Filip z konopi

Filip z konopi – polska komedia obyczajowa z 1981 roku w reżyserii Józefa Gębskiego i z jego scenariuszem.

Jerzy Bończak,
odtwórca roli Andrzeja Leskiego (2007)

Wypowiedzi postaci

Ankieter z administracji

Nie, ja nie świadek Jehowy, ja z administracji.
- Opis: przy drzwiach do Jańci.
- Zobacz też: Świadkowie Jehowy

Przejściowe trudności się nie liczą.

Pan Władzio, dozorca

Koniec widzenia! Spać! Nie ruszać się! Nie świecić! Nie regulować! Nie wychylać się! Nie zakłócać! (…) No! 816! Gasić tam, gasić! Co jest?!
- Opis: o ciszy nocnej.

Uwaga: W dalszej części znajdują się słowa powszechnie uznawane za wulgarne!

No popatrz pan, cegły mi z piwnicy podpieprzyli!
- Opis: do kierowcy, któremu skradziono koła od auta i podstawiono w ich miejsca cegły.

Inne postacie

Baran, nie dość, że jeździć nie umie, to jeszcze jeździ jak idiota.
- Postać: pan Nowak

Ciołek matołek.
- Postać: fachowiec

Filip? Jaki Filip? To imię dla konia!
- Postać: matka Krystyny
- Zobacz też: imię, koń

Jaki Filip? Filip z konopi wyrwał się… Przecież mój syn ma na imię Piotr… Zosiu! Jak nasz Piotruś ma na imię?!
- Postać: profesor
- Opis: gdy pomyłkowo zadzwoniono do niego ze szpitala z wiadomością, że urodził mu się syn.

No i potem przejdzie pani przez te deski, przez ten rozkop i jak pani nie spadnie, to ten drugi dom powinien być Gogola 7, ale tego bloku w ogóle nie ma, bo też spadł z planu.
- Postać: mężczyzna
- Opis: tłumacząc matce Krystyny, jak dojść na ulicę Gogola 7.

To Jańcia ma nazwisko?!
- Postać: Łukasz
- Zobacz też: nazwisko

Dialogi

Ankieter: A co by pani chciała jeszcze zmienić w mieszkaniu?

Krystyna Leska: Mieszkanie.

Zobacz też: zmiana

Fachowiec 1: A nawet jak się pobiją, to się zadzwoni do tych…

Fachowiec 2: A po co do Tych? Od razu do Sosnowca.

Zobacz też: Sosnowiec, Tychy

Jańcia Bogacka: Ale ja za mąż wychodzę.

Krystyna Leska: Za mąż? Za kogo?

Jańcia Bogacka: Za narzeczonego.

Krystyna Leska: Kto to taki?

Jańcia Bogacka: A… taki mój jeden znajomy. (…)

Krystyna Leska: Znajomy?

Jańcia Bogacka: No tak, bez znajomości to teraz nawet za mąż nie można wyjść – takie czasy.

Zobacz też: ślub

Fachowiec 1: Ci to mają robotę, ja to bym się w tym dawno pogubił.

Fachowiec 2: Ja jestem lepszy, bo się dopiero teraz pogubiłem.

Ankieter: Co by pan chciał zmienić?

Podglądacz donosiciel: W kraju?

Ankieter: Nie. W mieszkaniu?

Podglądacz donosiciel: Też nic.

Profesor (wskazując chaotyczną makietę): Co pan o tym myśli?

Andrzej Leski: Bardzo ciekawe…

Profesor: Bo jest wspólnym dziełem sekretarki i sprzątaczki.

Opis: sprzątaczka wycierała kurze na makiecie i poprzestawiała obiekty.

Andrzej Leski: Jańcia! Gdzie jest moja czysta koszula?

Jańcia Bogacka: Pewnie znowu ma ją pan na sobie.

Zobacz też: koszula

Sekretarka Basia: List z zagranicy. Mogę wziąć znaczek jak zwykle?

Andrzej Leski: Tak, proszę.

Sekretarka Basia: Już wzięłam.

Zobacz też: znaczek pocztowy

Czesław: Nie chce zapalić…

Pan Władzio: No to lepiej, jak baba nie pali.

Czesław: Nie! Wóz nie chce zapalić!

Mężczyzna: Nie mają panowie przypadkiem pralki?

Fachowiec: Nie, telewizorek. Kolorowy.

Mężczyzna: A dobrze odbiera?

Fachowiec: Lepiej niż pralka.

Zobacz też: pralka, telewizor

Żona dozorcy: Władziu! Kup 20 jajek!

Pan Władzio: Nie ma.

Żona dozorcy: To kilo sera!

Pan Władzio: Też nie ma.

Żona dozorcy: To co on ma?

Pan Władzio: Wszystko w nosie.

Mężczyzna w kolejce 1: Żona tego dyrektora wcale nie musi stać [w kolejce].

Mężczyzna w kolejce 2: Teraz nie stoi, a potem posiedzi.

Zobacz też: kolejka

O filmie

Ambicje Gębskiego były dwojakiej natury, pragnął przenieść mechanizmy burleskowych gagów, wziętych z klasycznych pozycji Bustera Keatona, Tatiego i innych, do realistycznej obserwacji życia, filmowego „jak leci”. Niewątpliwie chciał, aby film miał mocną wymowę satyryczną, ośmieszającą różnorodne absurdy życia.
- Autor: Mirosław Winiarczyk, Na ekranach kin: Filip z konopi, „Razem. Ilustrowany Tygodnik Młodzieży” nr 3 (315), 23 stycznia 1983.

Mimo że wiele scen zrealizowanych zostało (…) w sposób autentycznie zabawny, to jednak w sumie film wydaje się mieć charakter bardziej kabaretowy aniżeli autentycznie burleskowy. Autor zamiast skupić się na jednym lub przynajmniej kilku wątkach, mnoży niepotrzebne skecze i gagi, które w końcu realizuje na podobieństwo satyrycznych programów telewizyjnych. Filip z konopi jest filmem autentycznie zabawnym, zrealizowany został jednak (…) bardzo niekonsekwentnie pod względem artystycznym.
- Autor: Mirosław Winiarczyk, Na ekranach kin: Filip z konopi, „Razem. Ilustrowany Tygodnik Młodzieży” nr 3 (315), 23 stycznia 1983.