Wikicytaty

Biskup

chrześcijański duchowny, zwierzchnik Kościoła partykularnego

Biskup – duchowny w Kościołach chrześcijańskich. Najwyższy urząd kościelny.

  • Biskup nie może mieć psychiki księcia.
    • Autor: papież Franciszek
    • Źródło: Tomasz Bielecki, Efekt papieża Franciszka, „Gazeta Wyborcza”, 13–14 lipca 2013.
Biskup katolicki
  • Jan X był pierwszym w dziejach papieżem, który osobiście w zbroi i z mieczem w ręku brał udział w wojnie. Jego zainteresowania sprawami kościelnymi było znikome. Jak nisko cenił urząd biskupi świadczy fakt, że w 926 r. mianował 5-letniego chłopca, Hugona, syna hrabiego Heriberta, arcybiskupem najważniejszej diecezji francuskiej w Reims.
  • Jeśli biskupi i księża chcą zajmować się polityką, mają do tego prawo. Ale słuchając ich pouczeń na temat demokracji, trzeba przypomnieć, że Kościół jest jedną z najmniej demokratycznych społeczności. Nie spełnia minimalnych nawet wymogów stawianych każdej formacji politycznej uczestniczącej w wolnych wyborach. Rzuca się w oczy panujące w strukturach Kościoła katolickiego, bez wątpienia radykalne machismo – absolutny brak równości kobiet i mężczyzn w jego szeregach.
    • Autor: Juan Luis Cebrián, Honor Boga, tłum. Ewa Zaleska
    • Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 19–20 stycznia 2008, s. 24; przedruk z „El País”
  • Kiedy biskup dorabia sobie genealogię książęcą, bo przecież jest księciem Kościoła, ma maniery książęce, pałace, limuzyny, pierścienie, to nadrabia brak znamienitych korzeni genealogicznych. A te egzotyczne stroje, dużo strojniejsze niż zwykła sutanna, ze zdobnymi pasami, stułami, kapami? Przecież im bardzo blisko do kontusza. Na Zachodzie biskupi chodzą zazwyczaj w garniturach.
  • Oto prawda niewątpliwa: jeśli ktoś pragnie biskupstwa, dobrej rzeczy pragnie. Niech jednak pamięta, że biskup powinien być człowiekiem, któremu nic nie można zarzucić: wolno mu być mężem tylko jednej żony, musi być [zawsze] trzeźwy, roztropny, przyzwoity, gościnny, powinien posiadać pewne zdolności do nauczania. Nigdy nie może przekraczać miary w piciu, nie może być porywczy, lecz opanowany, powściągliwy w słowie, nie żądny grosza. Powinien też mądrze zarządzać własnym domem, ciesząc się posłuszeństwem własnych dzieci i pełnym z ich strony szacunkiem. Jeśli bowiem ktoś nie potrafi sobie poradzić z własnym domem, to jakże będzie mógł zatroszczyć się skutecznie o Kościół Boży?
  • Niech biskup lub jakikolwiek inny duchowny trzyma przy sobie co najwyżej rodzoną siostrę lub córkę poświęconą Bogu, żadnej zaś obcej niewiasty. Takie jest zarządzenie synodu.
    • Źródło: Brevarium Fidei, wybór doktrynalnych wypowiedzi Kościoła, Wyd. Księgarnia św. Wojciecha, Poznań 1988, ISBN 8370151086, s. 469.
    • Opis: synod w Elwirze ok. 300–303 n.e. Kan. 27, pierwsze oficjalne zarządzenie w sprawie celibatu w Kościele katolickim.
  • Synod zabrania stanowczo, aby biskupi, kapłani i diakoni oraz wszyscy duchowni będący w służbie ołtarza współżyli z żonami swymi i mieli dzieci. Kto by zaś to czynił, powinien być pozbawiony godności kapłańskiej.
    • Źródło: Brevarium Fidei, wybór doktrynalnych wypowiedzi Kościoła, Wyd. Księgarnia św. Wojciecha, Poznań 1988, ISBN 8370151086, s. 469.
    • Opis: Synod w Elwirze ok. 300–303 n.e. Kan. 33, pierwsze oficjalne zarządzenie w sprawie celibatu w Kościele katolickim.
  • Ujawnienie powodów odejścia biskupa to wielka nowość w Kościele, w którym dominuje praktyka zatajania faktu posiadania dzieci przez księży. Nawet jeśli diecezje lub zakony łożą na utrzymanie księżowskiego potomstwa (o ile duchowny przyznał się przed przełożonymi), to najczęściej zalecają ojcom pełną poufność.
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Biskup&oldid=561980”