Antygona

tragedia Sofoklesa

Antygona (gr. Σοφοκλῆς Ἀντιγόνη) – tragedia Sofoklesa.

  • A dłużej mi zmarłym
    Miłą być trzeba niż ziemi mieszkańcom,
    Bo tam zostanę na wieki; tymczasem
    Ty tu znieważaj święte prawa bogów.
Antygona
  • Bo ten, kto sądzi, iż sam posiadł mądrość, język i rozum, innym niedosięgłe bliżej poznany – okaże się pusty.
  • Kogo Bóg chce zgubić, wpierw mu rozum odbiera.
  • Nie ma zaś większej klęski od nierządu:
    On gubi miasta, on domy rozburza,
    On wśród szeregów roznieca ucieczkę.
    • Postać: Kreon
    • Źródło: epojsodion III, tłum. Kazimierz Morawski
  • Nieszczęściem dowiódł, że wśród ludzi tłumu największe klęski płyną z nierozumu.
  • O nic nie błagaj, bo próżne marzenia, by człowiek uszedł swego przeznaczenia.
    • Postać: Przodownik chóru
    • Źródło: exodos
    • Zobacz też: przeznaczenie
  • Siła jest dziwów, lecz nad wszystkie sięga
    Dziwy człowieka potęga.
    Bo on prze śmiało poza sine morze,
    Gdy toń się wzdyma i kłębi,
    I z roku na rok swym lemieszem orze
    Matkę ziemicę do głębi
    • Postać: Chór
    • Źródło: stasimon I, tłum. Kazimierz Morawski.
  • Tak, wiem, że się spodobam tym, których kochać powinnam bardziej.

Sofokles

edytuj
  • Słowami świadczyć miłość – to nie miłość.
    • Opis: do Ismeny.
    • Źródło: epejsodion II
    • Zobacz też: miłość
  • Współkochać przyszłam, nie współnienawidzić.
    • Opis: do Kreona.
    • Źródło: epejsodion II

O Antygonie

edytuj
  • Klęska i śmierć protagonisty wydawała się zawsze w tragediach nieunikniona. Antygona jest chyba jedynym wyjątkiem albo przynajmniej jedynym, jaki znam.
    • Autor: Jan Kott
    • Źródło: Zjadanie bogów. Szkice o tragedii greckiej (1986)
  • Ofiary budzą nienawiść. Antygona nie przeżyła nienawiści.
    • Autor: Jan Kott
    • Źródło: Zjadanie bogów. Szkice o tragedii greckiej (1986)

Zobacz też

edytuj