Wikicytaty

Chopin. Pragnienie miłości

film w reżyserii Jerzego Antczaka

Chopin. Pragnienie miłości – polski dramat biograficzny z 2002 w reżyserii Jerzego Antczaka. Scenariusz napisali Jerzy Antczak i Jadwiga Barańska.

Piotr Adamczyk,
odtwórca tytułowej roli (2006)

Wypowiedzi postaci

edytuj

Fryderyk Chopin

edytuj
  • Dlaczego kazaliście mi przyjechać tutaj, do tego nieludzkiego miasta?
    • Opis: do Alberta Grzymały o przyjeździe do Paryża.
  • Kiedy to się stanie, zabierz moje serce do Polski.
    • Opis: do siostry Ludwiki mając na myśli swoją śmierć.
  • Łapię się na niezdrowych odruchach. Nienawidzę zdrowych ludzi. Nienawidzę ciebie. Nienawidzę twoje dzieci. Powoli tracę zmysły.
    • Opis: do George Sand.
  • Odpocznę. Wkrótce odpocznę. Na zawsze.
    • Opis: do służącego Jana.
  • Prawie pół Paryża umarło. A dlaczego ja przeżyłem? Nie chcą mnie tutaj, Albert. Nie udało mi się sprzedać nawet jednego utworu.
    • Opis: do Alberta Grzymały.
    • Zobacz też: Paryż
  • Proszę państwa, gra długopalcy Franciszek Liszt!
    • Opis: żartobliwie zapowiada swój występ.
    • Zobacz też: Ferenc Liszt
  • Siódemka to rzeczywiście moja pechowa cyfra.
    • Opis: do Alberta Grzymały.
  • Twój syn staje się coraz bardziej ordynarny. Czy ty tego nie widzisz?
    • Opis: do George Sand o zachowaniu Maurice'a Sand.

George Sand

edytuj
  • Twój lodowaty spokój doprowadza mnie do szału.
    • Opis: do Fryderyka Chopina.
  • W Nohant stworzysz swoje największe dzieła, zobaczysz Fryderyku. Świat kiedyś powie: „To tu żył i tworzył Fryderyk Chopin”.

Maurice Sand

edytuj
  • Boże, pomóż mi.
  • Chopin, ciągle ten twój Chopin! Chopin się skrzywił – w domu żałoba! Chopin się posmarkał – wycierasz mu nos! Chopin dostał sraczki – biegasz koło niego z lekarstwami jak służąca! Dyktator mody, rękawiczki a'la Chopin, kamizelki a'la Chopin, dyktator mody. Czego się boisz, co? Że Paryż się na nas obrazi? O co? O to, że ja, twój syn, ośmielam się sprzeciwić geniuszowi? I będę się sprzeciwiał! Bo mam do tego prawo! Tutaj, w Nohant, jest mój dom!!!
    • Opis: do matki, George Sand.
  • Ile on bierze za męczenie tego pudła?
    • Opis: do matki i siostry podczas występu Fryderyka Chopina.
  • Mamo, jeżeli on nie przestanie grać, ja oszaleję!
  • Miałem dziwny sen, mamo. Śniło mi się, że umarłem.
    • Opis: do matki, George Sand po postrzeleniu się.
  • Nigdy więcej nie łącz imienia Chopina z moim malarstwem. Ja tego nie chcę.
    • Opis: do matki, George Sand.
  • Nigdy więcej nie pokazuj mu moich prac. Jego to nie interesuje, mamo.
    • Opis: do matki, George Sand o przyprowadzeniu Chopina, aby obejrzał jego obrazy malarskie.
  • Teraz żyję w ciągłym strachu, że ktoś mi ciebie zabierze.
    • Opis: do matki, George Sand.
  • Twoja ośmioletnia przygoda z tym suchotnikiem to twoja najgorsza powieść, madame Sand.
    • Opis: do matki, George Sand o jej związku z Fryderykiem Chopinem.
  • Znowu będziesz spała u pana Chopina?
    • Opis: do matki, George Sand.

Solange Sand

edytuj
  • Jeżeli kogoś nie stać na miłość, to zawsze go stać na zazdrość.
    • Opis: do matki, George Sand.
    • Zobacz też: zazdrość
  • Mamo, chcę wyjść za Chopina.
    • Opis: do matki, George Sand.

Inni

edytuj
  • Każdy może dostać sraczki, nie tylko pan Chopin.
    • Postać: kucharka
  • Milczenie to pogarda.
    • Postać: książę Konstanty
    • Opis: do Fryderyka Chopina.

Dialogi

edytuj
George Sand: Ja jestem bezradna. Ten twój lodowaty spokój doprawadza mnie do szaleństwa.
Fryderyk Chopin: Kiedy rozdzielałaś pulardę, synowi dałaś pierś, a mnie przydzieliłaś udzik.
George Sand: I to jest powód?
Fryderyk Chopin: Wyjeżdżam z Nohant.
George Sand: Lubi pan mięso kury?
Fryderyk Chopin: Tak, ale tylko pierś. Musi być biała. Musi być soczysta. Broń Boże udzik.
Solange Sand: Mamo, on mnie kocha.
George Sand: On nie kocha nikogo poza swoją muzyką, rozumiesz?
Solange Sand: A może tylko ciebie nie umiał kochać?
Fryderyk Chopin: Może moja muzyka jest nic nie warta.
George Sand: Twoja muzyka? Twoja muzyka jest genialna.
Fryderyk Chopin: Nie kochasz mnie już.
George Sand: Kocham. Tylko, maleńki, nasza miłość się zmieniła.
Fryderyk Chopin: Jak to zmieniła?
George Sand: Nie zmieniła, tylko przerodziła się w coś piękniejszego.
Fryderyk Chopin: Brzydzisz się moją chorobą.
George Sand: Nie! Nie! Nigdy więcej nie mów takich rzeczy!
Fryderyk Chopin: To co będzie z nami?
George Sand: Nic. Zostaniemy przyjaciółmi.
George Sand: To dla mnie wielki honor poznać pana.
Fryderyk Chopin: Nie muszę zapewniać, że dla mnie większy.
Solange Sand: Ucieknijmy stąd. Pójdę za tobą wszędzie, gdzie tylko zechcesz.
Fryderyk Chopin: Nawet do grobu? Tam mi najbliżej.
Solange Sand: Wciąż kochasz moją matkę?
Fryderyk Chopin: Mieliśmy nie mówić o nieobecnych.
Solange Sand: Ja ją wyrzucę z twojego serca.
Ludwika Chopin: Wracam z pogrzebu brata.
Rosyjski celnik na granicy: I co, brat nie zostawił nic wartościowego? Jakąś biżuterie, złoto?
Ludwika Chopin: Nie.
Rosyjski celnik na granicy: No to co tam wieziemy do domu?
Ludwika Chopin: Serce.
Rosyjski celnik na granicy: No, no, tylko bez żartów proszę! Następny!
  • Opis: kontrola graniczna powracającej z Paryża do domu siostry Fryderyka Chopina, Ludwiki, wiozącej w kuferku serce brata.

O filmie

edytuj
  • Od początku zmierzaliśmy zerwać z posągowym wizerunkiem Chopina zastygłego pod wierzbą, dostrzec jego ludzką twarz, pokazać w zwykłych sytuacjach. Przecież był to człowiek nieustannie cierpiący. Dręczyła go zazdrość. Był nieznośny, drażliwy. Tracił nad sobą kontrolę, wpadał w furię, potrafił swoim zachowaniem dotkliwie ranić nawet bliskich sobie ludzi. I te rysy niczego nie odbierające geniuszowi Chopina, budują jego człowieczeństwo. Chciałbym, aby filmowy Chopin okazał się nie tylko wspaniałym artystą, którego trzeba podziwiać, ale także człowiekiem, którego można zrozumieć.

Zobacz też

edytuj
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Chopin._Pragnienie_miłości&oldid=577342”