Nic śmiesznego

Nic śmiesznego – polska tragikomedia erotyczna z 1995 roku w reżyserii Marka Koterskiego i z jego scenariuszem.

Uwaga: W dalszej części znajdują się słowa powszechnie uznawane za wulgarne!

Wypowiedzi postaci

Ta sekcja ma chronologiczny układ cytatów.

Adam Miauczyński

(w myślach) Znowu drugi. Całe życie ciągle drugi. Nawet jak gdzieś pierwszy byłem, czułem się jak drugi, kurwa. W życiu wiecznym także drugi?
- Opis: pierwsze słowa na początku filmu.

(w myślach) Nie spotkało mnie w życiu nic śmiesznego.

(w myślach) Każdy mój dzień składa się z jakichś takich gówien. No każdy.

(w myślach) Boże… Jak sobie pomyślę, że najlepsze lata mojego życia upłynęły mi w tym podskakującym, grzechoczącym, karłowatym pierdzielu.
- Opis: o swoim fiacie 126p.

(w myślach) Zacząłem nawet pisać ostatnio taką piosenkę: „Na wygnaniu w mieście Łodzi, gdzie nawet bieganie psom szkodzi”.
- Zobacz też: Łódź, piosenka

(w myślach) Codziennie na nowo ożywam nadzieją, że już dzisiaj, nareszcie przydarzy mi się to, co przydarzyło się Mistrzowi i Małgorzacie. Że… oto wyjdę z domu i spotkam mą nieznaną ukochaną. I że miłość napadnie na nas tak, jak napada wyrastający z zaułku morderca i porazi nas od razu.
- Zobacz też: Mistrz i Małgorzata

(w myślach) Mówiono, mówiło się, że nie można było wskazać wymienić facetki panienki, której by Maciek nie przeleciał.

(w myślach) Codziennie wychodzę z domu, żeby spotkać swoją Małgorzatę. I wierzę, że spotkam ją. I będziemy rozmawiać ze sobą, tak jak byśmy się rozstali dopiero wczoraj. Jakbyśmy się znali od wielu lat. I że ona mi powie, że musieliśmy się kochać od dawna, jeszcze się nie znając. I że ona wyszła tego dnia z bukietem żółtych kwiatów właśnie po to, bym ją wreszcie odnalazł.

(w myślach) Co ja tu, kurwa, robię?! Czterdziestka na karku, ukończone 2 fakultety ukończone, a ja ganiam, zapierdalam, ze z tą z jakąś świecą dymną po planie jakiegoś chujowego filmu, jak pies, jak kundel…

(w myślach) Ciągle we wszystkim byłem drugi. Na 1500 drugi, z polskiego drugi, w nogę drugi, z zielnika drugi…

(w myślach) Gdzie jest właściciel tego psa? Może to wilk z tego lasu. Wygląda jak wilk.

Dobra! To chuj ci w dupę, stary! Ja tu na deszczu, wilki jakieś! Przyrzekaliśmy sobie ten film od lat, ale jak nie, to nie!!!

No i co, ty w mordę pierdolony bambusie, co ty? W chuja lecisz ze mną, czy się z własnym kutasem na łby zamieniłeś? To ja się właśnie, kurwa, pytam: „Co?!”, że się z tym tak brandzlujesz! Więc i załatw to dzisiaj, nie jutro. I nie jeb się z tym tyle, bo się pochlastać można. No, cześć. I trzymaj się ramy, to się nie posramy. Do it, bo inaczej urwę ci ryja.

(w myślach) Całe życie marzyłem, marzę o miłości na całe życie. Pragnę spotkać kobietę, z którą chciałbym się zestarzeć.

(w myślach) Czterdzieści lat z moich czterdziestu lat zmarnował mi komunizm. Nerwica, umysłu zniewolenie, rozpad osobowości, skundlenie. Dzieła zniszczenia dokończyła demokracja.
- Zobacz też: komunizm, demokracja

Stop, kamera! Co jest, kurwa, z tym chujem, kutasem się dzieje, przecież on się zachowuje jak dziurawa dętka!

(w myślach) A rano znów wychodzę z domu na spotkanie mej nieznajomej ukochanej. Jeszcze nie znam twarzy tej, na którą czekam, chociaż już ją kocham. Podobno nie sposób wyraźnie ujrzeć w myślach twarz ukochanej osoby. Pewnie dlatego nie wiem, jaka ona będzie.

(w myślach) Boję się szczytowania z obawy prykania. I tak oto prykanie wtrąca mnie w samotność.

(w myślach) W mojej śmierci też oczywiście nie widzę nic śmiesznego.
- Zobacz też: śmierć

(w myślach) I jak ja stanę przed Bogiem? Czy bogami może? Co będę reprezentował, gdy zacznę przestawać być? Jaki będę miał bilans? Jakie winien i ma? Humanista, bez łaciny i greki, inteligent bez choćby angielskiego, rosyjski słabo i w razie czego danke schön, z ledwie liźniętą rodzimą klasyką, która mnie zresztą żenuje i nudzi, z nieprzeczytaną Biblią, ledwie zaczętym Proustem, Joyce’em, bez obejrzanych teatrów i filmów, bez prawie wszystkiego zresztą, czego nie było w telewizji, z niezbudowanym domem, niezasadzonym drzewem…
- Zobacz też: Biblia, greka, łacina, język angielski, język niemiecki, język rosyjski, James Joyce, Marcel Proust

(w myślach) No co? Żarty się skończyły.
- Opis: ostatnie słowa w filmie.

Inne postacie

I kiedyś pojechałyśmy kupić owieczkę. Jagnię na grilla. I ja poszłam z tym owczarzem do szałasu. Mu zapłacić. I on mnie nagle posssadził na stole i jak mi proszę ciebie za tego, to miałam orgazm raz za razem chyba ze cztery razy pod rząd!
- Postać: dziewczyna

Drugi, lepiej zostań tu, bo jeszcze coś spieprzysz.
- Postać: Reżyser

Zaczekaj, zgasła mi fajka, mi zgasła.
- Postać: Waldi

Tak. Kasowe to to nie będzie.
- Postać: Operator Waldi

Dialogi

Ta sekcja ma chronologiczny układ cytatów.

Pracownik domu pogrzebowego: Jasne. Bo to chyba jest ten klient co te filmy o tych dupach ciągle robił. O tych dupach.

Drugi pracownik domu pogrzebowego: Dżizus! Reżyser filmowy. Ten to musiał naobracać tych towarów naobracać.

Drugi pracownik domu pogrzebowego: Ty! I olka ma czarnego! Olka! Pa…

Pracownik domu pogrzebowego: Kurna! Olek! Czarny olek!

Drugi pracownik domu pogrzebowego: Od czego to, kurna?

Pracownik domu pogrzebowego: Od tego walenia tych wszystkich towarów, mu sczerniał…

Drugi pracownik domu pogrzebowego: Taki to pożyje. Se pożył…

Dentystka: Stefa, no zobacz, no cholera. No nic nie chce ciągnąć to wiertło.

Dentystka Stefa: Nic ci nie zrobię. Ja też muszę facetowi rwać tu korzenie kleszczami do siekaczy.

Dentystka: Muszę to panu tak zostawić niestety, no widzi pan, że nie daje rady. Za twardego ma pan zęba. Ale on już nie powinien boleć.

Adam Miauczyński: Co pani wyrabia?!

Dentystka: Takie jakieś pan miał długie, wystające to, podpiłowałam.

Adam Miauczyński: Ale… Co pani na głowę upadła, przecież to zdrowe zęby chyba, nie?

Dentystka: No tak.

Adam Miauczyński: No to żeby, piłować jak jakiemuś zającu!

Dentystka: Zającowi.

Adam Miauczyński: Zającowi?!

Dentystka: Eee, zęby ma pan wilcze, a zgryz taki jakiś zajęczy. Kiedyś to by się panu ta paszczęka zakleszczyła na amen.

Adam Miauczyński: Jak się pani do zająca. Do pacjenta. Co sobie pani wyobraża?!

Dentystka: No dobrze już. Idź pan.

Opis: Wizyta u dentysty.

Pirotechnik: Mam pomysł, jak wyleczyć go z tej sraczki. Moim zdaniem to jest u niego nerwowe.

Adam Miauczyński: Może być.

Pirotechnik: To nie fizjologia. To nerwy.

Pirotechnik: To podważymy… I oprzemy na dwóch sprężynkach. O tak. Z góry wbijemy gwózdek i od dołu damy gwózdek. Do gwózdków 2 przewody od baterii i petardy z detonatorem. I to wszystko zatopimy w gównie. Jak facet siądzie, gwózdki się zetkną, obwód się zamknie i wszystko pierdyknie.

(na zewnątrz sowy huczą)

Pirotechnik: Rzecz tylko w tym, żebyś szybciej zjadł zupę i przyszedł do klopa podłączyć przewody, zanim kierownik przyleci tu ze sraczką.

Adam Miauczyński: Ale ja? Dlaczego ja?

Pirotechnik: A ja?

Syn Adama: Tato, co to jest?

Adam Miauczyński: Gdzie to znalazłeś?

Syn Adama: U mamy, w szufladzie.

Adam Miauczyński: Yyy… Czego tam szukałeś?

Syn Adama: Pieniędzy.

Adam Miauczyński: Zrobiłeś lekcje zrobiłeś? (jego skwaszony syn wychodzi z pomieszczenia)

Adam Miauczyński (w myślach): W szufladzie mojej żony syn znalazł kwestionariusz z agencji Żona dla Obcokrajowca.

Adam Miauczyński (w myślach): Po tej stronie rzeki, na którą miało uciekać nasze wojsko, została tylko jedna z kamer i ja – drugi reżyser, od którego kompletnie nic nie zależało. Jak zwykle zapomniane pominięte jak piąte koło od wozu High. Przecież jeszcze najważniejsza osoba – kierownik produkcji, który obserwował wszystko z daleka. I ja w tym momencie postanowiłem zrobić wszystko coś, żeby wykazać przed nim swoją aktywność po wpadce w poprzednim filmie, o której na 100% wiedział i zapisać jakoś pozytywnie w jego pamięci.

Adam Miauczyński: Dzień dobry, panie kierowniku producencie.

Pan kierownik producent: Cześć. (on i Adam podają ręce) To jest ten most?

Adam Miauczyński: Tak, to. Ten, panie kierowniku producencie.

Kierownik produkcji filmu „Klęska”: Kiedy to kręcicie?

Adam Miauczyński: Niedługo zaraz at high noon.

Kierownik produkcji filmu „Klęska”: Co?

Adam Miauczyński: W samo południe. Wszystko jest już przygotowane, panie kierowniku. Najpierw wycofa się przez ten most nasze wojsko, nasi ułani. Potem odpalamy pod nim ładunki i most wszystko… Wylatuje w powietrze.

Kierownik produkcji filmu „Klęska”: A ładunki są już rozmieszczone?

Adam Miauczyński: Oczywiście, panie kierowniku producencie.

Kierownik produkcji filmu „Klęska”: A co ludzie odpalą?

Adam Miauczyński: Saperzy specjalni sprowadzeni. Zawodowcy.

Kierownik produkcji filmu „Klęska”: A gdzie oni siedzą?

Adam Miauczyński: Tam u podnóża góry. Są ukryci za palarką w krzakach.

Kierownik produkcji filmu „Klęska”: A skąd będą wiedzieli, kiedy wysadzić? Macie z nim jakiś umówiony znak?

Adam Miauczyński: Tak, oczywiście. Jesteśmy z nimi umówieni na umówiony znak-sygnał.

Kierownik produkcji filmu „Klęska”: I… Jaki to będzie znak?

Adam Miauczyński: Kierowniczka planu ma zdjąć z głowy czapkę i unieść ją w górę.

Kierownik produkcji filmu „Klęska”: (pociąga nosem) Zdjąć czapkę i unieść. W górę.

Adam Miauczyński (w myślach): W ogóle mnie nie zauważa, nie patrzy.

Adam Miauczyński: Wtedy odpalą.

Kierownik produkcji filmu „Klęska” I oni to zauważą tą czapkę? Tę?

Adam Miauczyński: Na pewno oczywiście, to bardzo widoczny znak będzie. Proszę łaskawie popatrzeć, spojrzeć.

Adam Miauczyński (w myślach): Teraz była okazja, by spojrzał wreszcie na mnie i zapamiętał mą szczerą oddaną twarz.

(Adam unosi czapkę z napisem Film „Klęska” do góry. Saper aktywuje ładunek wybuchowy)

(Most wybucha. Kierownik produkcji filmu patrzy przed siebie w bezruchu)

Kierownik produkcji filmu „Klęska” (po chwili) To nie był ten most…

Adam Miauczyński: Tak. Ten… Był.

Kierownik produkcji filmu „Klęska”: Nie…

Adam Miauczyński: Tak, niestety, panie producencie.

Kierownik produkcji filmu „Klęska”: Nie.

Adam Miauczyński: Ja tylko chciałem pokazać panu…

Kierownik produkcji filmu: Nie!

Adam Miauczyński: Jaki to będzie…

Kierownik produkcji: Nieeee!

Adam Miauczyński: Znak!

Kierownik: Nieeeeeeeeeee!

(Kierownik produkcji wpada w szał i rzuca płaszcz na ziemię, a następnie depcze go, krzycząc ciągle słowo nie. Adam rzuca się do ucieczki)

Kamerzysta na planie: (śmieje się)

Adam Miauczyński: (w myślach) Nie zabili mnie, tylko dlatego, że cała ekipa została po drugiej stronie.

Adam Miauczyński (w myślach): 13 lat temu w mieszkaniu pode mną zamieszkał jakiś kretyn, zatrudniony gdzieś, podobno jako aktor, który codziennie od przyjścia z roboty przez resztę dnia i część nocy wierci dziury w ścianach i suficie.

Mężczyzna w windzie (z nieukrywanym entuzjazmem): Dzisiaj przychodzą do mnie koledzy z wiertłami udarowymi. Będziemy razem borować dziury. (Lekko się śmieje).

Adam Miauczyński (w myślach): Nie no, ja już chyba zgłupiałem, żeby patrzeć na talerz. No naprawdę, ja chyba jakiś debil jestem. W telewizji pokazują talerz, a ja tępo patrzę się w ten talerz.

Adam Miauczyński: Nie ma dźwięku, fonii?

Żona Adama: Nie ma.

Adam Miauczyński: A co się stało?

Żona Adama: Nie wiem, był przed chwilą… było. Była.

Adam Miauczyński (w myślach): Żaden tam kosmiczny talerz. Zwykły talerz, no! Pokazują w telewizji, jak się robi talerz widocznie. Taki jakiś z kwiatkami czy ptaszkami, no paranoja. Aż mówię do żony, znaczy byłej żony, tylko razem telewizję oglądamy.

Adam Miauczyński: Ty też patrzysz na ten talerz?

Żona Adama: Też.

Adam Miauczyński (w myślach): Przez kwadrans patrzyliśmy we dwójkę na talerz. Bez dźwięku, fonii.

Reżyser: Jak to „to ten”?! Chcesz powiedzieć, że ten obiekt znajduje się w zasięgu mojego wzroku? Pokaż go to palcem, bo chciałbym uwierzyć, że śnię.

Adam Miauczyński: No to.

Reżyser: To?! Co to jest?!

Adam Miauczyński: No jak to co? Las.

Reżyser: Możesz mi powiedzieć: po chuj mi las?

Adam Miauczyński: Jak to „po chuj”? W scenopisie pisze, że las, jest napisane…

Reżyser: W scenopisie? Znajdź mi to w scenopisie.

Adam Miauczyński: Proszę: „Kiedy wjechali na wyniosłość drogi, oczom ich ukazał się las”.

Reżyser: Przewróć stronę.

Adam Miauczyński: O kurwa…

Reżyser: Czytaj.

Adam Miauczyński: „Oczom ich ukazał się las krzyży”.

Chłopak z psem: Panie reżyserze! Hej, panie reżyserze. Ten piesek będzie dobry do spalenia, żeby leżeć spalony w chacie?

Adam Miauczyński: Jak to ten piesek spalony?

Chłopak z psem: No, uśpi się go, opali trochę, i położy do ujęcia w spalonej chacie.

Adam Miauczyński: Spierdalaj, bo ciebie zaraz uśpię, każę uśpić, opalić i położyć do ujęcia.

Chłopak z psem: Wszyscy wielcy humaniści kurwa jego mać. A skąd ja wezmę spalonego psa? Swojego, mam spalić? Przecież się sam tam kurwa nie położę!

Adam: O Jezu.

Pan operator: A ten twój asystent czemu nie pomoże dymić.

Reżyser filmu „Z dymem”: No pomóż dymić, Miauczek. Pomóż dymić.

Adam Miauczyński: (w myślach) Nienawidzę, jak ktoś na mnie Miauczek mówi.

Reżyser filmu: Pirotechnik, daj no panu drugiemu reżyserowi jedną puszkę.

(wąsacz zapala świecę dymną i proszek skwierczy)

Operator: Dymić. Dym. (Adam ze świecą dymną zaczyna krążyć) Jeszcze. (Adam ze świecą dymną biegnie w kółko) Jeszcze. (Adam nadal biegnie ze świecą dymną) Dawaj, Miauczek. (Adam przystaje) Ty, ty. Dawaj. (Adam ze świecą dymną biegnie na szczyt górki, a następnie zejdzie) Miauczek, w lewo. (Adam biegnie w lewą stronę) W prawo. (Adam biegnie w prawą stronę) Dawaj, dawaj! Spierdalaj!

(po czym Adam wskoczy do rowu)

Adam Miauczyński: No wsiada pan czy nie? Na co pan czeka? Okrętu się pan spodziewałeś?

Mężczyzna w windzie: Na górę jedzie?

Adam Miauczyński: A gdzie ma jechać? W bok?!

Adam Miauczyński: A ty co tak szczerzysz zęby? Rozumiem, że grasz podniecenie, ale żeby zgrzytać zębami?

Aktor: Ale nie podniecenie, kurwa! Tylko te druty wbijają mi się w mojego własnego chuja!

Adam Miauczyński: Jakie druty?

Aktor: No te chuje zrobili tego chuja na drucie zbrojeniowym! I on mi przecina… chuja!

Adam Miauczyński: Pokaż to, kurwa…

Aktor: Jak to mi wyskoczy przez rozporek, to to mi… zgilotynuje! Utnie jaja!

Adam Miauczyński: Ja ich, kurwa, pozabijam… No nic, musisz to jakoś wytrzymać, może ci nie utnie. Nie zgilotynuje.

Aktor (z sarkazmem): Dziękuję. Za słowo pociechy.

Adam Miauczyński: Dobra. Kręcimy.

Aktor (zrezygnowany): Chuj…

O filmie

Jest to film o ambicjach, tych niespełnionych. „Drugi” jest fatalną pozycją. Mówimy o sportowcach, że zajął drugie miejsce i to jest piękne miejsce na podium, ale przecież to pierwsze jest jedyne możliwe do zdobycia. Zaczynamy uprawiać filozofię, że drugim też jest dobrze być. Otóż nie! I o tym jest ten film.
- Autor: Marek Kondrat
- Źródło: Artur Cichmiński, To jest postać, która mnie boli i uwiera – rozmowa z Markiem Kondratem, Stopklatka.pl, 21 kwietnia 2006

Niezborny i przegrany, dosyć nawet sympatyczny polski mazgaj i nieudacznik będący bardziej produktem zdarzeń niż ich kreatorem, niemal po obłomowsku bierny, ale pełen pretensji do życia.
- Autor: Marek Koterski
- Opis: o głównym bohaterze.
- Źródło: „Rzeczpospolita”, 1–2 kwietnia 1995