Bolszewicy

frakcja leninowska w Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji

Bolszewicy (ros. большевики) – określenie grupy członków Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji, która na II Zjeździe tej partii w 1903 roku, uznała się za większościową frakcję w partii, a swoich przeciwników określiła mienszewikami.

  • Bolszewicy byli mistrzami propagandy, o czym świadczy choćby to, że będąc mniejszością w partii socjaldemokratycznej – wylansowali nazwę sugerującą, że są większością (!). Mieli po prostu lepsze pióra od ortodoksyjnie marksistowskiej konkurencji (można ich nazwać „frakcją felietonistów”).
    W 1917 sięgnęli po nazwę „komuniści”, żeby się odróżniać od socjaldemokratów (mienszewików), socjalistów (eserów) i anarchistów. Ta nazwa sugerowała, że leniniści nawiązują do „prawdziwego” marksizmu (tego z „Manifestu”), choć więcej ich łączyło z Louisem Blanqui, który głosił że rewolucji może dokonać tylko grupa spiskowców-terrorystów (Marks postulował zakładanie masowych, demokratycznych organizacji). Terror w leninizmie nie był „błędem i wypaczeniem”. Był istotą doktryny. Leninizm bez terroru to jak pizza bez sera.
  • Gdybyśmy wtedy opuścili okupowane tereny, to rosyjscy bolszewicy dawno już staliby z bronią w rękach na niemieckiej ziemi. Bolszewicy nie mieli żadnego interesu w prawie do samostanowienia, zmierzali do dalszego rozszerzenia swojego panowania. Stosowali politykę gwałtu i liczyli na to, że bezbronny kraj zaraz będzie pod ich piętą. Ale jednocześnie wyczuwało się w nich nacjonalizm, gdyż oddzielenie Kurlandii, Litwy i Polski, nie dostrzegając wszystkich praw do samookreślenia, uznawali za wrogie działania przeciwko Rosji.
    • Autor: Erich Ludendorff
    • Opis: o przyczynach decyzji o rozszerzeniu niemieckiej okupacji terytorium Rosji, w książce swojego autorstwa pt. Meine Kriegserinnerungen 1914–1918, Berlin 1919
    • Źródło: Dorota Michaluk, Białoruska Republika Ludowa 1918–1920. U podstaw białoruskiej państwowości, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2010, s. 218. ISBN 978-83-231-2484-9.
  • Ja nie wiem, czy oni sobie to uświadamiają, ale oni uruchomili mechanizm, który znamy z historii Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii Bolszewickiej. To znaczy: sprzeczności klasowe nasilają się wraz z budową socjalizmu. Tzn. oni w tej chwili naśladują politykę PPR z lat 44–49. Bitwa o handel, likwidacja pluralizmu, osaczanie wsi, rewolucja edukacyjna, nowa polityka historyczna, wszystko to wtedy robiono.