Ryszard Stemplowski

Ryszard Stemplowski (ur. 1939) – profesor nauk humanistycznych, prawnik, historyk, nauczyciel akademicki, dyplomata, w latach 1990–1993 szef Kancelarii Sejmu, w latach 1994–1999 ambasador Rzeczypospolitej Polskiej w Wielkiej Brytanii.

• Jeśli jednak premier Órban chce rządzić na podstawie mandatu większości, lecz jednocześnie nie chce demokratycznego państwa praworządnego, to dlaczego miałby tolerować działanie na Węgrzech wydawcy takich książek, jak Central European University? Ci uczeni nie zostali wszak obdarzeni łaskawym pozwoleniem pana premiera na ujawnienie takich analiz jego miłościwego panowania! Ale historyk nie rozpacza: premierzy przemijają, narody zostają i przeistaczają się w swej polityczności.
  • Źródło: O państwie mafijnym. Recenzja książki pod redakcją Bálinta Magyara, Júlii Vásárhelyi, Twenty-Five Sides of a Post-Communist Mafia State, przeł. Bálint Bethelenfalvy, Steven Nelson, Kata Paulin, Ágnes Simon, Anna Szemere, Robert Young, Frank T, Zsigó, Budapest: Central European University in Association with Noran Libro, 2017, „Studia Socjologiczno-Polityczne. Seria Nowa”, 6, 2017, 1, s. 118.
  • Zobacz też: Viktor Orbán

• Tłumacz należy do grupy pośredników kulturowych. To doniosła rola społeczna. I szczególnego rodzaju składnik tożsamości. Kto „tłumaczy”, ten nie tylko „przekłada”, ale i wyjaśnia – tzn. tłumaczy coś czytelnikowi. Tłumacz uczestniczy w zapośredniczaniu wiedzy o człowieku w stosunkach między ludźmi o odmiennych językach ojczystych, powiększa gęstość ponadnarodowej komunikacji społecznej. Chociaż bowiem „ile języków znasz, tyle razy człowiekiem jesteś”, to za każdym razem człowiekiem innym.
  • Źródło: Posłowie po słowach o kształtowaniu tożsamości, w: Włodzimierz Herman, Mój dybuk. W poszukiwaniu tożsamości: drogi, bezdroża, dygresje, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 2017, ISBN 978-83-7383-850-5, s. 294.
  • Zobacz też: tłumacz

• Węgry (jak Polska) przemieszczające się – zwłaszcza dzięki członkostwu w UE – z peryferii do centrum światosystemu to proces dopiero niedawno przyspieszony, a jest przecież procesem wielopokoleniowym. Mowa tu o długim trwaniu. Takie procesy nie przebiegają też liniowo, a sam cel także nie jest statyczny.
  • Źródło: O państwie mafijnym. Recenzja książki pod redakcją Bálinta Magyara, Júlii Vásárhelyi, Twenty-Five Sides of a Post-Communist Mafia State, przeł. Bálint Bethelenfalvy, Steven Nelson, Kata Paulin, Ágnes Simon, Anna Szemere, Robert Young, Frank T, Zsigó, Budapest: Central European University in Association with Noran Libro, 2017, „Studia Socjologiczno-Polityczne. Seria Nowa”, 6, 2017, 1, s. 117.
  • Zobacz też: Węgry, Polska, Unia Europejska

O Ryszardzie Stemplowskim

• Człowiekowi, który potrafił obrazić 200 posłów i wielu urzędników powierzono kierowanie placówką w ważnym dla Polski państwie, bez żadnych obaw, że nie zrazi tym razem zagranicznych partnerów. Okazało się, że interesy partyjne były ważniejsze. Unia Wolności zainteresowana była jego wyjazdem na ambasadora i cel swój osiągnęła. Poparcia udzielił SLD.
  • Autor: Tadeusz Kosobudzki, MSZ od A do Z. Ludzie i sprawy Ministerstwa Spraw Zagranicznych w latach 1990–1995, Warszawa 1997, s. 267.
  • Zobacz też: Unia Wolności, Sojusz Lewicy Demokratycznej, polityka zagraniczna Polski

• R. Stemplowski był szefem kancelarii Sejmu w latach 1990–93. Nie cieszył się dobrą opinią wśród parlamentarzystów. W 1993 r. (…) pod listem domagającym się jego odwołania podpisało się 200 posłów. Zarzucano mu m.in. dyktatorskie zapędy i arogancję. Fatalne opinie o R. Stemplowskim prezentowali urzędnicy instytucji państwowych, którym przyszło z szefem kancelarii Sejmu współpracować.
  • Autor: Tadeusz Kosobudzki, MSZ od A do Z. Ludzie i sprawy Ministerstwa Spraw Zagranicznych w latach 1990–1995, Warszawa 1997, s. 266–267.