Przysłowia buriackie

Buriaci (buriac. Буряадууд, ros. Буряты) – naród mongolski, liczący około 500 tysięcy osób, używający języka buriackiego, zamieszkują w północnej Azji, głównie w rosyjskiej Buriacji.

Buriatka

Głosy z jurty

(wybór i tłum. Stanisław Kałużyński, Wiedza Powszechna, Warszawa 1960, seria Myśli Srebrne i Złote)

• Cudzym rozumem daleko nie zajedziesz.
  • Źródło: s. 82.
  • Zobacz też: rozum

• Gdy rąbiący zamierza się toporem, drzewo odpoczywa.
  • Źródło: s. 89.
  • Zobacz też: drzewo

• Głupiec nawet niebu pogrozi.
  • Źródło: s. 86.
  • Zobacz też: głupota, niebo

• Jesień jest szczodra, wiosna – skąpa.
  • Źródło: s. 89.
  • Zobacz też: jesień, wiosna

• Jeśli chcesz mieć dużo mleka, karm krowę już w zimie; jeżeli chcesz dużo wiedzieć, ucz się już od dzieciństwa.
  • Źródło: s. 82.
  • Zobacz też: dzieciństwo, krowa, mleko, wiedza, zima

• Kiedy koziołkowi wyrosną rogi, już mu niepotrzebna matka.
  • Źródło: s. 81.
  • Zobacz też: koziołek, matka, róg

• Kiedy marzniesz, potrzebne ci futro; kiedy tchórzysz, potrzebny ci pancerz.
  • Źródło: s. 90.
  • Zobacz też: futro, tchórzostwo

• Nie ma większej umiejętności ponad wiedzę; nie ma większego szczęścia ponad zdrowie.
  • Źródło: s. 93.
  • Zobacz też: szczęście, wiedza, zdrowie

• Od ojczyzny wieje ciepłem, od obczyzny – chłodem.
  • Źródło: s. 91.
  • Zobacz też: ojczyzna