Wikicytaty

Msza

obrzęd religijny w części wyznań chrześcijańskich

Msza – w części wyznań chrześcijańskich porządek celebracji liturgicznej będącej odniesieniem do Ostatniej Wieczerzy Jezusa.

  • Chrystus i Kościół życzą sobie, by wszyscy wierni codziennie przystępowali do Stołu Pańskiego, i życzeniu temu na pierwszym miejscu przyświeca myśl, by wierni złączeni z Bogiem w Najświętszym Sakramencie z niego czerpali siłę do zwyciężania namiętności, do pozbycia się drobnych powszednich przewinień, do ustrzeżenia się od ciężkich grzechów, na jakie jest wystawiona ludzka ułomność.
    • Autor: Pius X, encyklika Sacra tridentina synodus.
Msza na Placu Zwycięstwa w Warszawie pod przewodnictwem papieża Jana Pawła II (1979)
  • Gdyby wszyscy najświętsi i najuczeńsi mężowie Boży połączyli się z aniołami i z samą Matką Najświętszą i mówiliby o wartości Mszy św. to nie byliby w stanie godnie i należycie wyrazić, czym jest Msza święta!
    • Autor: Feliks Cozel, Msza Święta. Jej znaczenie, korzyści, obrzędy i sposoby słuchania, Te Deum, Wydanie II, s. 30.
  • Jednak także uczniom swoim daje radę, żeby pierwociny ze stworzeń Jego składali Bogu w ofierze nie jako sam tego potrzebował, lecz żeby oni nie byli bezowocni i niewdzięczni. Wziął więc chleb, który jest ze stworzenia i dzięki czynił mówiąc: To jest Ciało moje. Podobnie o kielichu, który pochodzi z tego samego stworzenia, co i my, oświadczył, że to jest Jego Krew, i ustanowił nową ofiarę Nowego Testamentu. Kościół otrzymawszy tę ofiarę od apostołów, składa ją na całym świecie Bogu, który nam daje żywność, jako pierwociny, ze swych darów w Nowym Testamencie. O tym tak przepowiadał Malachiasz: Nie mam chęci do was i daru z waszej ręki nie przyjmę. Bo od wschodu słońca aż do zachodu wielkie jest imię moje między narody, a na każdym miejscu poświęcają mi i ofiarują ofiarę czystą, bo wielkie jest imię Moje między narody, mówi Pan Bóg zastępów. Znaczy to oczywiście, że najpierw lud przestanie składać ofiary, ale potem na każdym miejscu będzie składana ofiara Bogu, i to czysta, i że imię Jego będzie wysławiane wśród narodów.
  • Jeśli znalibyśmy wartość chociaż jednej Mszy św., to umarlibyśmy ze szczęścia.
    • Autor: św. Jan Maria Vianney
    • Źródło: Karl Stehlin, Zawsze Wierni Prawdzie katolickiej – Prawdzie jedynej, Te Deum, Warszawa 2003, s. 114.
  • Kościół chce, aby Mszę uważano za „ofiarę prawdziwą i odpowiednią” (…) Głównym źródłem naszej nauki jest jednak tradycja, która od najdawniejszych czasów głosi, że Ofiara Mszy ma wartość przebłagalną.
    • Źródło: The Catholic Encyclopedia, 1913, t. 10, ss. 6, 17.
  • Kościół katolicki nic uczynić nie może świętszego, nic lepszego, nic Najwyższego Boga godniejszego, nic Jezusowi i Maryi milszego, nic Aniołom i Świętym słodszego, nic sprawiedliwym i grzesznikom pożyteczniejszego i nic duszom czyśćcowym pomocniejszego nad to, gdy ofiaruje Mszę św.!
    • Autor: Jakub Marchantius
    • Źródło: Feliks Cozel., Msza Święta. Jej znaczenie, korzyści, obrzędy i sposoby słuchania, Te Deum, Wydanie II, s. 54.
  • Kościół nakazuje nam pod grzechem przyjmować Komunię św. przynajmniej raz w roku w okresie wielkanocnym, a poleca nam przyjmować Komunię św. jak najczęściej, nawet codziennie.
    • Autor: Antoni Witkowiak, Propedeutyka teologii katolickiej, Poznań 1971, s. 253.
  • Kto w niedzielę i święta Mszę świętą opuszcza,
    Tego Pan Bóg nigdy do nieba nie wpuszcza!
    • Opis: śląskie przysłowie.
    • Źródło: Feliks Cozel, Msza Święta. Jej znaczenie, korzyści, obrzędy i sposoby słuchania, Te Deum, Wydanie II, s. 73.
  • Msza Święta jest tą samą ofiarą, ale bezkrwawą, którą Pan Jezus złożył z siebie w Wielki Piątek na krzyżu. Zachodzi ta tylko różnica, że wtedy można było widzieć oczyma ciała, jak Pan Jezus cierpiał i krew swoją przelewał, zaś we Mszy Świętej ofiaruje się Jezus Chrystus swojemu Ojcu w sposób niewidzialny i bezkrwawy. Msza Święta jest szczytną ofiarą: Ona rozwesela cały dwór niebieski, pomaga bidnym duszom czyśćcowym, sprowadza na ziemię wszelkie błogosławieństwo i więcej chwały przynosi Bogu, niż cierpienia wszystkich męczenników, niż umartwienia wszystkich pustelników, niż wszystkie łzy pokutników, przelane od początku świata, aż do końca wieków.
    • Autor: Jan Maria Vianney
    • Źródło: Kajetan Rajski, Prawdziwy mężczyzna… czyli kto?, Wyd. Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu, Sandomierz 2013, s. 41, 42.
  • My świeccy ludzie mamy niestety bardzo mało pojęcia o wielkiej wartości Mszy św.; to mogę potwierdzić na podstawie własnego doświadczenia. Ludzie będący na Mszy św. wydają mi się, jakby stali przed jakąś wielką górą, która cała wewnątrz pełna jest czystego złota, – ale oni nie znają się na jej wartości, nie znają wartości złota, nie mają potrzebnych narzędzi i niewiedzą jak się zabrać do wydobycia tych skarbów; – stają nieświadomi, bezczynni i bezradni, – i odchodzą tak samo biedni, jak byli przedtem. Trzeba by więc ich pouczyć, jak się do wydobycia tych skarbów zabrać mają, tj. aby poznali się na wartości Mszy św. i wiedzieli, jak najlepiej i najkorzystniej Mszy św. słuchać mają. Gdyby katolicy, a przynajmniej wierzący i pobożni katolicy, wiedzieli i rozumieli, jaką wartość ma Msza św. i jakie skarby się w niej zawierają, i jak z tych skarbów korzyści odnosić, – to inaczej z Mszy św. by korzystali i inaczej by na świecie wyglądało. Gniew Boski byłby ubłagany, – łaski Boże spływałyby na nas obficie, strumieniami.
    • Autor: anonim
    • Źródło: Feliks Cozel, Msza Święta. Jej znaczenie, korzyści, obrzędy i sposoby słuchania, Te Deum, Wydanie II, s. 9.
  • Na poprawnie celebrowanych mszach świętych widzimy w wielu kościołach wiernych przyjmujących Komunię św. na stojąco. Dlaczego – pytamy się – zastąpiono klęczenie staniem? Czyż klęczenie nie jest klasycznym wyrazem modlenia się? Jest to nie tylko szlachetny wyraz proszenia, błagania, jest to także typowa forma pełnego czci oddania, podporządkowania, spojrzenia w górę, a przede wszystkim – wyraz modlenia się, pokornej konfrontacji z absolutnym Panem.
  • Nasz Pan chciał, abyśmy uczestniczyli w Jego ofierze Krzyża, abyśmy stali się uczestnikami Jego zasług, aby nasze dusze przez Jego ofiarę zostały obmyte z grzechów; jest to kontynuowane przez kapłanów od chwili kiedy On podczas Ostatniej Wieczerzy powiedział: „To czyńcie na moją pamiątkę”. Nasz Pan Nie powiedział: Opowiadajcie o Mojej Wieczerzy, pamiętajcie o Mojej Ofierze. Powiedział coś przeciwnego: To czyńcie – spełniajcie tę ofiarę, odnawiajcie tę ofiarę, kontynuujcie tę ofiarę.
    • Autor: Marcel Lefebvre
    • Źródło: Kazania abpa Marcela Lefebvre, Te Deum, Warszawa 1999, s. 43.
    • Zobacz też: kapłan
  • Nie mówmy więc, że ofiara Mszy świętej jest tylko ucztą pamięci, ucztą wspomnień, odbywaną tylko na wspomnienie tego, co Nasz Pan uczynił podczas Ostatniej Wieczerzy. Bo to jest bluźnierstwem, potwarzą rzucaną na naukę katolicką, potwarzą rzucaną na to, co uczynił i ustanowił Nasz Pan Jezus Chrystus. To przyczynia się do upadku kapłaństwa. Kapłan nie jest w żadnym razie tylko osobą prowadzącą ucztę pamięci. On jest nie tylko tym, który podczas uczty przewodniczy zgromadzeniu. Kapłan jest tym, który składa ofiarę. Kapłan jest tym, który sprawia, że Boży Baranek ofiarny zstępuje na ołtarz, że naprawdę jest obecny na ołtarzu.
    • Autor: Marcel Lefebvre
    • Źródło: Kazania abpa Marcela Lefebvre, Te Deum, Warszawa 1999, s. 44.
  • Poza Kościołem nie ma ani uznanego kapłaństwa ani prawdziwych ofiar.
  • W Biblii nie ma słowa „czyściec” ani też jasno wyłożonej nauki o czyśćcu. (…) W dziełach Ojców wielokrotnie wspomniano nie tylko o istnieniu czyśćca, lecz również o tym, że wiernemu zmarłemu mogą pomóc modlitwy żywych, a przede wszystkim Ofiara Mszy.
    • Źródło: Katechizm dla dorosłych (ang. The Teaching of Christ – A Catholic Catechism for Adults), ss. 347, 348.
  • W niedzielę oraz w inne dni świąteczne nakazane, wierni są zobowiązani uczestniczyć we Mszy świętej.
    • Źródło: Kodeks Prawa Kanonicznego, Pallottinum 1984, kan. 1247.
  • Wielkość i wzniosłość ofiary Mszy świętej polega właśnie na tym, że jest to prawdziwa ofiara, tak jak ofiara Kalwarii. Nasi poprzednicy zawsze w to wierzyli. Kościół zawsze w to wierzył. Nie możemy w tej wierze niczego zmieniać, ani o jotę. Gdybyśmy coś zmienili, gdybyśmy zmienili formuły, gdybyśmy nagle zaczęli mówić: obchodzimy święto eucharystyczne, urządzamy wieczerzę eucharystyczną, świętujemy ucztę, wówczas stalibyśmy się protestantami i przestali być katolikami, ponieważ Kościół katolicki opiera się właśnie na tej prawdzie. Jeśli nie ma ofiary Mszy świętej, nie ma Kościoła katolickiego.
    • Autor: Marcel Lefebvre
    • Źródło: Kazania abpa Marcela Lefebvre, Te Deum, Warszawa 1999, s. 44, 45.
  • Wierzymy, że jak chleb i wino konsekrowane przez Chrystusa Pana podczas Ostatniej Wieczerzy zostały przemienione w Jego ciało i krew, które wkrótce miał za nas ofiarować na krzyżu, tak też i chleb, i wino konsekrowane przez kapłana przemieniają się w ciało i w krew Chrystusa zasiadającego w chwale niebieskiej, i wierzymy, że tajemnicza obecność Pana pod postaciami owych rzeczy, które dla zmysłów zdają się istnieć nadal jak przedtem, jest prawdziwa, rzeczywista i substancjonalna. (…) Tę tajemniczą przemianę Kościół stosownie i właściwie zwie przeistoczeniem [transsubstancjacją].
    • Autor: Paweł VI, Uroczyste wyznanie wiary z 30 czerwca 1968, Breviarium Fidei. Wybór doktrynalnych wypowiedzi Kościoła, Poznań 1989, s. 422.
  • Ze wszystkich szkód i strat na świecie, moim zdaniem, żadnej nie ma większej, niż nieznajomość tej Najświętszej Ofiary. O Mszy św. można powiedzieć to, co Pismo św. mówi o Mądrości Przedwiecznej, że: jest skarbem nieprzebranym dla ludzi, którego gdy używali, stali się uczestnikami Boskiej przyjaźni.
    • Autor: Marcin Coch
    • Źródło: Feliks Cozel, Msza Święta. Jej znaczenie, korzyści, obrzędy i sposoby słuchania, Te Deum, Wydanie II, s. 9.
  • Zrozumiałam jakie to szczęście, że wiele Mszy św. odprawia się na świecie, bo przez to wiele kar zasłużonych, wiele klęsk i nieszczęść publicznych bywa odwróconych. Widziałam jak wielkie błogosławieństwa i łaski Boskie spływają na tych, którzy uczęszczają na Msze św., jak przez to praca ich staje się pożyteczną, zasługi się pomnażają... jak często jedna osoba z rodziny, która Mszy św. słuchała, przynosi błogosławieństwo Boskie dla całego domu!
    • Autor: Anna Katarzyna Emmerich
    • Źródło: Feliks Cozel, Msza Święta. Jej znaczenie, korzyści, obrzędy i sposoby słuchania, Te Deum, Wydanie II, s. 41, 42.
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Msza&oldid=563696”