Anthony Giddens

brytyjski socjolog

Anthony Giddens (ur. 1938) – brytyjski socjolog, członek Izby Lordów.

  • Socjologia jest naukowym badaniem życia społecznego człowieka, grup społecznych, społeczeństw i ludzkiego świata jako takiego.
    • Źródło: Socjologia, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2012, s. 6.
Anthony Giddens (2004)

Przemiany intymności

edytuj

(przeł. Alina Szulżycka, PWN, Warszawa 2007)

  • Demokracja nie oznacza jedynie prawa jednostki do swobodnego rozwoju, ale również konstytucyjne ograniczenie jej udziału we władzy. „Wolność silnych” musi być ograniczana, co nie jest jednak, o ile nie mamy do czynienia z anarchizmem, równoznaczne z pozbawieniem ich władzy.
  • Demokracja to dyskusja, szansa na to, by siła argumentów przekładała się na podejmowane decyzje (…) Prowadzenie otwartej dyskusji jest samo przez się elementem edukacji demokratycznej: udział w debacie kształtuje bardziej światłych obywateli, co jest po części efektem poszerzenia horyzontów poznawczych, ale wynika też z uznania prawomocnej różnorodności – czyli pluralizmu – i z edukacji emocjonalnej.
  • Między demokratyzacją życia osobistego a szansą dla demokracji w ramach światowego porządku politycznego na największą skalę zachodzi symetria.
  • Nie ma praw bez obowiązków – ta elementarna zasada demokracji politycznej odnosi się również do czystej relacji. Prawa pozwalają przezwyciężyć arbitralną władzę tylko o tyle, o ile idzie za nimi poczucie odpowiedzialności za innych, które przywilej czyni obowiązkiem. W związkach międzyludzkich, jak wszędzie, obowiązki podlegają renegocjacjom.
  • Większość uczuć może przeradzać się w namiętności, ale w społeczeństwie nowoczesnym znaczenie namiętności zostało zawężone do sfery seksualności i, jako taka namiętność jest coraz mniej żarliwie wyrażana. Dziś do namiętności, nawet jeśli mowa o zachowaniach seksualnych, przyznajemy się raczej niechętnie i wstydliwie, trochę dlatego, że jej aspekt „nieodpartego pragnienia” został wchłonięty przez uzależnienie.
  • Władza jest prawomocna w takim stopniu, w jakim uznaje zasadę autonomii – innymi słowy broni się o tyle, o ile może podać uzasadnione powody, dla których współpraca z nią przyczynia się do wzrostu autonomii, teraz lub w przyszłości.