Rota (Maria Konopnicka)

wiersz Marii Konopnickiej

Rota (Maria Konopnicka) – opublikowany w 1908 r. wiersz Marii Konopnickiej, a także pieśń hymniczna. Dokładny czas i miejsce powstania Roty pozostają nieznane, choć podejmowano wiele prób ustalenia.

  • Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród.
    Nie damy pogrześć mowy,
    Polski my naród, polski lud,
    Królewski szczep piastowy.
    Nie damy, by nas zniemczył wróg.
    Tak nam dopomóż Bóg!

    Do krwi ostatniej kropli z żył
    Bronić będziemy Ducha,
    Aż się rozpadnie w proch i w pył
    Krzyżacka zawierucha.
    Twierdzą nam będzie każdy próg…
    — Tak nam dopomóż Bóg!
    • Źródło: Maria Konopnicka, Rota w: Poezye wydanie zupełne, krytyczne, tom VII, wyd. Gebethner i Wolff, 1915, s. 10.
Rota w „Gwiazdce Cieszyńskiej”, nr 90 z 7 listopada 1908 r.

O Rocie (Marii Konopnickiej)

edytuj
  • Ksiądz błogosławi i wszystkim udziela ogólnego rozgrzeszenia. Znów stoją. W oczach nie widać ani jednej łzy. Twardo i hardo patrzą przed siebie. Ksiądz intonuje: Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród… Czterysta głosów podchwytuje dalsze słowa: Nie damy pogrześć mowy… Potężnym echem przetacza się wśród ruin i pogorzelisk Rota: Orężny wstanie hufiec nasz. Duch będzie nam hetmanił… Śpiew brzmi jak wyzwanie. Zwyciężeni tak nie śpiewają.
  • Zaczyna się od uczenia na pamięć bardzo słabego wierszyka Konopnickiej pt. Rota: Nie będzie Niemiec pluł nam w twarz. Jest to dość minimalne jako program polityczny, oznacza to bowiem, że każdy inny może nam pluć w twarz, aby nie Niemiec, i że Niemiec też może pluć, aby nie w twarz.