Kraina zwana Tutaj

Kraina zwana Tutaj (ang. A Place Called Here) – powieść irlandzkiej pisarki Cecelii Ahern. Tłumaczenie – Joanna Grabarek.

• Czasem to wszystko, czego ludzie potrzebują. Wiedzy.
  • Źródło: rozdział 52
  • Zobacz też: wiedza

• Granica między miłością a nienawiścią jest bardzo krucha. Miłość uwalnia duszę, ale oddech wolności mo­że okazać się trucizną.
  • Źródło: rozdział 34
  • Zobacz też: miłość, nienawiść

• Im więcej osób cię kocha, tym więcej traci wspomnienia o tobie.
  • Źródło: rozdział 16
  • Zobacz też: wspomnienie

• Ja w każdej złej rzeczy widzę dobro, a w każdej dobrej – zło, chociaż niekoniecznie w chwili, gdy go doświadczam. Ludzie są uosobieniem życia, a w życiu zawsze panuje równowaga. Życie i śmierć, mężczyzna i kobieta, dobro i zło, piękno i brzydota, zwycięstwo i przegrana, miłość i nienawiść. Zgubione i znalezione.
  • Źródło: rozdział 40
  • Zobacz też: dobro, zło

• Jedyną rzeczą bardziej przygnębiającą od niemożności odnalezienia kogoś jest bycie nieodnalezionym.
  • Źródło: rozdział 15

• Ludzie nie zapominają celowo, chociaż zawsze są rzeczy, które wszyscy chcielibyśmy zapomnieć.
  • Źródło: rozdział 16
  • Zobacz też: rzecz

• Nie można bez końca trzymać się róż­nych rzeczy, bez względu na to, jak bardzo człowiek jest do nich przywiązany.
  • Źródło: rozdział 16

• Niemożność odnalezienia czegoś jest jak nagłe zapomnienie słów ulubionej piosenki, którą znało się na pamięć. (…) Albo jak zapomnienie imienia kogoś, kogo bardzo dobrze się zna i widuje codziennie. Albo nazwy grupy muzycznej, która śpiewała jakiś bardzo znany przebój. Jest to wrażenie tak denerwujące, że nie daje spokoju, ponieważ człowiek wie, że jest jakaś odpowiedź na jego pytanie, ale nikt jej nie zna. Męczy go to i męczy, aż wreszcie czuje, że nie zazna spokoju, dopóki nie znajdzie rozwiązania.
  • Źródło: rozdział 10

• (…) po jakimś czasie ból... nie tyle znika, ile w pewien sposób sublimuje tak, że otacza mnie, zawieszony w powietrzu, gotowy do opadnięcia na mnie niczym deszcz, w najmniej spodziewanym momencie. Kiedy ból przemija, pojawia się gniew, a po nim samotność. To nieskończony cykl emocji, jedna zastępowana drugą.
  • Źródło: rozdział 36
  • Zobacz też: ból

• Powiadają, że aby ocalić swoje dziecko, matka potrafi znaleźć w sobie tyle siły, że jest zdolna unieść do góry samochód.
  • Źródło: rozdział 40
  • Zobacz też: dziecko, matka, samochód

• Serce można złamać w każdym wieku.
  • Źródło: rozdział 39

• W najgorszych chwilach życia można zrobić dwie rzeczy: 1) załamać się, stracić nadzieję i zrezygnować z walki, rzucając się na ziemię i waląc w nią pięściami ze złości lub 2) śmiać się.
  • Źródło: rozdział 35
  • Zobacz też: nadzieja, śmiech

• Wszyscy od czasu do czasu się gubimy, czasem z wyboru, czasem na skutek działania sił wyższych. A gdy dowiadujemy się, czego potrzebowała nasza dusza, pojawia się przed nami ścieżka. Czasem ją dostrzegamy, ale wbrew samym sobie idziemy dalej, w nieznane. Gniew, strach lub smutek powstrzymują nas przed powrotem. Czasem wolimy pozostać zagubieni. Wieczni wędrowcy. Czasem tak jest prościej. Czasem sami znajdujemy swoją własną drogę do domu. Tak czy inaczej, zawsze się odnajdujemy.
  • Źródło: rozdział 55

• Wszyscy mamy swoje kryjówki i musimy akceptować dziwactwa u ludzi, których kochamy.
  • Źródło: rozdział 41

• Zapominanie to część procesu znikania.
  • Źródło: rozdział 16

• Zielone oczy kobiety połyskiwały niczym szmaragdy w promieniach słońca przedzierających się przez korony wysokich drzew. Biała sukienka sprawiała, że kolor tęczówek wydawał się bardzo intensywny.
  • Źródło: rozdział 6
  • Zobacz też: oczy