Wikicytaty

Kawa

parzony napój przygotowany z prażonych nasion kawy

Kawa – aromatyczny napój uzyskiwany z przetworzonych nasion kawowca.

Filiżanka kawy
Alvan Fischer
  • Dokończę swą najnowszą książkę
    Na chandrę znów będę za twarda
    Całkiem spokojnie wypiję trzecią kawę
    Więc nie dzwoń do mnie, kiedy będę stara.
  • Filiżanka czarnej kawy
    z ukrytym na dnie cierniem,
    na lenistwo dla zabawy,
    filiżanka codziennie i częściej.
  • Grafik: Co to za lura!? Kawa powinna być czarna, mocna, ostra i aromatyczna. Zrób mi drugą.
    Tytus: Rozkaz! Kawa powinna być czarna… Carbo medicinalis, czyli węgiel drzewny powinien ją doczernić. …mocna… Czy może być coś mocniejszego od spirytusu 95%? … ostra i aromatyczna… Reszty dokona papryka, pieprz, jodyna i…dezodorant „Brutal”.
    Grafik: O, teraz to jest kawa! To mnie postawi na nogi!
    Tytus: Szkoda, że nie dodałem jeszcze dynamitu.
  • Kapitalistyczna machina stanęłaby, gdyby przestano pić kawę. To stymulant tego systemu.
  • Kawa z wierzchu filiżanki, czekolada z dna.
  • Kawa, owa odtrutka wina, popędza wyobraźnię i usuwa w ten sposób ból głowy i troski, nie zachowując ich, jak tamten trunek, na dzień następny.
  • Witam, pani Miggins. Proszę o filiżankę pani wyśmienitej gorącej wody z tymi brązowymi otrębami. No, chyba że jakimś cudem zaczęła pani sprzedawać prawdziwą kawę.

Kawa w poezji polskiej

edytuj
  • Chwała Bogu, że teraz jeśli nasza młodzież
    Wyjeżdża za granicę, to już nie po odzież,
    Nie szukać prawodawstwa w drukarskich kramarniach
    Lub wymowy uczyć się w paryskich kawiarniach.
    • Autor: Adam Mickiewicz, Pan Tadeusz – czyli ostatni zajazd na Litwie, księga I
  • Gdzie faryna1) i szorbet2) i kaffa, co spumy3)
    trawi w człeku, i we pstrych farfurach4) perfumy.
    Tak się Osman opatrzył prowijantem sporem,
    Bojąc się, żeby Polska pospołu go z dworem
    Głodem nie umorzyła. Czyli słyszał, że tu
    Ryż się nie rodzi, nie masz kaffy i szorbetu?
    Chleb a piwo – to żywioł; tłuste mięso z chrzanem,
    Gdy zdrowie jest, bez pieprzu, bez cymentu panem.

    1) faryna – cukier puder
    2) szorbet (sorbet) – wschodni napój z osłodzonego soku owocowego z dodatkiem kwiatu pomarańczy, migdałów lub innych składników aromatycznych, podawany z lodem
    3) spumy – złość
    4) farfury – naczynia fajansowe
    • Źródło: Wacław Potocki, Wojna chocimska, 1670
 
Palone ziarna kawy
  • Różne też były dla dam i mężczyzn potrawy:
    Tu roznoszono tace z całą służbą kawy,
    Tace ogromne, w kwiaty ślicznie malowane,
    Na nich kurzące wonnie imbryki blaszane
    I z porcelany saskiej złote filiżanki,
    Przy każdej garnuszeczek mały do śmietanki.
    Takiej kawy jak w Polszcze nie ma w żadnym kraju:
    W Polszcze, w domu porządnym, z dawnego zwyczaju,
    Jest do robienia kawy osobna niewiasta,
    Nazywa się kawiarka; ta sprowadza z miasta
    Lub z wicin bierze ziarna w najlepszym gatunku,
    I zna tajne sposoby gotowania trunku,
    Który ma czarność węgla, przejrzystość bursztynu,
    Zapach moki i gęstość miodowego płynu.
    Wiadomo, czym dla kawy jest dobra śmietana;
    Na wsi nie trudno o nię: bo kawiarka z rana,
    Przystawiwszy imbryki, odwiedza mleczarnie
    I sama lekko świeży nabiału kwiat garnie
    Do każdej filiżanki w osobny garnuszek,
    Aby każdą z nich ubrać w osobny kożuszek.

    Panie starsze już wcześniej wstawszy piły kawę,
    Teraz drugą dla siebie zrobiły potrawę
    Z gorącego, śmietaną bielonego piwa,
    W którym twaróg gruzłami posiekany pływa.
    • Autor: Adam Mickiewicz, Pan Tadeusz – czyli ostatni zajazd na Litwie, księga II
  • W Malcieśmy, pomnę, kosztowali kafy,
    Trunku dla baszów, Murata, Mustafy
    I co jest Turków, ale tak szkaradny
    Napój, jak brzydka trucizna i jady,
    Co żadnej śliny nie puszcza na zęby,
    Niech chrześcijańskiej nie plugawi gęby…
  • Witaj mi, witaj, wonna czaro mokki!
    Kocham twą duszę, o płynny hebanie,
    Aromatyczne pary twej obłoki,
    Któremi buchasz w polewanym dzbanie,
    Kiedy kipiące twych ziarn gotowanie
    Cały glob ziemski czyni mą dzierżawą;
    Oto spoczęłaś w białej porcelanie,
    Arabskich pustyń córo, czarna kawo!

Zobacz też

edytuj
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Kawa&oldid=529878”