Wikicytaty

Stendhal

(Przekierowano z Marie-Henri Beyle)

Stendhal (właśc. Marie-Henri Beyle; 1783–1842) – francuski pisarz romantyk, prekursor realizmu w literaturze.

Stendhal (1840)

Czerwone i czarne

  • Dla garstki szczęśliwych.
    • Inne tłumaczenie: Nielicznym szczęśliwcom.
    • To a happy few. (ang.)
    • Opis: zakończenia powieści Czerwone i czarne (1830) i Pustelni Parmeńskiej (1839).
    • Źródło: Historia malarstwa we Włoszech (1817)
  • Za pięćdziesiąt lat będą w Europie sami prezydenci republik, ani jednego króla. A wraz z tymi czterema literami: K, R, Ó, L, zginą i księża, i szlachta. Widzę już tylko kandydatów robiących słodkie miny do plugawej większości.

Inne

  • Abyśmy mogli być szczęśliwymi, trzeba, aby naszemu szczęściu zawsze czegoś brakowało.
  • Aby znać człowieka, wystarczy poznać samego siebie; aby poznać ludzi, trzeba żyć pośród nich.
  • Boga może usprawiedliwić tylko to, że nie istnieje.
  • Francuzi są najdowcipniejszą, najbardziej pełną uroku i przynajmniej dotąd najmniej muzykalną rasą na Ziemi.
    • Źródło: Stephen Clarke, 1000 lat wkurzania Francuzów, Wydawnictwo WAB, Warszawa 2012, s. 446, tłum. Stanisław Kroszczyński.
  • Gaduła, nim coś powie, mówi najpierw przez pięć minut.
    • Źródło: Leksykon złotych myśli, wyboru dokonał Krzysztof Nowak, Warszawa 1998.
    • Zobacz też: gaduła
  • (…) geniusz poetycki jest martwy (…).
    • Źródło: Jerzy Adamski, Historia literatury francuskiej. Zarys, Wrocław 1989, s. 149.
  • Grzeczność to tylko brak odruchów złego wychowania.
  • Iluż mężczyzn nie umie inaczej poruszyć serca kobiety, jak tylko je raniąc.
  • Im powszechniej się ktoś podoba, tym płycej się podoba.
  • Jedynie wielka dusza waży się na styl prosty.
  • Kiedyś co dopiero widział kobietę, którą kochasz, to widok innej kobiety psuje ci wzrok, powoduje ból fizyczny.
  • (…) klasycyzm znaczy dziś naśladownictwo Sofoklesa i Eurypidesa, przekonane, że nie wywoła ziewania Francuzów XIX wieku (…).
    • Źródło: Jerzy Adamski, Historia literatury francuskiej. Zarys, Wrocław 1989, s. 129.
    • Zobacz też: Eurypides, Sofokles
  • Kłamstwo jest jedyną ucieczką słabych.
  • Kobieta chłodna to kobieta, która nie spotkała jeszcze mężczyzny, którego musi kochać.
  • Kobieta godna miłości może upatrywać swoje przeznaczenie w tej pięknej dewizie, którą posiada bluszcz: umiera, jeżeli się nie przywiąże.
  • Kobieta młoda, która nie weźmie kochanka, umiera z nudów, a około czterdziestki głupieje.
  • Kobieta traci zawsze w pierwszym małżeństwie najpiękniejsze dni swej młodości, a niech weźmie rozwód, głupcy zawsze coś przeciw niej znajdą.
  • Kobieta z charakterem poświęci tysiąc razy życie dla ukochanego, a poróżni się z nim na zawsze, dla jakiejś urażonej ambicji, o głupstwo.
  • Kobiety nadzwyczaj piękne już mniej zadziwiają drugiego dnia.
  • Kobiety w pewnym wieku, które miały kochanków, sądzą, że naprawią swą reputację, okazując surowość wobec błędów, które są im już niedostępne.
  • Kochać to znaczy znajdować przyjemność w oglądaniu miłej i kochanej nam istoty, w dotykaniu jej i odczuwaniu jej wszystkimi zmysłami z tak bliska, jak to tylko jest możliwe.
  • Konwenanse są, podobnie jak prawa, kształtowane dla ludzi miernych przez ludzi miernych.
    • Źródło: Przykazania etyki prawniczej: księga myśli, norm i rycin, oprac. Roman Tokarczyk, wyd. Wolters Kluwer Polska, s. 30.
  • Krystalizacją nazywam czynność myśli, która we wszystkim, co widzi, odkrywa nowe przymioty ukochanej osoby.
  • Miłość jest jedyną namiętnością, za którą płaci się monetą z własnej mennicy.
  • Miłość jest rozkosznym kwiatem, ale trzeba mieć odwagę zerwać go na krawędzi przepaści.
  • Miłość własna czai się nawet w sercach będących świątynią najdostojniejszej cnoty.
  • Miłość – radość widzenia, dotykania istoty kochającej i godnej kochania, odczuwania jej wszystkimi zmysłami, i tak blisko, jak to możliwe.
  • Może to właśnie ludzie niezdolni do miłości najżywiej odczuwają piękno – jest to przynajmniej najsilniejsze wrażenie, jakie może im dać kobieta.
  • Myślałem, że będę miał zaszczyt być pochowanym w Żaganiu.
  • Największym szczęściem, jakie może dać miłość, jest pierwszy uścisk dłoni ukochanej kobiety.
  • Nic tak nie ułatwia piorunującej miłości jak pochwały innych kobiet przed poznaniem osoby, która ma być jej przedmiotem.
  • Nic tak nie zabija miłości jak wybuchy prawdziwej miłości u partnera.
  • Oto stanowczy powód dla ustanowienia różnicy między namiętną miłością a miłością z przekory: u kobiet niewierność zabija niemal pierwszą, potęguje zaś drugą.
  • Piękno jest tylko obietnicą szczęścia.
  • Polityka w utworze literackim to wystrzał z pistoletu w czasie koncertu; coś brutalnego, czego wszelako niepodobna pominąć.
    • Źródło: Pustelnia parmeńska, rozdz. XXIII
    • Zobacz też: polityka
  • Połowę, najpiękniejszą połowę życia traci człowiek, który nie kochał namiętnie.
  • Powieść jest to zwierciadło, które obnosi się po gościńcu.
    • Opis: słowa te prawdopodobnie są autorstwa samego Stendhala, chociaż przypisał on je Césarowi Vichard Saint-Réalowi.
    • Źródło: Czerwone i czarne, motto jednego z rozdziałów, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński
  • Prawdziwym polem dla cnót kobiecych to pokój chorego.
  • Pruderia to rodzaj skąpstwa i to najgorszy ze wszystkich.
  • Szczęście to to, czego prawdopodobnie w życiu nie osiągniemy, ale na jego szukanie warto poświęcić całe życie.
    • Źródło: Nic, co ludzkie… Aforyzmy, sentencje i przysłowia, oprac. Henryk Jurand, LSW, 1982, s. 53.
  • Szczęśliwa była by literatura, gdyby nie była rzeczą modną i gdyby się nią chcieli zajmować tylko ci, dla których jest stworzona.
  • Śmiałość kobiety, która upiera się przy swej miłości, jest jedyną rzeczą godną największego podziwu na tym świecie.
  • Trudno uniknąć choroby swojego stulecia.
  • Trzeba być samotnikiem, aby czuć własne serce i aby kochać; ale trzeba być światowcem, aby mieć powodzenie w miłości.
  • Tylko skazanie na śmierć wyróżnia człowieka od innych; to jedyna rzecz, której nie da się kupić.
  • W miłostce, a może nawet i w pierwszych pięciu minutach prawdziwej miłości, kobieta, biorąc kochanka, bardziej liczy się z tym, jak inne kobiety patrzą na tego mężczyznę, niż jak nań patrzy ona sama.
  • W miłości wątpi się często o tym, w co się najczęściej wierzy.
  • W pierwszych minutach prawdziwej miłości kobieta biorąc kochanka bardziej liczy się z tym, jak inne kobiety patrzą na tego mężczyznę, niż jak patrzy nań ona sama.
  • Wolę namiętność z jej wszystkimi burzami niż zimną nieczułość, w której są pogrążeni szczęśliwi.
  • Wstyd użycza miłości zasobów wyobraźni, to znaczy daje jej życie.
  • Wszelka miłość na ziemi rodzi się, żyje i umiera lub wzbija do nieśmiertelności wedle tych samych praw.
  • Wszystkie kobiety podobne są do siebie ze względu na samą istotę drgnień ich namiętności.
  • Wszystko można nabyć w samotności, prócz charakteru.
  • (…) zbyt namiętne serce niedobrze widzi bieg rzeczy (…).
    • Źródło: Jerzy Adamski, Historia literatury francuskiej. Zarys, Wrocław 1989, s. 140.
  • (…) zbyt wielka wrażliwość uniemożliwia osąd (…).
    • Źródło: Jerzy Adamski, Historia literatury francuskiej. Zarys, Wrocław 1989, s. 140.
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Stendhal&oldid=565683”