Wikicytaty

Świadomość

stan psychiczny

Świadomość – stan psychiczny, w którym jednostka zdaje sobie sprawę ze zjawisk wewnętrznych, takich jak własne procesy myślowe, oraz zjawisk zachodzących w środowisku zewnętrznym i jest w stanie reagować na nie.

  • Ale po co człowiek ma świadomość? Czy po to, żeby jej nie używać, żeby ją w kółko, bez ustanku zagłuszać? Błogosławieństwem człowieka czy przekleństwem jest świadomość?
  • Chciałbym narysować świadomość istnienia i upływ czasu.
  • Dobrze jest umierać, gdy się ma świadomość, że zrobiło się w życiu coś naprawdę dobrego, że pozostanie się w pamięci choćby kilku ludzi i będzie się przykładem dla potomnych.
  • Fakt wypierania przykrych przejść ze świadomości nie powinien dziwić – nasz organizm duchowy działa przecież w ogóle celowo. Działa tak, żeby nam zbytnio nie psuć obrazu nas samych i życie czynić znośnym.
  • Jeśli utracimy świadomość, że jest Bóg – pogubimy się, przerazi nas nasza świadomość.
  • Ludzka świadomość to prestidigitatorska sztuczka zaprojektowana przez naturę po to, by omamić nas wrażeniem, że obcujemy z wielką niewyjaśnioną tajemnicą – czyli z nią samą. Jesteśmy oszukiwani przez samych siebie, robieni w bambuko przez ukształtowany w procesie ewolucji umysł, którego zadaniem było dodawanie pewności siebie i wagi jego posiadacza, by podnieść wartość jego jednostkowego istnienia. To właśnie dlatego problem świadomości jest tak trudny do rozwikłania, bo jeśli złudzenie, że świadomość to tajemnica, której nie sposób wyjaśnić, jest źródłem ludzkiej nadziei, to przypuszczam, że wyjawienie istoty owego złudzenia może sprawić, że sami sobie sprawimy piekło.
  • Największa satysfakcja w życiu to świadomość, że się nikogo nie skrzywdziło.
  • Najwyższą formą odzwierciedlenia rzeczywistości jest świadomość człowieka. Jest ona odbiciem rzeczywistości, nie jest jednak jej bierną kopią, lecz aktywnym procesem osiągania coraz dokładniejszego jej poznania.
  • Nasza świadomość musi coś zakładać, sięgając do zapisanej gdzieś głęboko przeszłości, do mitu, do jakiejkolwiek utopii czy wiary.
    • Autor: Andrzej Leder, Wolność i obłąkanie, „Charaktery”, 2/2002, s. 63.
    • Zobacz też: mit
  • Nic tak nie pomniejsza człowieka i nie spycha w dół, jak świadomość, że nie jest kochany.
  • Nie ma odwagi i nie ma lęku. Jest tylko świadomość i nieświadomość. Świadomość to lęk, nieświadomość to odwaga.
  • Problem ze świadomością polega na tym, że twoja przeszłość zawsze żyje gdzieś w tobie. Jeśli zapędzisz psa do kąta i przestraszysz go, to wyjdzie z niego wilk i cię pogryzie.
  • Świadomość jest jak wiatr, o którym można powiedzieć, iż wieje, ale nie ma sensu pytać, gdzie jest wiatr, kiedy nie wieje.
  • Świadomość jest rodzajem interfejsu lub systemu operacyjnego, który niepoznawalną strukturę rzeczywistości prezentuje za pomocą zrozumiałych dla użytkownika symboli myśli i wrażeń.
  • Świadomość to przypadkowy dar albo ślepy proces.
  • Świadomość [śmierci] to trucizna, to środek toksyczny dla osobnika, który stosuje go na samym sobie. Świadomość to światło, bijące na zewnątrz, świadomość oświetla nam drogę, abyśmy się nie potknęli. Świadomość to płonące reflektory pędzącego parowozu. Jeśli spróbujemy zwrócić je światłem do wnętrza, nastąpi katastrofa.
  • Świadomość wyłania się z mroków, żyje z nich, karmi się nimi, i w końcu sama rodzi je na nowo, jeszcze gęstsze niż były, przez same pytania, które stawia, mocą swojej jasności i za jej przyczyną.
  • Tam, gdzie jest wiara, jest i świadomość świętości.
  • To miłość każe mi pamiętać, że tylko miłość czyni mnie świadomym.
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Świadomość&oldid=586213”