Roman Brandstaetter

Roman Brandstaetter (1906–1987) – polski pisarz, poeta, dramaturg i tłumacz.

• Całe nasze życie jest jak kamień rzucony w wodę. Nigdy nie wiemy, jakie kręgi zatoczymy naszym upadkiem, czyją śmierć spowodujemy i kogo uzdrowimy. Ile niepokoju wzniecimy dokoła siebie, ile katarakt zdejmiemy ze ślepych rzek.
  • Źródło: Pieśń o moim Chrystusie, Instytut Wydawniczy Pax, 1960, s. 127.
  • Zobacz też: życie, śmierć

Roman Brandstaetter

• Gregorianki, gregorianki,
  Dziś dla żaka obwarzanki...
  Tęgo piją wojewody,
  pije stary, pije młody,
  Piją króle i hetmany,
  Kasztelany i mieszczany.
  Jedzą mięso, tłuste kluchy
  I ałakant leją w brzuchy.
  • Źródło: Bunt żaków (1955), początek opery

• Nie ma postępu w świecie wartości, są tylko przypływy i odpływy jak w świecie mórz i oceanów.

• O wy, Księgi mojego dzieciństwa,
  Pisane dwujęzyczną mową,
  Polską hebrajszczyzną,
  Hebrajską polszczyzną,
  Dwumową
  Świętą
  I jedyną.
  Gdy ma się ku zachodowi
  I z lipy przed moim domem opadają liście,
  Siedzę nad Tobą,
  Biblio,
  I wywołuję z Twoich wersetów
  Wszystkich najlepszych,
  Którzy są dla mnie niedościgłym wzorem.
  • Źródło: Biblio, ojczyzno moja

• Wyspa kołysze się na falach
  Zatopionej nocy.
  Śpiewają, śpiewają konstelacje snów
  I skaliste łuki
  i pinie i agawy (...).
  • Źródło: Przechadzka po Capri, „Życie Literackie” nr 49, 8 grudnia 1957, s. 4