Stanisław Czosnowski

Stanisław Czosnowski (1893–1944) – polski prozaik, poeta, felietonista, aforysta.

• Wyobraźcie sobie tarczę w kształcie koła, podzieloną na siedem wycinków o przepięknych barwach tęczy. Ślub puszcza koło w ruch. Zaczyna się obracać zrazu wolno, zachowując wszystkie kolory odcinków, później coraz szybciej, aż tarcza z siedmiobarwnej stanie się zupełnie szara.
  • Źródło: Aforystyka dwudziestolecia [1918–1939], Ludwik Bohdan Grzeniewski (wybór i oprac.). Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1984, s. 74.
  • Zobacz też: ślub

• Czego najbardziej brak większości spośród nas – to tradycji. Nie tej po przodkach odziedziczonej, ale własnej, przez siebie samych zapoczątkowanej w pierwszym okresie samoistności życiowej, jako zawiązek tego, co ma być dalej.
  • Tamże.
  • Zobacz też: tradycja

• Przysłowiowa jest góra, która porodziła mysz. W literaturze jest odwrotnie: im mniejsza mysz, tym większą górę chciałaby urodzić. Dlatego tak krzyczy przy porodzie.
  • Tamże, s. 74.
  • Zobacz też: przysłowie

• Słowik śpiewa w niewoli tylko wówczas, gdy go oślepić. Jest w tym może wskazówka, że trzeba przestać widzieć świat, aby zobaczyć głąb własnej duszy – i zaśpiewać.
  • Tamże.
  • Zobacz też: dusza

• Nieszczęścia, które nam dopiero grozi, obawiamy się i pragniemy, aby nas ominęło. Nieszczęścia, które już nadeszło, nienawidzimy, bo każde nam cierpieć. Nieszczęście, któreśmy już przeżyli i złożyli do lamusa wspomnień, zajmuje w nim miejsce poczesne i jest przedmiotem naszego kultu. Niekiedy chełpimy się nim, a przeważnie wspomnienia naszych nieszczęść cenimy wyżej od wspomnień naszych radości. Zapewne dlatego, że cierpienie jest kamieniem probierczym naszej własnej wartości.
  • Tamże, s. 75.
  • Zobacz też: szczęście

• Jeśli za cud uznajemy zjawisko nie podlegające prawom stworzonej przez Boga natury, to cud taki mógłby być tylko nieprzewidzianym wypadkiem Pana Boga.
  • Tamże.
  • Zobacz też: cud, Bóg

• Cierpienie jest kluczem do wrót twórczości. Wskażcie mi tego złodzieja, który je otworzył wytrychem radości.
  • Źródło: Żądło i miód. Antologia aforyzmu polskiego, Kazimierz Orzechowski (wybór i oprac.). Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich Wydawnictwo, 1984, s. 101.
  • Zobacz też: cierpienie, twórczość

• Nie ugasisz pragnienia ducha mądrością udojoną z mędrca.
  • Tamże.
  • Zobacz też: mądrość

• To, że jeden powalony lew został kopnięty przez osła, nie upoważnia jeszcze każdego, kogo kopnął osioł, do podawania się za lwa. Osły biją się wszak i między sobą.
  • Tamże, s. 103.