autentyczną, w której człowiek tkwi.
- Autor: Eugène Ionesco
- Źródło: Pierre Mélèse, Samuel Beckett, Seghers, Paryż 1969, tłum. Maryna Ochab.
- „Godot” nie powstał ani w „oparach egzystencjonalizmu” ani pod wpływem Kafki, jak utrzymują chętnie jego warszawscy recenzenci. Nie cała literatura pesymistyczna wywodzi się od Heideggera i Sartre'a, nie wszystkie sytuacje beznadziejne i absurdalne są pokrewne przygodom Józefa K., bohatera Procesu i Zamku, dwóch powieści gdzie Kafka wypowiedział się najpełniej, a które naznaczyły trwale piśmiennictwo europejskie lat ostatnich. „Kafkizm” był w powietrzu: Maurice Blanchot, zaliczający się do najciekawszych pisarzy francuskich, napisał przed dwudziestu laty jadną z najbardziej „Kafkowskich” powieści, jakie istnieją w literaturze, nie znając Kafki. Przykładów takich znalazłoby się więcej.
- Autor: Julian Rogoziński
- Opis: o „Czekając na Godota” Samuela Becketta.
- Źródło: Julian Rogoziński, Spotkania z Beckettem, przekroj.pl
- Zobacz też: Franz Kafka
- Jest jednak kolosalna różnica między Beckettem a Gombrowiczem, na korzyść, moim zdaniem, Becketta. Inaczej mówiąc: ja u Becketta dostrzegam katharsis, a u Gombrowicza nie.
- Autor: Antoni Libera w rozmowie ze Zdzisławem Krasnodębskim podczas spotkania autorskiego w siedzibie PIW
- Źródło: „Najlepiej się nie urodzić” Antoniego Libery, youtube.com, 12 października 2023
- Zobacz też: Witold Gombrowicz, katharsis
- Teraz w ogóle nie potrafię użyć jakichkolwiek słów, określających jego twórczość, oprócz tych, że wydaje mi się najwspanialszym pisarzem, daleko wyprzedzającym wszystkich innych piszących.
- Autor: Harold Pinter, Les Cahiers De L’Herne; Beckett, red. Tom Bishop i Raymond Federman, Editions de L’Herne, Paryż 1976
- To jest brzydkie, to jest brudne, to jest zasmucające, to jest niezdrowe, to jest puste i nędzne… filozofia infantylna.
- C’est laid, c’est sale, c’est désolant, c’est malsain, c’est vide et misérable… philosophie infantile. (fr.)
- Autor: Jean-Jacques Gautier, „Le Figaro”, 3 maja 1957
- Opis: w recenzji Końcówki.
- Uczucie lęku metafizycznego wobec absurdalności losu człowieka to z grubsza temat sztuk Becketta (…).
- Metaphysical anguish at the absurdity of the human condition is t broadly speaking, the theme of the plays of Beckett (…). (ang.)
- Autor: Martin Esslin, Teatr absurdu
- Według Becketta fakt życia jest godny ubolewania, ale niewiele można z tym zrobić. To jest wyzwanie. Trzeba walczyć, aby żyć, bo nie ma alternatywy. Fakt bezsensu trzeba przyjąć, a w tym akcie odnajdujemy siebie.
- Autor: Adam Coleman
- Źródło: adamcoleman.substack.com