Poród

Poród (również rozwiązanie, narodziny) – naturalne zakończenie ciąży.

• Boże! Rachunki, rachunki i rachunki. Człowiek się rodzi, płaci rachunki i umiera.
  • Postać: Czarna Żmija. Odcinek pt. Zbóje i zabóje (ang. Amy and Amiability)
  • Zobacz też: Czarna Żmija i rachunek

• Do niewiasty powiedział: „Obarczę cię niezmiernie wielkim trudem twej brzemienności, w bólu będziesz rodziła dzieci, ku twemu mężowi będziesz kierowała swe pragnienia, on zaś będzie panował nad tobą”.
  • Opis: Boża zapowiedź konsekwencji pierwszego grzechu w ogrodzie Eden.
  • Źródło: Biblia Tysiąclecia, Księga Rodzaju 3, 16

• Jeżeli Kościół broni prawa do życia nie narodzonych, to dlatego że pochyla się ze szczególną miłością i troską nad każdą kobietą, która ma rodzić.
  • Autor: Jan Paweł II
  • Opis: 4 czerwca 1997.
  • Źródło: Homilia Jana Pawła II w Sanktuarium św. Józefa w Kaliszu, swietyjozef.kalisz.pl
  • Zobacz też: kobieta, Kościół katolicki, życie, miłość

• Mchy mówiły: „Ach, cóż za złocistość?
  Chyba będzie jaka uroczystość”.
  Dzięcioł z dębem rozmawiał znacząco,
  że się cudo zdarzyło na łące.
  • Autor: Konstanty Ildefons Gałczyński, Narodziny dzieciątka, 1930

• Na urodziny dziecka
  świat nigdy nie jest gotowy.
  
  Jeszcze nasze okręty nie wróciły z Winlandii.
  Jeszcze przed nami przełęcz św. Gotharda.
  • Autor: Wisława Szymborska, Rozpoczęta opowieść, z antologii poetów krakowskich piszących dla dzieci pt. Dlaczego zając?, Wydawnictwo Zielona Sowa, Kraków 2006

• Rozpadnę się i wracam.
  • Opis: o porodzie.
  • Źródło: 39 i pół, odcinek 19.

• W wierszu Poród – dzieje się zawiązanie pępowiny między człowiekiem i światem, przyrodą najdalszą i najbliższą. W Porodzie krople wody przemieniają się z wolna w kształt rąk, włosów, twarzy. Jestem w środku dziejącego się cudu, by wydać ból i następną ludzką wrażliwość na urodę świata.
  • Autor: Teresa Ferenc, Poezje wybrane, wydawnictwo Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1980, ISBN 8320532183, s. 6.
  • Zobacz też: człowiek, świat, twarz, ból, wrażliwość