Cecelia Ahern

Cecelia Ahern (ur. 1981) – irlandzka pisarka.

Dziękuję za wspomnienia (2008)

(ang. Thanks for the Memories, tłum. Joanna Grabarek)

Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Dziękuję za wspomnienia.

Codzienne, zwykłe rzeczy trzymają nas przy życiu. Jakże niezwykła jest zwyczajność. To narzędzie, które pomaga nam iść przez życie, matryca normalności.
- Źródło: rozdział 32

Miłość i wojna są zbudowane na tych samych fundamentach.
- Źródło: rozdział 26
- Zobacz też: miłość

Wszyscy – i wszystko – mają swoje demony, swoje przyciski autodestrukcji.
- Źródło: rozdział 24

Gdybyś mnie teraz zobaczył (2005)

(ang. If You Could See Me Now, tłum. Joanna Grabarek)

Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Gdybyś mnie teraz zobaczył.

Jeżeli zranione serce wydaje jakikolwiek odgłos, pozostaje zamknięty w jego wnętrzu
- Źródło: rozdział 32
- Zobacz też: serce

Każdy błysk w jego błękitnych oczach wywoływał u niej gęsią skórkę. Jego spojrzenie hipnotyzowało, a ton głosu był niczym ulubiona piosenka, którą chciała nagrać na płytę i odtwarzać bez końca.
- Źródło: rozdział 14
- Zobacz też: głos, oczy, spojrzenie

Kiedy się pojawiał, chciała, żeby czas zwolnił, a gdy odchodził, czuła, że nie może się doczekać następnego razu.
- Źródło: rozdział 22
- Zobacz też: czas

Kraina zwana Tutaj (2006)

(ang. A Place Called Here, tłum. Joanna Grabarek)

Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle Kraina zwana Tutaj.

Jedyną rzeczą bardziej przygnębiającą od niemożności odnalezienia kogoś jest bycie nieodnalezionym.
- Źródło: rozdział 15

Ludzie nie zapominają celowo, chociaż zawsze są rzeczy, które wszyscy chcielibyśmy zapomnieć.
- Źródło: rozdział 16
- Zobacz też: rzecz

Powiadają, że aby ocalić swoje dziecko, matka potrafi znaleźć w sobie tyle siły, że jest zdolna unieść do góry samochód.
- Źródło: rozdział 40
- Zobacz też: dziecko, matka, samochód

Na końcu tęczy

Uwaga: W dalszej części znajdują się słowa powszechnie uznawane za wulgarne!

Mam gównianą pracę za gównianą płacę i gówniane mieszkanie za gówniany czynsz. Nie mam czasu na gówniany seks z gównianym facetem.

Mozolnie sunę przez życie, z dnia na dzień akceptując to, co mnie spotyka po drodze.

Myślę, że życie lubi nas od czasu do czasu wypróbowywać: czujesz, że się staczasz, coraz szybciej, a kiedy Ci się wydaje, że już dłużej tego nie wytrzymasz, nagle się poprawia.

Pozostawiłam więc moją cudowną, inteligentną rodzinę, zanurzyłam się w ciepłej kąpieli i zaczęłam rozważać samobójstwo przez utopienie. Potem jednak przypomniałam sobie o resztkach ciasta czekoladowego w lodówce i wynurzyłam się, nabierając powietrza w płuca. Dla niektórych rzeczy warto żyć.

Teraz już wiem na pewno, że tam, na końcu tęczy, czeka na mnie spełnienie marzeń.

W życiu nie ma nic pewnego, ale jedno wiem – trzeba ponosić konsekwencje swoich czynów, przyjąć odpowiedzialność za swoje uczynki.

Znowu znalazłam się w punkcie, gdy nie wiem, dokąd zdążam. Wygląda na to, że co kilka lat burzę całe swoje życie i zaczynam je budować od nowa. Nieważne, co zrobię, i jak bardzo się staram, bo i tak nie osiągnę wyżyn błogostanu, prosperity i bezpieczeństwa, jak wielu innych ludzi. Nie mówię o zostaniu milionerką, życiu długo i szczęśliwie. Chodzi mi tylko o to, aby wreszcie móc się zatrzymać, przestać robić to, co robię, rozejrzeć się dookoła, odetchnąć z ulgą i pomyśleć, że wreszcie dotarłam tam, dokąd chciałam.

Życie jest zabawne, prawda? Kiedy już myślisz, że wszystko sobie poukładałeś, kiedy zaczynasz snuć plany i cieszyć się tym, że nareszcie wiesz, w którym kierunku zmierzasz, ścieżki stają się kręte, drogowskazy znikają, wiatr zaczyna wiać we wszystkie strony świata, północ staje się południem, wschód zachodem i kompletnie się gubisz. Tak łatwo jest się zgubić.

Podarunek (2008)

(ang. Gift; tłum. Dominika Lewandowska)

Bycie najlepszym jest takie samo jak bycie średnim to jest takie samo jak bycie najgorszym. To wszystko tylko stany bytu. Liczy się to, jak dana osoba czuje się w swoim stanie i czemu się w nim znajduje.

Była piękna. Czuł się tak, jakby przez całe życie mówiono mu, że niebo jest niebieskie, a teraz pierwszy raz podniósł wzrok i zobaczył to na własne oczy. Czemu nie patrzył na nie codziennie?

Czasami trzeba rozwiązać pewne sprawy, żeby dotrzeć do sedna.

Dobry uczynek to triumf duszy.

Gdyby cuda można było przekształcić na równania chemiczne, wszyscy by w nie wierzyli. To przykre.

I to właśnie czyni nas tak cennym, czyż nie? Cenniejszym niż pieniądze, niż cokolwiek innego. Nie można zarobić więcej czasu. Godziny, dnia, miesiąca, które minęły, nie można nigdy odzyskać.

Istnieje wiele różnych pobudek, ale tylko jedna ma znaczenie.

Jak się nie ma, co się lubi, to się lubi, co się ma. Czy to znaczy, że jak się ma co się lubi, to się nie lubi, czego się nie ma?

Kiedy umierasz, to problem wszystkich, tylko nie twój.

Lekcja dla jednego człowieka, to dla drugiego historia, ale często historia jednego człowieka dla drugiego może okazać się lekcją.

Ludzie opowiadają historie, a od słuchaczy zależy, czy uwierzą. To nie jest zadanie opowiadającego.

Ludzie, którzy wiecznie oglądają się za siebie, często na coś wpadają.

Nie wiedział, że nie może sam zdecydować kiedy będzie gotowy do nauki, że to życie da mu nauczkę, kiedy będzie na to gotowe. Nie wiedział, że nie może wcisnąć guzika i nagle wszystko zrozumieć – że to w nim jest guzik, który zostanie naciśnięty,

Nie ma nic złego w tym, że jest się zajętym, póki nie jest się nieobecnym.

Prawdę mówiąc, nikt nigdy nie powinien brać nikogo poważnie, nie da się kontrolować niczego poza obrębem tego – ręce Gabe’a zatoczyły krąg wokół ciała. – Póki nie zapanuje się nad tym, nikogo nie można traktować poważnie

Ścieżka wydaje się znacznie prostsza, kiedy przestajemy oglądać się na to, co robią inni, i zamiast tego skupiamy się na sobie.

Wyczekiwanie było większą frajdą, niż sama chwila, na którą się czeka.

Życie było niekończącą się drabiną, która znika gdzieś w chmurach, chwieje się niebezpiecznie i w każdej chwili może się przewrócić, pociągając go ze sobą.

Życie nie polega jedynie na grach, polega na życiu.

PS Kocham cię

Poniżej znajdują się wybrane cytaty, więcej znajdziesz w osobnym haśle PS Kocham cię (powieść).

Czy ludzie naprawdę chcą wiedzieć, jak się czujesz, kiedy mówią: „Jak się masz?” A może tylko próbują być uprzejmi?

Pocałunek powinien być jak koniec dotychczasowego życia.

Wszak otrzymała cudowny dar: życie. Czasami jest ono w okrutny sposób odbierane zbyt szybko, ale liczyło się to, co się z nim uczyniło, a nie jak długo trwało.