Jan Kobuszewski

Jan Kobuszewski (1934–2019) – polski aktor, piosenkarz, artysta kabaretowy.

Aktor to nie skrzypce, które im starsze, tym piękniejsze wydają dźwięki.
- Źródło: Iwona Havranek, Jan Kobuszewski: Nigdy nie pokłóciłem się z Bogiem, „Super Express”, 3 kwietnia 2010
- Zobacz też: skrzypce

Bez względu na kondycję naszego ciała, trzeba korzystać z duszy.
- Źródło: Ewa Jaśkiewicz, Starość nie jest dla mięczaków, „Tele Tydzień” nr 29, 16 lipca 2012
- Zobacz też: ciało, dusza

(…) długie toto, jak Don Kichot przynajmniej, chude toto, gęba pociągła i mizerna, nos orli niestety, uszy odstające, a do tego od dołu takie długie nogi, a od góry takie długie ręce. Czerwony Kapturek mógłby omdleć.
- Opis: o sobie.
- Źródło: Śmiech jest jak grypa, „Sztandar Młodych” nr 72, 25–27 marca 1978

(…) do góry uszy, to i „reszta” musi! Wiara czyni cuda. Wiem to z własnego doświadczenia.
- Źródło: Janusz Świąder, Do góry uszy!!!, express.bydgoski.pl, 14 października 2006
- Zobacz też: wiara

(…) my, ludzie, popełniamy wiele błędów. Nie dostrzegamy chwil szczęścia, natomiast bardzo akcentujemy wszystkie smutne momenty. Porażek i nieszczęść i tak nie unikniemy, a chwile szczęścia… są takie rzadkie, że naprawdę cieszmy się, gdy są.
- Źródło: Iwona Havranek, Jan Kobuszewski: Nigdy nie pokłóciłem się z Bogiem, „Super Express”, 3 kwietnia 2010

(…) nie wiem, czy tego dożyję, ale wnuk chce zostać aktorem. Być może zmieni jeszcze zdanie, bo to z jednej strony zawód niesłychanie trudny, a z drugiej fascynujący. Ale w tym zawodzie trzeba być kimś, bardzo, bardzo dużo pracować… Życzę mu tego, ale niech się dobrze jeszcze nad tym zastanowi.
- Źródło: Iwona Havranek, Jan Kobuszewski: Nigdy nie pokłóciłem się z Bogiem, „Super Express”, 3 kwietnia 2010

Nigdy nie było mnie łatwo rozbawić. Zawsze najbardziej cieszyły mnie niespodziewane, zaskakujące sytuacje.
- Źródło: Małgorzata Piwowar, Niełatwo mnie rozbawić, „Rzeczpospolita” nr 116, „TV magazyn”, 20 maja 2011

Polacy na wszystko narzekają, nic im się nie podoba. Nie dostrzegają wokół siebie dobrego. Ale ja jestem aktorem komediowym od ponad 40 lat – wcześniej byłem może nie tyle tragiczny, ile dramatyczny. I jakoś sobie radzę: od tych 40 lat mam widownię spragnioną radości.
- Źródło: Amelia Panuszko, Nie mam sukcesów, „Newsweek” nr 48, 28 listopada 2011
- Zobacz też: komedia, Polacy, radość

(…) pracujmy dla śmiechu, ale bądźmy normalni.
- Źródło: Janusz Świąder, Do góry uszy!!!, express.bydgoski.pl, 14 października 2006
- Zobacz też: praca, śmiech

Przyjąłem tę rolę, ponieważ mam tylko trzy dni zdjęciowe, a że jestem leniwy, więc rola bardzo mi pasowała… Po prostu od czasu do czasu z przyjemnością grywam jakąś postać w serialu telewizyjnym.
- Opis: o roli w serialu U fryzjera.
- Źródło: „Dziennik Łódzki”, 21 lutego 2006
- Zobacz też: lenistwo

(…) z kolegów, których cenię, wymienię Artura Andrusa i Andrzeja Poniedzielskiego. Rzadko, ale jednak brylanty się zdarzają.
- Źródło: Małgorzata Piwowar, Niełatwo mnie rozbawić, „Rzeczpospolita” nr 116, „TV magazyn”, 20 maja 2011
- Zobacz też: Artur Andrus, Andrzej Poniedzielski

Z kabaretem nie miałem początkowo nic wspólnego. Ale zadzwonił do mnie Edward Dudek Dziewoński i zapytał, czy bym się nie zgodził u niego zagrać. Nie zgodziłem się oczywiście. Uważałem, że się na tym nie znam, estrada to była dla mnie terra incognita. Dudek nie odpuszczał, dowiedziała się o tym moja żona, Hania Zembrzuska, i namówiła mnie, żebym spróbował. To spróbowałem.
- Źródło: Amelia Panuszko, Nie mam sukcesów, „Newsweek” nr 48, 28 listopada 2011
- Zobacz też: Edward Dziewoński, estrada

(…) za pracą w filmie nie przepadam, ale za to jestem zwariowanym kinomanem. Ulubione tytuły mógłbym wymieniać bez końca: Ucieczka z kina „Wolność”, Tańczący z wilkami, Kabaret i mnóstwo innych. Film to cudo. Poza książką i radiem daje największe odprężenie. I nawet większą radość niż teatr. Lubię ułudę. Wierzę w to, co widzę, i oglądając tragiczne momenty na ekranie, muszę przywoływać się do rzeczywistości. A na komediach romantycznych chętnie się wzruszam – do łez. Jestem więc dobrym widzem – to jedyna dobra rzecz, jaką z pewnością mogę o sobie powiedzieć.
- Źródło: Małgorzata Piwowar, Niełatwo mnie rozbawić, „Rzeczpospolita” nr 116, „TV magazyn”, 20 maja 2011
- Zobacz też: Ucieczka z kina "Wolność"

Cytaty z piosenek wykonywanych przez J. Kobuszewskiego

Z Cygankiem, panowie, wy ślubu nie bierzcie!
- Autor: Agnieszka Osiecka, Cyganek

Gdyby ktoś spytał, co to jest vis comica, odpowiedziałbym: słowami się nie da. I pokazałbym skecz Kobuszewskiego (…).
- Autor: Piotr Zaremba, Jak być śmiesznym? Pytajcie polskiego Fernandela, „Uważam Rze” nr 12, 26 kwietnia 2011

Kobuszewski jest graficzny. Powinny wszędzie wisieć plakaty, obrazy i znaki drogowe z postacią Kobuszewskiego w tańcu. Powinien powstać serial filmów animowanych pod tytułem Przygody młodego znaku zapytania, a w roli znaku zapytania powinien wystąpić Jan Kobuszewski. Powinien być prowadzony w szkole teatralnej i filmowej specjalny kurs pt. Fenomen aktorstwa Jana Kobuszewskiego, ponieważ to jest aktorstwo, które zaprzecza wszelkim banalnym kanonom. Kanony powiadają, że nie powinno się przerysowywać, robić małpy, wyginać we wszystkie strony i śmiać się z własnych dowcipów, a Janek K. przegrywa, wygina i robi, a mimo to jest cudowny. Powinien, krótko mówiąc, narodzić się reżyser filmowy, który by życie poświęcił kręceniu komedii z Kobuszewskim, ponieważ warto. Tak się jednak nie stało, i Janek Kobuszewski jest zmarnowanym Chaplinem polskiego kina.
- Autor: Agnieszka Osiecka, Fotonostalgia, wyd. Astrum 1993, s. 106.
- Zobacz też: Charlie Chaplin