Wikicytaty

Artysta

osoba tworząca lub uprawiająca sztukę

Artysta – osoba tworząca (wykonująca) przedmioty materialne lub utwory niematerialne mające cechy dzieła sztuki.

A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

A

edytuj
 
Artyści cyrkowi
  • A jeśli artystą być mi pozwala
    ten, co się nie myli daremnie,
    z materii najdroższej obrazy układam,
    bo z ciebie i ze mnie.
  • Artysta jest to człowiek, on pisze dla ludzi. (…)
    Artysta jest to żołnierz, co armii szeregi
    Opuszcza, śpiesząc naprzód, jak wodze lub zbiegi…
    • Un artiste est un homme, – il écrit pour des hommes. (…)
      L’artiste est un soldat, qui des rangs d’une armée
      Sort, et marche en avant, – ou chef, – ou déserteur.       (fr.)
    • Autor: Alfred de Musset
    • Źródło: Dedykacja: panu Alfredowi T. w: Poezye, Warszawa 1890, s. 76, tłum. Bolesław Londyński.
  • Artysta jest twórcą piękna.
  • Artysta może się w dziele sztuki wypowiadać umyślnie albo mimo woli. Autor Psalmów umyślnie wypowiada modlitwę; najwidoczniej chce tego i wie, że to robi. Mimo woli wypowiada się autor wtedy, jeżeli nie zamierzał objawić pewnego przeżycia albo pewnej dyspozycji, a jednak zostawił w dziele ich symptomatyczne ślady. W ten sposób zjawiają się w dziełach literackich i plastycznych ślady sympatii rasowych, narodowych, znamiona chorób umysłowych, wady spostrzeżeń, pamięci, uwagi, niecenzuralne skłonności uczuciowe.
  • Artysta podoba się publiczności zarówno dzięki swym dziełom, jak dzięki buntowi przeciw konwenansom.
  • Artysta, który urzeczywistnia się wewnątrz sztuki, nigdy nie będzie twórczy – musi on koniecznie umieścić się na tym jej pograniczu, gdzie sztuka styka się z życiem, tam gdzie powstają niemiłe pytania w rodzaju: o ile ta poezja, którą piszę, jest konwencjonalna, a o ile naprawdę jest żywa? Jak dalece kłamią ci, którzy mnie wielbią, i jak dalece kłamię, uwielbiając siebie jako poetę?
  •  Artysta nie jest sługą ani kierownikiem, nie należy ani do narodu, ani do świata, nie służy żadnej idei ani żadnemu społeczeństwu.
    Artysta stoi ponad życiem, ponad światem, jest Panem Panów, niekiełznany żadnem prawem, nieograniczany żadną siłą ludzką. (…)
    Artysta, który chce pouczać „ubogich w duchu”, chce być ich kierownikiem, niechaj raczej zostanie agitatorem, albo założy olbrzymie falansterye, o jakich Fourier marzył, bo królestwo ubogich w duchu – to chleb, a nie sztuka.
    Artysta, który nagina się do wymagań poszczególnego społeczeństwa, pochlebia mu, podaje mu przeżuty i lekki do strawienia obrok – (zapomniałem, że mówię o artyście, zacząłem mówić o pokornym wole roboczym).
    Artysta, który pragnie poklasku, a skarży się na małe uznanie tłumu, stoi jeszcze w przedsionku sztuki, nie czuje się jeszcze panem, który łask nie żebrze, tylko hojną ręka je na tłum rzuca, i nie pragnie podzięki – tej pragnie tylko plebejusz, w duchu tej pragną tylko dorobkiewicze.
     Artysta, który się skarży, że rozrzucając skarby swego ducha, kala swą duszę przez zetknięcie się z tłumem, przeszedł święty próg, ale się myli. Człowiek, nie uznający żadnych praw, stojący ponad tłumem, ponad światem, kalać się nie może.
  • Artysta, prawdziwy artysta, a nie przeintelektualizowany młynek mielący automatycznie wszystkie możliwe wariacje i permutacje, nie powinien bać się cierpienia.
  • Artystą jest się dlatego, że się wie coś, czego inni nie wiedzą.
  • Artystki, artystki, z variété,
    nie biorą miłości nazbyt tragicznie!
    • Autor: Leo Stein
    • Opis: duet hrabiego Boni i hrabiego Feri.
    • Źródło: operetka Księżniczka czardasza (z muzyką Kalmana)
  • Artysto, twórz, nie gadaj!
  • Artyści nigdy nie przestają być dziećmi, ale niektóre dzieci rodzą się dorosłe.
  • Artyści pewnie dlatego często odnoszą sukcesy dopiero po śmierci, że wtedy ocenia się już tylko ich dzieła.
  • Artyści są osobami próżnymi, trzeba to głośno powiedzieć, i potrzebują do egzystowania aprobaty i miłości widzów. To ja jestem dla publiczności, a nie publiczność dla mnie. Więc jestem diwą do wynajęcia.
    • Autor: Alicja Węgorzewska-Whiskerd
    • Źródło: Małgorzata Jankowska, Nikogo nie faworyzuję, „To i Owo” nr 15, 12 kwietnia 2011, s. 13.
  • Artyści zawsze wzbudzają podejrzenia, drogi przyjacielu – powiedział Chrumps – artyści po to są.
    • Autor: Maciej Wojtyszko, Tajemnica szyfru Marabuta, wyd. Agencja Edytorska Ezop, s. 16.

B

edytuj
  • Biada artystom, na których nikt nie pluje.
  • Bo wszyscy artyści, to prostytutki, w oparach lepszych fajek, w oparach wódki.

C

edytuj
  • Cieszę się, że wszyscy nie jesteśmy artystami, albo się za takich nie uważamy. Cieszę się też, że wszyscy nie próbujemy zostać pisarzami. To byłby jakiś koszmar.

G

edytuj
  • Gdy zaczynałem studia w Filmówce, przychodziłem tam ze świata akademickiego, więc czułem się lepszy i miałem wobec środowiska artystycznego różne uprzedzenia. Z biegiem czasu one niemal całkowicie zanikły. Powiem wręcz panu, że – wbrew pozorom – artyści są dużo bardziej moralni niż na przykład naukowcy, politycy czy przemysłowcy. Rywalizacja pomiędzy nimi jest bardziej fair, czuć większą wspólnotę. A że niby artyści łatwo się zakochują, rozwodzą czy poświęcają swój talent dla pieniędzy? To prawda, ale w innych zawodach wygląda to tak samo, jeśli nie gorzej.
  • (…) gdyby po jednej stronie ulicy szedł Chrystus, a po drugiej Przybyszewski – to wszyscy ludzie patrzyliby na Przybyszewskiego.

H

edytuj

I

edytuj
  • Instynkt zabawy objawiają i młode zwierzęta, i ludzie w każdym wieku. Dzieci potrzebują jej więcej, dorośli poświęcają zabawie czas wolny od pracy zawodowej. Tylko dla artystów, utrzymujących się ze swojej sztuki, zabawa staje się pracą zawodową.

J

edytuj
  • Ja zresztą uważam, że należy być wyrozumiałym wobec artystów. Artyści mają prawo, niekiedy nawet powinni wytarzać się w rozpuście politycznej, obywatelskiej, moralnej, po to żeby powiedzieć nam, jak było. Artysta ma prawo do tego, żeby się złajdaczyć, po to żeby uruchomić proces twórczy. Z tego złajdaczenia wyjdzie wielkie dzieło, no to można tylko temu przyklasnąć.
  • Jedni artyści mają talent, a drudzy nazwisko, rozgłos i pieniądze.

K

edytuj
  • Każdy artysta, niezależnie od rodzaju uprawianej sztuki, jest człowiekiem do wynajęcia. Nie istniejemy bez publiczności.
    • Autor: Alicja Węgorzewska-Whiskerd
    • Źródło: Małgorzata Jankowska, Nikogo nie faworyzuję, „To i Owo” nr 15, 12 kwietnia 2011, s. 13.
  • Kiedy Stwórca stworzył człowieka, był nauczycielem i miał torbę pełną nakazów i prawideł; ale gdy przystąpił do kobiety, odrzucił swą godność nauczyciela i stał się artystą pracującym tylko pędzlem i paletą.

N

edytuj
  • Narodowy artysta organizuje wyobraźnię, jak na przykład polityk narodowy organizuje siły stanu.
  • Nie jest dobrym artystą ten, kto umie poprawnie odtworzyć tylko jeden kształt.
    • Autor: Leonardo da Vinci
    • Źródło: Maria Rzepińska, Siedem wieków malarstwa europejskiego, wyd. II, popr., Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1986, s. 91.
  • Nie zdarza się, aby jeden i ten sam człowiek, jakiś obraz materialny wykonał, pomalował i oświetlił, lecz rzeźbiarz obrabia kamień, malarz daje kolor, a słońce oświetla. Ten, kto przypisywałby obraz materialny jednemu tylko mistrzowi, odmawiałby drugiemu udziału w tworzeniu dzieła.
  • Nigdy nie ufaj artyście, ufaj opowieści.
    • Never trust the artist, trust the tale. (ang.)
    • Autor: David Herbert Lawrence, Studies in Classical American Literature, 1923

P

edytuj
  • Paradoks życia publicznego: Zły polityk pokazywany jest częściej w mediach niż wybitny artysta.
  • Prawdziwym artystą jest się nie dzięki osobliwej sprawności wyobraźni lub języka, lecz dzięki posiadaniu oprócz tej sprawności wyjątkowej wrażliwości emocjonalnej, posiadaniu prawdziwej indywidualności, głębokiej i niecodziennej osobowości.

S

edytuj
  • Status społeczny twórcy nie ma znaczenia. Tołstoj był hrabią. Ważne, co artysta ma w sercu oraz jak to potrafi wyrazić.
  • Sztuka może być zarówno sposobem poszukiwania iluminacji, jak i oddziaływania społecznego. Sztuka świetnie przygotowuje do publicznej aktywności, bo trzeba w niej publicznie bronić bardzo dziwnych obiektów i bardzo dziwnych działań. Sztuka jest aktywną formą języka. Społeczeństwo to aktywny wagonik pełen ludzi i ich wzajemnych relacji. Artysta jest tym, który próbuje uchylić okno, często tracąc przy tym paluchy czy zęby.

W

edytuj
  • W naszych realiach teatr potrzebuje twarzy, która będzie firmowała jego dokonania. Osoby, którą publiczność widziała w artystycznych przedsięwzięciach, zna jej gust, talent, wie, jakiego repertuaru i jakiej wizji może się po niej spodziewać. Ta twarz musi być twarzą artysty.
  • Wnętrze artysty nie rządzi się jakąś prostacką logiką. Artysta jest (…) jak reaktor atomowy, (…) który wytwarza duchową energię, spalając własną wrażliwość. Niszczy się wewnętrznie dla dobra innych i co z tego ma?!
  • Wolność artysty nigdy nie jest nieograniczona i różne są skale kompromisu. Deklaracje polityczne nie są dobrym tworzywem artystycznym. Zdarza się jednak, że temat, który artysta podejmuje z głębi serca, z wiarą i z własnej potrzeby, zbiega się z politycznym zapotrzebowaniem i jest dobrze przyjęty przez polityków.
    • Autor: Jan Rybkowski
    • Źródło: Danuta Karcz, Opisanie świata, „Kino” nr 6 (204), czerwiec 1984, s. 4.
  • Wszyscy artyści to prostytutki
    W oparach lepszych fajek w oparach wódki.

Z

edytuj
  • Zanim artysta będzie sobie mógł pozwolić na swobodę i twórczą fantazję, musi się nauczyć solidnych podstaw. Bez tych podstaw nie ma prawdziwej sztuki.
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Artysta&oldid=588310”