Duch
pojęcie filozoficzne i religijne
Duch – w filozofii i religii: niematerialna siła rozumna, umysł, osnowa bytu, podmiot historii, samoświadoma idea, emanacja absolutu; też: zjawa, widmo.
- Diabeł i inne złe duchy zostały przez Boga stworzone jako dobre z natury, ale same siebie zrobiły złymi.
- Autor: anonim
- Źródło: teksty IV Soboru Laterańskiego
Duch
- Ostatecznie ciało zawsze musi być uległe duchowi. Istnieje duch bez ciała, ale nie sposób, by istniało ciało bez ducha. Wynika z tego, że ciało oderwane od ducha przestaje być ciałem. Powstaje pytanie, jakiemu duchowi ciało jest uległe. Może to być duch tego świata albo też Duch Święty. Ciało uległe Duchowi Świętemu, będące jego mieszkaniem, jest autentycznie wolne.
- Autor: Antoni Jozafat Nowak, Osoba konsekrowana, Lublin 2006, s. 492.
- Sam uczę się i przekazuję tę naukę:
być coraz mniej materią – coraz bardziej duchem.
- U pierwotnych ludzi dech i duch na jedno wychodzi, a dmuchanie w kogoś uchodzi za sposób dobry do udzielania mu pewnych myśli własnych. W podaniu żydowskim Bóg tchnął ducha w Adama.
- Autor: Władysław Witwicki, Psychologia, t. 1, PWN, Warszawa 1962, s. 337.
- Zobacz też: natchnienie
Zobacz też:
