Aleksander Puszkin
rosyjski poeta
Aleksander Siergiejewicz Puszkin (ros. Алекса́ндр Серге́евич Пу́шкин; 1799–1837) – rosyjski poeta, dramaturg i prozaik.
Eugeniusz Oniegin (1833)
(ros. Евгений Онегин; tłum. Leo Belmont)
- A szczęście było tak dostępne, tak blisko!
- А счастье было так возможно, Так близко! (ros.)
- Źródło: 6, 47
- Zobacz też: szczęście
- Anegdoty minionych lat [dni].
- Дней минувших анекдоты. (ros.)
- Źródło: 1, 6
- Zobacz też: anegdota
- Co dzień jutrzejszy mi przyniesie?
- Czto dień griaduszczij mnie gotowit? (ros.)
- Źródło: 6, 21
- Zobacz też: przyszłość
- Gdzieście, ach, gdzieście uleciały
Wy, dni młodości mojej złote?- Kudá, kudá wy udalílis', wiesný mojéj złatýje dni… (ros.)
- Opis: także w operze wg poematu (1878), aria Leńskiego.
- Zobacz też: młodość
- Więc kogo kochać? Komu wierzyć?
Kto nie zgotuje nigdy zdrad?
Kto naszym łokciem będzie mierzyć
Z usłużną miną – cały świat?
Kto o nas fałszu nie powtórzy?
Kto da przytułek podczas burzy?
Kto się nie zlęknie naszych plam?
Kto się nie znudzi nigdy nam?
– O, ty, co widma szukasz mylnie,
Porzuć wysiłków próżnych rój
I, czytelniku drogi mój,
Samego siebie kochaj silnie,
Boć tylko w sobie – dobrze zważ
– Taki uprzejmy przedmiot masz!
Inne
- Ach, wiemy! miłość wiekuista ze trzy tygodnie potrwać może!
- Cóż tobie imię moje powie?
Umrze jak smutny poszum fali,
Co pluśnie w brzeg i zmilknie w dali,
Jak nocą głuchą dźwięk w dąbrowie (…)
Lecz gdy ci będzie smutno – wspomnij,
Wymów je szeptem jak niczyje
I powiedz: ktoś pamięta o mnie
Jest w świecie serce, w którym żyję.- Źródło: Cóż tobie imię moje powie…
- Zobacz też: imię
- Czytanie – oto najlepszy sposób uczenia się, czytanie najlepszą nauką.
- Zobacz też: czytanie
- Duch negacji, duch wątpienia; duch zaprzeczenia, duch bluźnierczy.
- Duch otricanija, duch somnienija. (ros.)
- Źródło: Anioł (1827), tłum. Julian Tuwim
- Dźwignąłem pomnik swój, nie trudem rąk ciosany,
Wydepcą ścieżki doń miliony ludzkich stóp.- Źródło: Wiktor Woroszylski, Kto zabił Puszkina, Iskry, 1991, s. 363.
- Gdzież nasza róża,
Pytam was bracia?
Zwiędła nam róża,
Dziecko to ranka.
Tylko nie mówcie:
Tak młodość więdnie!
Tylko nie mówcie:
Tak życie biegnie!
- I w bladym blasku ukąpany,
Wysoko wyciągając dłoń,
On, Jeździec goni go Miedziany,
I dźwięcznie w bruk łomoce koń.
I wszędzie, dokąd, obłąkany,
Uciekał, gnany zmorą trwóg,
Tam Jeździec ścigał go Miedziany
I ciężko dudnił kopyt stuk.- Źródło: Jeździec miedziany (ros. Медный всадник), tłum. Julian Tuwim
- Jednakową miarą mierz pochwały i potwarze.
- Źródło: Pomnik
- Zobacz też: pochwała
- Każdy wiek ulega miłości.
- Źródło: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, Wiedza Powszechna, 1978, s. 585.
- Zobacz też: wiek
- Kędy miłości nie ma, nie ma tam wesela.
- Marzenia i lata nie powracają.
- Zobacz też: marzenie
- Miłość jest ślepa i sama sobie nie dowierzając, chwyta się każdego oparcia.
- Miłość bez nadziei i żądań bardziej wzrusza serce kobiety niż wszelkie uwodzicielskie manewry.
- Zobacz też: nadzieja
- Nic tak nie rozpala miłości jak zachęcająca uwaga kogoś postronnego.
- O, jakie mnóstwo preparatów!
W ramach, pod szkłem, równiutko, schludnie
Sterczą, na wskroś przebite cudnie,
Na szpilkach mych epigramatów.- Źródło: Zbiór owadów (1829), tłum. Julian Tuwim
- Zobacz też: epigramat
- Przepalaj słowem serca ludzi.
- Źródło: Prorok
- Zobacz też: serce
- Samotność zbytnia i brak zajęcia gubią młodych ludzi.
- Zobacz też: samotność
- To fikcja sprawia, że rozpływamy się we łzach.
- Zobacz też: fikcja
- Wysyłajcie więc do nas oratorzy,
Swych mściwych synów,
Miejsca im dosyć na polach Rosji,
Pośród grobów tak znajomych.- Źródło: Oszczercom Rosji, 1831
- Wolności siewca w rolę pustynną
Wyszedłem rankiem, za gwiazd;
Ręką przeczystą, ręką niewinną
W bruzd zbronowanych piach
Płodne rzucałem ziarno –
Trud poszedł jednak na marne,
Myśl tylko błogą straciłem i czas.- Свободы сеятель пустынный,
Я вышел рано, до звезды;
Рукою чистой и безвинной
В порабощенные бразды
Бросал живительное семя –
Но потерял я только время,
Благие мысли и труды… (ros.) - Źródło: wiersz Wolności siewca, 1823
- Zobacz też: wolność
- Свободы сеятель пустынный,
- Zasiedli społem:
Każdy nad stołem
Wsparty,
A każdy w wiście
Bił zamaszyście
Karty.
I tylko czasem
Przerwą z hałasem
Ciszę:
Każdy na desce
Kredą po kresce
Pisze.- Źródło: początek powieści Dama pikowa
- Żyjemy kosztem przeszłości,
Czas obecny smutny wszędzie;
Nic tu długo nie zagości
A co przejdzie miłym będzie.- Źródło: Jeśli cię nadzieje zwiodą…
- Zobacz też: przeszłość, teraźniejszość