Lope de Vega

Lope de Vega (właśc. Félix Lope de Vega y Carpio; 1562–1635) – hiszpański dramatopisarz.

• Biada artystom, na których nikt nie pluje.
  • Zobacz też: artysta

Lope de Vega

• Cóż mi z pochwał ludzi, których sądem gardzę.

• Gdy pan pojmie, że jego sługa jest mądrzejszy, zaczyna go nienawidzić.

• Gdybym był królem, zakładałbym katedry, żeby nauczać milczenia.
  • Zobacz też: milczenie

• Hiszpan zżyma się lub ziewa
  Jeśli autor mu w godzinie
  Oceanów nie opłynie;
  Nie obleci wysp i lądu,
  Dziejów świata nie odśpiewa,
  Od stworzenia aż do sądu.
  • La cólera
    de un Español sentado no se templa,
    sino le representan en dos horas
    hasta el final juicio desde el Génesis. (hiszp.)
  • Źródło: Nowa sztuka pisania komedii, od wiersza 205, przekład wierszem 11-zgłoskowym Leonarda Rettla; cyt. za: Urszula Aszyk, Nowa sztuka pisania komedii w dzisiejszych czasach Lopego de Vega w czterechsetlecie wydania 1609–2009, Instytut Studiów Iberyjskich i Iberoamerykańskich Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2009, ss. 131–132.
    • Inny przekład:
      Zważywszy, że złość
      siedzącego Hiszpana nie osłabnie,
      jeśli nie przedstawią mu w dwóch godzinach
      wszystkiego, od Genesis aż po sąd ostateczny.

• Kobiety zezwalają, odmawiając.

• Kochanek nieśmiały nigdy nie jest szczęśliwy. Ceną szczęścia jest odwaga.

• Któż zmusi wiersze do milczenia?

• Na nieszczęścia mogą nas skazać okoliczności, na miłość skazujemy się sami.
  • Zobacz też: miłość

• Nic piękniejszego ponad życie, w życiu – nic ponad czar miłości.

• Niekiedy miłość tak zawładnie sercem,
  Że człowiekowi śmiercią gardzić każe,
  Ale rozsądni w każdej zwykli sprawie,
  Ponad żar serca kłaść honor i życie.

• Pochlebstwa nie hartują, lecz osłabiają.

• Zranioną miłość leczyć inną – zwodniczy to lek; chcąc zapomnieć, bardziej pamiętasz.