Puszcza

wielki, niezamieszkany obszar porośnięty lasami lub borami

Puszcza – wielki kompleks leśny, odludny obszar, porośnięty nieprzebytymi pralasami lub praborami.

  • Czy widziałeś te sosny
    tak dumnie wyniosłe,
    Świerki niebotyczne
    i dęby porosłe mchem brodatym
    Od podstaw aż hen
    po sklepienie.
    Stare lipy – olbrzymy,
    co są jak marzenie?
Puszcza Białowieska
  • Puszcza jest niczyja, nie moja, ani twoja, ani nasza, jeno boża, święta!
  • Puszcza oto śniła swe dzieje. (…) i echa burz, i skony drzew, i napaści wichrowe i głuche spady wód, i mruk niedźwiedzi, i skowyt lękliwy zwierza, a zarazem żal setki wieków, jęk beznadziei i ukój ponad wszystkim – wiedza początku i końca.
  • Puszcza – to wielka jest natury księga!
    Niema – a mówi kto ją duchem pyta,
    I kto do dziejów i natury sięga,
    Z niej tylko cząstkę tajemnic odczyta.
  • Zasoby ziemi są również grabione z powodu krótkowzrocznego rozumienia gospodarki i działalności handlowej oraz produkcji. Strata puszcz i lasów pociąga za sobą równocześnie stratę gatunków, które mogłyby w przyszłości stanowić zasoby niezwykle ważne nie tylko dla wyżywienia, ale także dla leczenia chorób i wielu usług. Różne gatunki zawierają geny, które mogą być kluczem do zaspokojenia w przyszłości pewnych ludzkich potrzeb lub uregulowania pewnych problemów ekologicznych. Ale nie wystarczy myśleć o różnych gatunkach jedynie jako ewentualnych „zasobach”, które można by eksploatować, zapominając, że mają one wartość samą w sobie. Każdego roku znikają tysiące gatunków roślin i zwierząt, których nie będziemy już mogli poznać, których nie będą już mogły zobaczyć nasze dzieci, gatunków utraconych na zawsze. Zdecydowana większość ginie z przyczyn związanych z jakimś ludzkim działaniem. Z naszego powodu tysiące gatunków nie będzie swoim istnieniem chwaliło Boga ani też nie będą przekazywać nam swego orędzia. Nie mamy do tego prawa.

Zobacz też: