Koniec – punkt wyznaczający granicę, za którą nie ma czegoś. Antonim początku.

Koniec drogi
  • Cokolwiek czynisz, czyń roztropnie i patrz końca!
    • Quidquid agis, prudenter agas et respice finem! (łac.)
    • Autor: anonim
    • Opis: sentencja łacińska
    • Źródło: Przykazania etyki prawniczej. Księga myśli, norm i rycin, wyb. Roman Tokarczyk, wyd. Wolters Kluwer Polska, s. 72.
  • Gdy mędrzec zna początek sprawy, zna także jej koniec.
  • Gdzie początek tego końca, którym kończy się początek?
  • Innego końca świata nie będzie.
  • Już się ma pod koniec starożytnemu światu – wszystko, co w nim żyło, psuje się, rozprzęga i szaleje – bogi i ludzie szaleją.
  • Koniec dowodzi czynów.
    • Inna wersja: Koniec wieńczy dzieło.
    • Finis adest operi./Finis coronat opus. (łac.)
    • Autor: Owidiusz
    • Źródło: O wojnie, wojsku i żołnierzach – dla żołnierzy… (myśli-aforyzmy-sentencje), wybór Bogdan M. Szulc, wyd. Adam Marszałek, 1995, s. 72.
  • Koniec okresu sztuki.
    • Das Ende der Kunstperiode. (niem.)
    • Autor: Heinrich Heine
    • Źródło: Robert C. Holub, Heinrich Heine’s reception of German Grecophilia, Winter, 1981, s. 59.
  • Koniec końców kocha się swą żądzę, a nie to, czego się pożąda.
  • Łatwiej powiedzieć „nie” na początku, niż na końcu.
  • Nie rozważaj tego, nie jest dobrze wiedzieć,
    Jaki mnie, a jaki tobie koniec zgotowali bogowie, Leukonoe.
    • Tu ne quaesieris, scire ne fas
      quaem mihi, quaem tibi finem di dederint, Leuconoe,
      (łac.)
    • Autor: Horacy, Ad Leuconoe
  • Nie wiążmy końca z końcem na węzeł gordyjski.
  • Miłe złego początki, lecz koniec żałosny.
  • Raczej koniec z trwogą niż trwoga bez końca!
    • Lieber ein Ende mit Schrecken als ein Schrecken ohne Ende! (niem.)
    • Autor: Ferdinand von Schill
    • Źródło: Henryk Markiewicz, Andrzej Romanowski, Skrzydlate słowa, Warszawa 1990, PIW, s. 575.
  • Taki ma koniec, co piękne na ziemi!
  • To [już] początek końca.
    • C’est le commencement de la fin. (fr.)
    • Autor: Charles-Maurice de Talleyrand
    • Źródło: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, Warszawa 1989, s. 88.
  • Tylko w powieści przed słowem „koniec” losy bohaterów nieruchomieją w figurze napawającej autora estetycznym zadowoleniem. Tylko powieść musi mieć koniec, dobry czy zły, ale w każdym razie zamykający rzecz kompozycyjnie. Otóż takich zamknięć definitywnych, takich „ostatecznych końców” historia ludzkości nie znała i, mam nadzieję, nie zazna.
  • Zły początek zły koniec przynosi.

Zobacz też: