Andrzej Żuławski

polski reżyser filmowy

Andrzej Żuławski (1940–2016) – polski reżyser filmowy, pisarz, scenarzysta, aktor. Ojciec Xawerego.

Andrzej Żuławski
  • Często mnie pytają młodzi ludzie, jak to się dzieje, że człowiek staje się reżyserem filmowym i co to jest? Ja odpowiadam: reżyser filmowy to jest ktoś, kto musi okłamać absolutnie wszystkich dookoła prócz samego siebie. Jak zacznie siebie okłamywać, to jest koniec.
    • Źródło: artykuł Zdzisława Pietrasika, „Polityka” nr 3, 2008
  • Ja nie usiłuję robić filmów po to, aby epatować jakąkolwiek formą. Nie chcę epatować tym, co uważałbym za brzydotę estetyczną, etyczną czy moralną. Jeśli są w tych filmach rzeczy trudne i brutalne, czy też filmy te pokazują świat nie zawsze urodziwy i od słonecznej strony, to wszystko po to, żeby przejść przez tunel i dostać się do jakiegoś światła. Jest w tym cel, jest metoda. (…) Celem filmu jest rozruszanie publiki, która przychodzi. Ale rozruszanie uczuciowe, myślowe, nerwowe, zmysłowe pod każdym względem.
    • Źródło: artykuł Piotra Wojciechowskiego, „Kino” nr 10, 2008
  • Ja zarówno w Ameryce, jak i w Paryżu nigdy nie byłem w środowiskach tak zwanych emigranckich. Wystrzegam się tego jak ognia. Bo to są ludzie, którzy koniecznie chcą robić kariery, więc mnie nie bardzo interesują, albo tacy, którzy utracili wszystko, wyjeżdżając z Polski i zrzędzą. W obu przypadkach mi to nie leży.
    • Źródło: Ostatnie Słowo. Z Andrzejem Żuławskim rozmawia Renata Kim. Warszawa 2011.
    • Zobacz też: emigracja
  • Mogę aprobować tylko to, co rozumiem.
    • Źródło: Ostatnie Słowo. Z Andrzejem Żuławskim rozmawia Renata Kim. Warszawa 2011.
  • Dla mnie kino jest okiem, które patrzy, a nie myślą, którą wyraża
  • Uważam, że kino musi niepokoić ludzi. Jest to więc pragnienie odnalezienia prawdy o moich postaciach, ale nie w czynnościach codziennych, w psychologii pospolitego zakotwiczenia w życiu. Chodzi o spojrzenie bardziej od wewnątrz.
  • Zauważyłem dzisiaj, że wkraczam w wiek, w którym zaczyna popłacać wieloletni wysiłek bycia sobą.
    • Opis: Z listu do ojca z dn. 18 lipca 1985 r.
    • Źródło: "Andrzej Żuławski. Listy do domu"., Warszawa 1996.
  • Życie jest ciągiem przypadków zwanych koniecznościami i trudno określić, który z niech był najważniejszy.
    • Źródło: „Zwierciadło” nr 5/1939, maj 2008
    • Zobacz też: przypadek

O Andrzeju Żuławskim

edytuj
  • W filmach Żuławskiego natura nie znosi próżni, tak samo jak na barokowych fasadach hiszpańskich kościołów i pałaców, przepełnionych nadmiarem pokrętnych i zawiłych ozdób.
    • Autor: Oskar Sobański, „Film” nr 11, 1987
  • Żuławski kręcił filmy we Francji, w Polsce, a także w Hollywood. (…) We wszystkich filmach Żuławskiego powraca wątek miłości szalonej, lecz niemożliwej. Zawsze też miłość ma związek ze sztuką czy muzyką.
  • Żuławski wykreował świat w którym panuje jarmarczna apokalipsa. Świat w stanie widowiskowego, malowniczego rozkładu, dekadenckiego łamania wszelkich norm etycznych, świat zaczadzony złem.
    • Autor: Tomasz Jopkiewicz, „Film” nr 23, 1991