Poród (również rozwiązanie, narodziny) – naturalne zakończenie ciąży.

  • Boże! Rachunki, rachunki i rachunki. Człowiek się rodzi, płaci rachunki i umiera.
    • Postać: Czarna Żmija. Odcinek pt. Zbóje i zabóje (ang. Amy and Amiability)
    • Zobacz też: Czarna Żmija i rachunek
  • Do niewiasty powiedział: „Obarczę cię niezmiernie wielkim trudem twej brzemienności, w bólu będziesz rodziła dzieci, ku twemu mężowi będziesz kierowała swe pragnienia, on zaś będzie panował nad tobą”.
  • Mchy mówiły: „Ach, cóż za złocistość?
    Chyba będzie jaka uroczystość”.
    Dzięcioł z dębem rozmawiał znacząco,
    że się cudo zdarzyło na łące.
  • Na urodziny dziecka
    świat nigdy nie jest gotowy.

    Jeszcze nasze okręty nie wróciły z Winlandii.
    Jeszcze przed nami przełęcz św. Gotharda.
    • Autor: Wisława Szymborska, Rozpoczęta opowieść, z antologii poetów krakowskich piszących dla dzieci pt. Dlaczego zając?, Wydawnictwo Zielona Sowa, Kraków 2006
  • Rozpadnę się i wracam.
    • Opis: o porodzie.
    • Źródło: 39 i pół, odcinek 19.
  • W wierszu Poród – dzieje się zawiązanie pępowiny między człowiekiem i światem, przyrodą najdalszą i najbliższą. W Porodzie krople wody przemieniają się z wolna w kształt rąk, włosów, twarzy. Jestem w środku dziejącego się cudu, by wydać ból i następną ludzką wrażliwość na urodę świata.