Wenecja

miasto w północnych Włoszech

Wenecja – miasto we Włoszech.

  • Być w Wenecji, to jakby zjeść
    całe pudełko czekoladek z likierem naraz.
Wenecja
  • Chodzenie po Wenecji jest zawsze wzdychaniem, wznoszeniem się i opadaniem po niezliczonych mostkach. Ale kiedy się staje nad brzegiem obszaru morskiego, nie wzdycha się wtedy, lecz oddycha pełną piersią. I czy mam to wyznać? Chciałoby się czasami wyzwolić. Domy Wenecji biegną za nami jak goniące nas kościotrupy – i chcielibyśmy uciec od śmierci do życia, od miasta do morza. Naprawdę to miasto nie żyje.
  • Kawa z wierzchu filiżanki, czekolada z dna.
    • Opis: powiedzenie Wenecjan
    • Zobacz też: czekolada
  • Niechaj trwa na wieki!
    • Esto perpetua! (łac.)
    • Autor: Paolo Sarpi
    • Opis: ostatnie słowa włoskiego filozofa i historyka, o rodzinnej Wenecji
  • W głębi na smukłym słupie lew świętego Marka
    Na błękitnym tle nieba i modrego morza,
    Na którego laguny przedwieczorna zorza
    Kładzie się barw polewą, głęboka i żarka.
    Zśród koronek pałacu skamieniałych doża
    Kroczy, gdzie śni o Wschodzie Bucentaura barka.
  • Wenecja jest najwspanialszym z miast jakie kiedykolwiek widziałem, najbardziej gościnnym dla posłów i cudzoziemców, i rządzonym najmądrzej. (…) Wielki był mój zachwyt, gdy oglądałem to miasto i widziałem tyle dzwonnic i klasztorów, i gmachów, a wszystko to na wodzie; a ludzie, by udać się tu czy tam nie mają innych środków niż łodzie, których – myślę – jest ze trzydzieści tysięcy, ale są one dość małe. (…) Domy są bardzo obszerne i bardzo wysokie, z dobrego kamienia, najstarsze całe pomalowane, zaś te budowane w ciągu ostatnich stu lat mają fasady z białego marmuru, przywożonego z Istrii odległej o sto mil, razem z wielkimi blokami serpentynu i porfiru.
    • Autor: Philippe de Commynes, kronikarz francuski, 1495
    • Źródło: „Wielcy malarze” nr 140, 2001.
  • Wenecja, patrząc na laguny,
    Odpływa z okrętami w dal.

Zobacz też:

Wikisłownik
Wikisłownik
Zobacz też hasło WenecjaWikisłowniku