Wikicytaty

Twarz

przednia strona głowy ludzkiej

Twarz – przednia część głowy człowieka, będąca jego najbardziej indywidualną częścią ciała i ważnym elementem jego tożsamości.

  • Ciało ludzkie ma tylko jedną twarz – dusza ludzka może ich mieć więcej i niejedna miewa.
    • Autor: Władysław Witwicki, O typach charakteru, Wydawnictwo Sekcji Psychologicznej Towarzystwa Wiedzy Wojskowej, Warszawa 1939, s. 7.
Twarz dziecka
  • Gdy ktoś mnie zapewnia, że obca jest mu uraza, zawsze mnie kusi, by dać mu w twarz, żeby mu pokazać, iż się myli.
  • Gdy plujesz w górę, zasłoń twarz.
    • Opis: przysłowie żydowskie
    • Źródło: Mądrości żydowskie, wybór, tłum. i oprac. Aleksander Drożdżyński, Unicorn Publishing Studio, Londyn – Warszawa 1993, ISBN 1870886100, s. 25.
  • Lepiej grać przed pustymi fotelami niż przed pustymi twarzami.
  • Lubię tę aurę ciemności, która go otacza.
    Lubię jego twarz, smutne oczy. Jest dziwnie piękny, niczym noc bez gwiazd.
  • Miał szarą, pociągłą twarz, która gderała nawet wtedy, kiedy nic nie mówił.
  • Miał podłużną, posępną twarz, na której osiadło jak kurz poczucie frustracji.
  • Można mieć profil, nie mając twarzy.
    • Autor: Stanisław Jerzy Lec
    • Źródło: Myśli nieuczesane wszystkie, Noir sur Blanc, Warszawa 2018, s. 523.
  • Najdoskonalszą maską jest twarz, bo zupełnie naturalnie skrywa prawdziwe oblicze człowieka.
  • Niejedna maska tak się zużyła, że widać przez nią twarz.
  • Po pięćdziesiątce każdy ma taką twarz, na jaką sobie zasłużył.
    • At fifty everyone has the face he deserves. (ang.)
    • Autor: George Orwell, ostatni wpis do swego notatnika, 17 kwietnia 1949
  • Szczęście dziewczyny jest w jej twarzy.
    • Opis: przysłowie jakuckie
    • Źródło: Kobierzec z gwiazd i półksiężyców (seria Myśli Srebrne i Złote), wybór i tłum. Stanisław Kałużyński, Edward Tryjarski, Wiedza Powszechna, Warszawa 1967, oprac. części jakuckiej: Stanisław Kałużyński, s. 132.
    • Zobacz też: szczęście
  • To, co w twarzy stanowiło jej piętno charakterystyczne, jej właściwość, z wiekiem nie ginie, ale się uwydatnia. Tam, gdzie piękność stanowiła główny przymiot niewiasty, wyrażała jej charakter – wiek nie może pożyć zupełnie wdzięku; wypala się, co było lotnym, zostaje, co służyło za podstawę fizjognomii. Tak samo inne oblicza z wiekiem stają się maskami wyrazistymi, zdradzającymi namiętności, które im panowały.
  • Trudno było określić jej wiek, tak bardzo widoczna była na jej twarzy praca salonu kosmetycznego.
  • Twarz – to, co wyrosło dokoła nosa.
  • Twarz to tylko wystawa organów zmysłowych, tych stacji odbiorczych, w których świat zewnętrzny nadaje depesze do nas, i zbiór sygnałów, z których drudzy ludzie odczytują, mniej lub więcej trafnie, nasze życie duchowe, wyrażone w ruchach mimicznych. Prócz tego, twarz – to uzbrojone wejście do przewodu pokarmowego, ale jedno z drugim może gwałtownym ulegać zmianom bez większej zmiany w życiu duchowym i może się nie zmieniać wcale przy najdalej idących zmianach życia psychicznego. Często umarły wygląda jak śpiący, kłamca jak człowiek szczery, a twarz człowieka, który stracił zęby, przeszedł ospę i zapuścił brodę, robi się nie do poznania, mimo że on sam nie zmienił się zasadniczo.
  • W człowieku wszystko powinno być piękne: i twarz, i ubranie, i dusza, i myśli.

Zobacz też:

Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Twarz&oldid=565358”