Wikicytaty

Don Kichot

fikcyjna postać

Don Kichot – fikcyjna postać z powieści Miguela de Cervantesa. Jest około pięćdziesięcioletnim szlachcicem, który pod wpływem literatury o czynach rycerskich postanawia zostać błędnym rycerzem.

Don Kichot

O Don Kichocie

edytuj
  • – A właściwie skąd ci się wzięła ta Dulcynea? – zaciekawiła się Bożenka (…).
    – Jak to skąd, don Kichot, ujrzał w niej piękność niebiańską i szału dostał, a to była ordynarna dziewka od krów. Wypisz wymaluj, pasuje.
  • Biada temu, kto jak Don Kichot łudzi się, że coś osiągnie, grając bohatera.
  • Czoło mi stary garnek studzi,
    Niesie wierzchowiec sparszywiały,
    Lecz niesie godnie.
    Nie widzę celu w drodze ludzi,
    Co z pragnień tworzą ideały,
    A z ideałów zbrodnie. (…)
    Mnie byle mrzonka nie podjudzi,
    W prawdziwej bom tęsknocie trwały
    Miłości siodle.
  • Don Kichot może i jest niedzisiejszy, trochę śmieszny, ale koniec końców przywodzi skojarzenia o dobru i szlachetności. Historia go uniewinnia.
    • Autor: Artur Domosławski, Fidel Castro, ostatni komunista, „Polityka” nr 4 (2993), 21–27 stycznia 2015, s. 49.
  • Kilka najbardziej interesujących osobowości można spotkać w lokalnej księgarni. Ten stary facet w zardzewiałej zbroi to Don Kichot – jest szaleńcem albo, jak woli o sobie mówić, wizjonerem. Jeśli poprosi o datek na walkę ze złymi olbrzymami przebranymi za wiatraki, udaj, że nie słyszałeś.
    • Autorzy: Allan Lazar, Dan Karlan, Jeremy Salter, 101 postaci, które zmieniały świat, choć nigdy nie żyły, tłum. Barbara Gadowska, wyd. Świat Książki, Warszawa 2007, ISBN 9788324707140, s. 141.

Zobacz też

edytuj
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/w/index.php?title=Don_Kichot&oldid=573826”