A lasy wiecznie śpiewają

A lasy wiecznie śpiewają (norw. Og bakom synger skogene) – powieść Trygve Gulbranssena z 1933 roku; tłum. Henryk Goldmann.

• Być może zadaniem człowieka na ziemi jest przebijać się cierpliwie przez wszystkie niezrozumiałe sprawy i nigdy nie zwątpić. W taki sposób każdy osiągnie stopień dojrzałości odpowiadający jego siłom i zdolnościom, a osiągnięta dojrzałość jest rezultatem życia każdego człowieka. Jeden zachodzi daleko, drugi nie, ale istotą rzeczy jest to, czy każdy zrobił w tym względzie wszystko, co było w jego mocy.
  • Zobacz też: człowiek

Trygve Gulbranssen

• Cokolwiek człowieka spotyka – powinien zawsze się podnieść i dążyć naprzód, wciąż naprzód, przez całe życie.

• Dobro za zło niełatwo przyjmować…
  • Zobacz też: dobro, zło

• Dobrzy ludzie posiadają moc. Nie tylko w życiu, nie, nawet i po śmierci.

• Kto raz stał się samotny, będzie nim do końca życia.
  • Zobacz też: samotność

• Najwyższym obowiązkiem jest miłosierdzie.
  • Postać: Dorota
  • Zobacz też: miłosierdzie

• Od pieniędzy serce się staje twarde.
  • Postać: Dorota
  • Zobacz też: pieniądze, serce

• Pieniądz wiele żąda od swego właściciela – zabierze mu nawet duszę, jeśli nie będzie na siebie uważał.
  • Zobacz też: dusza

• Pieniądz rządzi światem, tak biednymi, którym go brak, jak i bogatymi, którzy są jego niewolnikami.
  • Zobacz też: biedak, bogacz, niewolnik

• Po twoich słowach nie mam teraz nigdzie swego miejsca na świecie…

• Sprawiedliwy człowiek nie może uchylać się od swoich obowiązków.
  • Postać: Dag
  • Zobacz też: sprawiedliwość

• Za pieniądze można kupić wszystko: ludzi, duszę (…), ale nie można kupić za nie szczerych i uczciwych słów. Szczerość ucieka przed pieniędzmi.
  • Postać: kapitan Klinge

Zobacz też:

• las