Gdybyś mnie teraz zobaczył
Gdybyś mnie teraz zobaczył (ang. If You Could See Me Now) – trzecia po PS Kocham cię oraz Na końcu tęczy powieść irlandzkiej pisarki Cecelii Ahern; tłumaczenie – Joanna Grabarek.
- Co więcej możemy dostać niż życie? Czego więcej możesz pragnąć niż życia? To dar. Życie jest wszystkim, a człowiek nie żyje pełnią życia, jeżeli nie wierzy.
- Źródło: rozdział 14
- Zobacz też: życie
- Fantazjowanie i marzenie może złamać człowiekowi serce.
- Jeżeli zranione serce wydaje jakikolwiek odgłos, pozostaje zamknięty w jego wnętrzu
- Źródło: rozdział 32
- Zobacz też: serce
- Każdy błysk w jego błękitnych oczach wywoływał u niej gęsią skórkę. Jego spojrzenie hipnotyzowało, a ton głosu był niczym ulubiona piosenka, którą chciała nagrać na płytę i odtwarzać bez końca.
- Źródło: rozdział 14
- Zobacz też: głos, oczy, spojrzenie
- Kiedy się pojawiał, chciała, żeby czas zwolnił, a gdy odchodził, czuła, że nie może się doczekać następnego razu.
- Źródło: rozdział 22
- Zobacz też: czas
- Kiedy upuści się na podłogę szklankę lub talerz, roztrzaskuje się on z głośnym hukiem. Kiedy ktoś wybija szybę, tłucze szkiełko w ramce fotografii albo łamie nogę stołu, wszystko to generuje jakiś dźwięk. Złamane serce rozpada się na tysiąc kawałków w kompletnej ciszy. Zdawałoby się, że skoro jest tak bardzo ważne, powinno wydawać najgłośniejszy dźwięk na świecie, coś w rodzaju gongu lub uderzenia dzwonu. Ono jednak milczy i czasem człowiek niemal zaczyna marzyć o tym, żeby wydało jakiś odgłos, który odwróciłby uwagę od bólu.
- Źródło: rozdział 32
- Zobacz też: dźwięk
- Krzyczy i płacze, ale nikt poza tobą go nie słyszy. Wyje tak głośno, że aż dzwoni ci w uszach i pęka ci głowa, ryczy niczym niedźwiedzica, której odebrano małe. Takie właśnie jest zranione serce – niczym oszalała z rozpaczy, przerażona wielka bestia, wyjąca z bólu w więzieniu swoich własnych emocji. Tak to już jest z miłością – nikt nie może się przed nią uchronić.
- Ludzie poruszają się w przeróżnych kierunkach. To, że pochodzimy z tego samego punktu, jest nieporozumieniem. Podróżowanie w różnych kierunkach leży w naturze każdego stworzenia.
- Źródło: rozdział 29
- Zobacz też: podróż
- (…) miłość jest jednym z tych uczuć, których nie można kontrolować.
- Źródło: rozdział 2
- Zobacz też: uczucie
- Miłość obudziła w moim ciele zmysły, o których nie miałem pojęcia, że w ogóle istnieją.
- Źródło: rozdział 26
- Zobacz też: ciało
- Nie byłem samotny. Miałem wrażenie, jakby ktoś dał mi skrzydła
- Nigdy nie rozmawiała z Ivanem o swoich obawach. Dlaczego? Ponieważ kiedy byli razem, wszystkie obawy znikały jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Ivan przychodził, brał ją za rękę i prowadził ku kolejnemu, ekscytującemu etapowi jej życia. Chociaż czasami podążała za nim z oporami, często pełna niepokoju, w jego obecności czuła się bardzo pewnie i bezpiecznie.
- Źródło: rozdział 31
- Zobacz też: obawa
- Siedzę tu każdego poranka i marzę o wylaniu mojej kawy na wszystkie ulice, żeby wreszcie się obudziły.
- Tak to się kończy, kiedy dzielisz się z kimś swoim sercem – ta osoba zagnieżdża się w twoich myślach i powoli anektuje je wyłącznie dla siebie.
- Źródło: rozdział 26
- Zobacz też: myśli
- (…) w każdej pozornie brzydkiej rzeczy jest coś pięknego.
- W przeciwieństwie do reszty jej życia, w swoim domu decydowała, kto ją odwiedzi i jak długo potrwa jego wizyta. Zupełnie inaczej niż w jej sercu, które pozwalało ludziom wtargnąć bez pozwolenia, rozpanoszyć się w nim, a potem odejść, gdy pragnęła, aby pozostali dłużej.
- Źródło: rozdział 4
- Zobacz też: wizyta
- W życiu pełnym skomplikowanych, nieprzewidywalnych ludzi potrzebuję stabilności.
- Źródło: rozdział 32
- Zobacz też: ludzie
- Wyszła, trzaskając drzwiami, pozostawiając Elizabeth stojącą samotnie na środku gabinetu i przyglądającą się, jak skrawek czarnego jedwabiu opada na biały dywan. Elizabeth wiedziała, jak to jest, upadać.
- Z wysokiego muru oddzielającego posesję Elizabeth i jej sąsiadów zeskoczył kot. (…) Elizabeth zazdrościła mu tego, że mógł przychodzić i odchodzić, kiedy zapragnął, bez żadnych zobowiązań wobec nikogo, nawet najbliższych, którzy go kochali i opiekowali się nim.
- Źródło: rozdział 13
- Zobacz też: kot
- Zranione serce boli niczym świeża rana, którą ktoś polał morską wodą, ale złamane – milknie. To tylko ty krzyczysz w duszy, ale nikt cię nie słyszy.
- Życie jest rodzajem obrazu. Bardzo dziwnego, abstrakcyjnego obrazu. Można spojrzeć na niego, zobaczyć jedynie chaos i resztę życia spędzić w przekonaniu, że jest właśnie takie. Jeżeli jednak uważnie się przyjrzycie temu obrazowi, skoncentrujecie się i uruchomicie wyobraźnię, życie może stać się czymś więcej.
- Źródło: rozdział 12
- Zobacz też: obraz
- Życie składa się ze spotkań i rozstań. Ludzie pojawiają się w twoim życiu każdego dnia, witasz się z nimi, potem żegnasz. Niektórzy zostają kilka minut, inni kilka miesięcy, może rok, a czasem całe życie. Niezależnie od tego, kto to jest, spotykacie się, a potem rozstajecie.
- Źródło: rozdział 39
- Zobacz też: spotkanie