Marcel Proust

Marcel Proust (1871–1922) – francuski pisarz.

Marcel Proust (1900)

W poszukiwaniu straconego czasu

 Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle W poszukiwaniu straconego czasu.

• Nie kocha się już nikogo z chwilą kiedy się kocha!
  • On n’aime plus personne dès qu’on aime. (fr.)
  • Źródło: W stronę Swanna, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński

• Piękne kobiety zostawmy mężczyznom bez wyobraźni.
  • Laissons les jolies femmes aux hommes sans imagination. (fr.)
  • Źródło: tom VI, Nie ma Albertyny

• Przychodzi w życiu godzina – jesteś jeszcze od niej bardzo daleko – kiedy znużone oczy znoszą już tylko jedno światło, to, które piękna noc, jak dzisiejsza, tworzy i sączy wraz z mrokiem; kiedy uszy nie mogą już słuchać innej muzyki prócz tej, którą gra blask księżyca na flecie milczenia. Gdzieś w połowie niewiadomego drzewa niewidzialny ptak siląc się skrócić dzień zgłębiał przeciągłą nutą otaczającą samotność; ale otrzymywał od niej odpowiedz tak jednomyślną, odzew tak nabrzmiały ciszą i bezruchem, iż można by rzec, że zatrzymał na zawsze chwilę, której bieg chciał przyśpieszyć.
  • Źródło: tom I, W stronę Swanna, s. 123, 133

• W poszukiwaniu straconego czasu
  • À la recherche du temps perdu (fr.)

Inne

• Choć tylko szczęście jest zbawienne dla ciała, zgryzota rozwija siłę ducha.

• Co do szczęścia to ma ono tylko tę użyteczność, że czyni możliwym nieszczęście.
  • Zobacz też: szczęście

• Fakty nie przenikają do świata, w którym żyją nasze wierzenia; one ich nie zrodziły, ani ich nie zniszczą. Fakty mogą zadawać wierzeniom kłam, nie osłabiając ich.

• Homoseksualista to nie ktoś, kto lubi innych homoseksualistów, ale ktoś, kto widząc żołnierza natychmiast chce zostać jego przyjacielem.

• Instynkt wskazuje nam obowiązki, inteligencja zaś dostarcza pretekstów, by uchylać się od nich.

• Ludzie, którzy nie są zakochani, nie mogą zrozumieć, jak inteligentny człowiek może cierpieć przez bardzo pospolitą kobietę. To tak, jak zaskoczenie tym, że ktoś może zachorować z powodu tak niepokaźnego stworu jak przecinkowiec.

• Medycyna nie zna tajemnicy wyleczenia, ale zapewnia sobie umiejętność przedłużania choroby.

• Miłość nie istnieje w sobie, ale w nas, jest naszym osobistym dziełem.

• Miłość to przestrzeń i czas udostępnione dla serca.
  • Zobacz też: miłość

• Miłość zostaje sprowokowana przez kłamstwo i polega tylko na pragnieniu, aby nasze cierpienia ukoiła osoba, która je wywołała.

• Najbardziej nawet wyłączna miłość osoby jest zawsze miłością czegoś innego.

• Prawdziwa podróż odkrywcza nie polega na szukaniu nowych lądów, lecz na nowym spojrzeniu.

• Przyzwyczajenie! – robotnica zręczna, ale bardzo powolna, która zrazu pozwala naszemu duchowi cierpieć całe tygodnie w tymczasowej siedzibie, ale którą mimo wszystko winniśmy błogosławić, bo bez przyzwyczajenia, zdany na własne środki, duch nasz nie byłby zdolny uczynić nam żadnego mieszkania mieszkalnym.

• Stajemy się moralni z chwilą, gdy stajemy się nieszczęśliwi.
  • On devient moral dès qu’on est malheureux. (fr.)
  • Źródło: W cieniu zakwitających dziewcząt

• To, czego nie musieliśmy rozszyfrowywać, wyświetlać drogą wysiłków osobistych, to, co było jasne już przed nami, nie do nas należy. Od nas pochodzi jedynie to, co wydobywamy z ciemności będącej w nas i czego nie znają inni.

• Tylko miłość potrafi zatrzymać czas.
  • Zobacz też: miłość, czas

• Wszyscy musimy, chcąc uczynić rzeczywistość znośną, utrzymać w sobie kilka drobnych szaleństw.
  • Zobacz też: szaleństwo

• Wyjątki od reguły stanowią o uroku życia.

• Zakochany mąż wszędzie widzi zdradzanych mężów.

O Marcelu Prouście

• Jak słońce, gasnąc w pysznych promieni efekcie,
  Zachodzić się nie wzbrania i świecić nie żąda,
  Tak on powoli opis poprawia w korekcie
  Tej śmierci, którą widzi i wie, jak wygląda.
  • Jan Lechoń, Proust