Biedak – osoba, której brakuje środków do życia.

  • Bogaty, choćby był przestępcą – zawsze jest panem; biedny, choćby rozumny, zawsze jest uważany za głupca.
    • Opis: przysłowie jakuckie
    • Źródło: Kobierzec z gwiazd i półksiężyców (seria Myśli Srebrne i Złote), wybór i tłum. Stanisław Kałużyński, Edward Tryjarski, Wiedza Powszechna, Warszawa 1967, oprac. części jakuckiej: Stanisław Kałużyński, s. 135–136.
    • Zobacz też: głupiec, pan
  • Bogaty nie żałuje biednego, biedny – bogatego.
  • Chorowity zawsze jest pobożny; z biednego zawsze jest dobry pomocnik.
  • Na pewnym szczeblu nędzy biedak dochodzi do takiego stanu odrętwienia, że nie skarży się już na zło i nie dziękuje za dobro.
  • Nawet wszy nie ma na jego głowie.
  • O bogacze stańcie się przyjaciółmi (...) biednych, przyjmijcie ich do swoich domów: to oni, ubodzy, przyjmą was później do wiecznych mieszkań, gdzie panuje pokój ze swoim pięknem, ufność i bezpieczeństwo, obfitość i spokój wiecznej sytości.
  • Pośród nas ubogich znajdziecie oraczy ziemi, budowniczych domów i statków handlowych oraz rzemieślników (…) a kto wywodzi się spośród was? (…) Hazardziści, lubieżnicy, ludzie ściągający powszechne nieszczęścia swą chciwością, burzyciele porządku publicznego, mnożyciele ubóstwa.
    • Autor: Aleksy Makrembolita, Rozmowa między bogaczem a biedakiem, 1343; cyt. za: Judith Herrin, Bizancjum. Niezwykłe dziedzictwo średniowiecznego imperium, przeł. Norbert Radomski, wyd. Rebis, Poznań 2020, str. 329.
  • Wiatr bogatemu niesie wiadro, biednemu rwie koszulę.
    • Opis: przysłowie karaimskie
    • Źródło: Kobierzec z gwiazd i półksiężyców, op. cit., oprac. części karaimskiej: Edward Tryjarski, s. 81.
    • Zobacz też: bogacz, wiatr

Zobacz też: