Wikicytaty

Sanatorium pod Klepsydrą (film 1973)

polski film fabularny

Sanatorium pod Klepsydrą – polski film psychologiczny w reżyserii Wojciecha Jerzego Hasa i z jego scenariuszem na podstawie zbioru opowiadań Brunona Schulza pod tym samym tytułem.

  • Jednej rzeczy trzeba wystrzegać się w tych sprawach: małostkowości, pedanterii i tępej dosłowności. Czy zauważyliście kiedy, że między wierszami pewnych książek przelatują dumnie jaskółki, całe wersety jaskółek. Należy czytać z lotu tych ptaków.
    • Postać: Jakub, ojciec Józefa
    • Zobacz też: jaskółka
Jan Nowicki,
odtwórca jednej z głównych ról (2007)

O filmie

edytuj
  • Jeden z najpiękniejszych wizualnie i najbardziej oryginalnych filmów polskich. Poetycka refleksja na temat przemijania oraz nieodwracalności śmierci. Has przywołał na ekran uniwersum sennego marzenia inkrustowanego odpryskami wspomnień dzieciństwa, w którym przemieszały się różne pierwiastki: monarchia austro-węgierska, kresowa subkultura żydowskich miasteczek i marzenia małego chłopca.
    • Autor: Jan Słodowski, Leksykon polskich filmów fabularnych, Warszawa 1997.
  • Wojciech Has, decydując się na przeniesienie na ekran opowiadań Schulza, musiał ustosunkować się do faktu zasadniczego: kataklizm ostatniej wojny unicestwił małe kresowe miasteczka wraz z ich mieszkańcami, nie ma już strychów, piwnic i sklepów pozwalających zanurzać się bezpiecznie w nieruchome zatoki czasu, ciąg metamorfoz został nieodwołalnie przerwany. Nie ma dalszego ciągu. Wszystko było, ale nie jest i nie będzie. Jak się orientujemy, Has postanowił zrealizować film według Schulza – ale także w jakimś stopniu przeciw niemu: nad miastem ze snu znakomitego pisarza rozpiął horyzont nieodwołalnej zagłady. Na wszystko pada cień kataklizmu.
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Sanatorium_pod_Klepsydrą_(film_1973)&oldid=578124”