Biblia Warszawsko-Praska – katolicki przekład Biblii na język polski dokonany przez Kazimierza Romaniuka. Nowy Testament wydano w 1976, a całą Biblię w 1997.
I zbliżył się mężczyzna do swojej żony, Ewy, a ona poczęła i urodziła Kaina. I rzekła: Z pomocą Jahwe urodziłam człowieka.
Źródło: Rodzaju 4, 1
Wtedy to powiedziała pewnego dnia starsza córka do młodszej: Nasz ojciec jest już, co prawda, stary, ale nie ma tu żadnego mężczyzny, który by, jak to w świecie bywa, zbliżył się do nas. Chodź, dajmy ojcu wina, tak, żeby się upił, a potem położymy się przy nim, aby otrzymać potomstwo od niego, naszego ojca.
Źródło: Rodzaju 19, 31–32
Opis: rozmowa córek Lota między sobą po zniszczeniu Sodomy i Gomory.
Śmierć spotkała Saula dlatego, iż dopuścił się wykroczeń przeciw Jahwe; nie słuchał słów Jahwe. Szukał rady u wróżbitów, którzy wywoływali zmarłych, a nie zwracał się po rady do Jahwe. Dlatego Jahwe zesłał na niego śmierć, a władzę królewską po nim przekazał Dawidowi, synowi Jessego.
Źródło: 1 Kronik 10:13–14
Lecz oto szatan zaczął nastawać na Izrael i podsunął Dawidowi myśl, żeby przeprowadził spis całej ludności.
W czasach tych władców Bóg niebios da początek królestwu, które nigdy nie będzie zniszczone i które nie przejdzie na inny naród. To ono zmiażdży i zniweczy wszystkie królestwa, ale samo trwać będzie na wieki.
On otrze z ich oczu wszelką łzę. Nie będzie już odtąd śmierci ani żadnego smutku, ani narzekań, ani utrapienia. Minęło bowiem już to wszystko, co było od początku.
