Wikicytaty

Ewa

imię żeńskie

Ewa – imię żeńskie pochodzenia hebrajskiego, oznacza „dająca życie”. Według Biblii pierwsza kobieta, żona Adama, matka wszystkich ludzi.

  • A Ewa jasnowłosa, matka gwiazd i ziemi,
    upaja się ich wonią, schylona nad niemi.
    Kyrje elejson!
    Przez ciebie w proch nicości wracają Twe światy
    o Boże miłosierny, zmiłuj się nad nami!
  • Diabeł Ewę po włosku zwodził,
    Ewa Adama po czesku,
    Bóg ich po niemiecku gromił,
    anioł zaś po węgiersku z raju wygnał.
    • Opis: przysłowie
    • Źródło: Oskar Kolberg, Lud. Jego zwyczaje, sposób życia, mowa, podania, przysłowia, obrzędy, gusła, zabawy, pieśni, muzyka i tańce, tom 8, druk. Jana Jaworskiego, 1875, s. 276.
    • Zobacz też: diabeł
  • Lecz co mówię? Ach! Ewo! Nie daj słowom wiary:
    Bo jeśli na mnie zwrócisz oczu twych wejrzenie,
    Wiem, że znowu upadnę, choćby sroższe kary
    Miały nieba na nasze zesłać pokolenie.
  • Moi przeciwnicy mają mi za złe, że zadaję się z kobietami. To prawda, nie ukrywam, że tak jest. Czy chcą, abym zadawał się z mężczyznami?
  • Od grzechu zaczął się świat.
    A że Pan Bóg ją stworzył, a szatan opętał,
    Jest więc odtąd na wieki: i grzeszna, i święta,
    Zdradliwa i wierna, i dobra, i zła,
    I gołąb, i żmija, i piołun, i miód,
    I anioł, i demon, i upiór, i cud,
    I szczyt nad chmurami, i przepaść bez dna,
    Początek i koniec – kobieta, aha!
    • Autor: Julian Tuwim, Jarmark rymów w: Dzieła, zebr. Juliusz W. Gomulicki, wyd. Czytelnik, s. 513.
    • Zobacz też: grzech
  • To nie ja byłam Ewą
    To nie ja skradłam niebo (…)
    To nie ja pragnę zła, nie ja…
  • Wiesz ich początek? – Między edeńskimi drzewy,
    Kiedy nasz ojciec pierwszy raz westchnął do Ewy,
    Ziemia to pierworodne miłości westchnienie
    Złowiła i w kosztowne zawarła kamienie.

Zobacz też:

Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Ewa&oldid=569704”