Wada

negatywna cecha charakteru, stała dyspozycja człowieka ku czynom moralnie złym

Wada – negatywna cecha charakteru, inaczej przywara, antonim słowa zaleta.

  • Astronomia zrodziła się z przesądów, elokwencja z ambicji, nienawiści, fałszu i pochlebstwa, geometria z chciwości, fizyka z próżnej ciekawości, nawet filozofia moralna z ludzkiej pychy. Tak więc sztuki i nauki zawdzięczają swoje powstanie naszym wadom.
  • Brak wiary to wada, którą należy ukrywać, jeśli nie można się z nią uporać.
  • Chętnie znoś wady innych, jeśli chcesz, aby inni znosili twoje.
  • Cóż za różnica, jaka kogo wada ogłupia? Głupota jednako patronuje wszystkim.
  • Często krytykuje się swych przyjaciół tylko dla udowodnienia, że ma się tyle przenikliwości, by dostrzec ich wady.
  • Dobrze, że nie ma człowieka bez wad, bo taki człowiek nie miałby też przyjaciół.
  • Każdy łatwo widzi błędy przełożonych, ale nie widzi przymiotów; w sobie zaś nie widzi wad, tylko zalety.
  • Mógł mieć wiele wad, lecz rzadko bywał głupcem.
  • Największą zaletą ludzi jest to, że mają wady.
  • Otóż do wad obyczajowych wypada zaliczyć, jako ich źródło najobfitsze, ograniczenie umysłowe, które człowieka czyni ślepym na ból i strach innych istot żywych, na ich pokrewieństwo z nami i na następstwa czynów złych. Niejeden człowiek jest za głupi na to, by być dobry, i niejeden idiota puścił z dymem chałupę, aby oglądać coś jak pożar Rzymu w miniaturze.
  • Wady i zalety – to często jedno i to samo.
    Tylko z różnych punktów widzenia.